သံသရာ တြင္ အေႏွာင္ အဖဲြ႕ မရွိ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျဖစ္ခ်င္ ပါသည္

သံသရာတြင္ အေႏွာင္အဖဲြ႕မရွိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္ခ်င္သည္။ သံသရာတြင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ဖုိ႔ အနာဂတ္မွာ ၾကည္လင္ဖုိ႔လုိအပ္ပါသည္။ အနာဂတ္တြင္ ၾကည္လင္ဖုိ႔ ယခုကတည္းက ျပတ္သားမွ ရ မည္ျဖစ္ပါသည္။

ဒါကေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဘဝသက္တမ္းသုံးဆယ့္ငါးႏွစ္တာ မွ် က်င္လည္႐ုန္းကန္ အၿပီး သတိ၊ အသိ ကပ္မိကာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ရဲရဲခ်လုိက္မိျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္တုန္းက မျပတ္သား မိ၊ မရဲဝံ့ခဲ့မိသည္မ်ားအတြက္ ေနာင္တရမိပါသည္ဟုလည္း ဝန္ခံလုိပါသည္။ 

လုပ္ရသည့္အလုပ္ႏွင့္ ေတြ႕ရသည့္အေတြ႕မ်ား ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ စိတ္ကုိညစ္ႏြမ္းေလးလံမႈမ်ားရွိျခင္းက အလုပ္ႏွင့္အ ေတြ႕ သဟဇာတမျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနပါသည္။

အာစရိယကုိ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တစ္ဂုိဏ္းတည္းထားလ်က္ ၾကည္ညိဳေလးစားၾကသည္မွာ ျမန္မာ့လူ႔အဖဲြ႕ အစည္း တြင္သာ ရွိမည္ထင္ပါသည္။ ဘဝ၏လက္ဦးဆရာမ်ားဟုလည္း ေခၚတြင္ၾကသည္။

 "အတတ္ လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆုံးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ၊ သင့္ရာအပ္ပုိ႔၊ ဆရာတုိ႔ က်င့္ဖုိ႔ဝတ္ငါးျဖာ" ဟူ၍ လည္း ဆရာမ်ား၏ တာဝန္၊ ဝတၱရားမ်ားကုိ သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္သည္။ အမႊမ္းတင္ၿပီးျဖစ္သည္။ ေစတနာ၊ ဝါသနာ၊ အနစ္နာဟူသည့္ နာသုံးနာႏွင့္ျပည့္စုံသူမ်ားဟုလည္း ဆုိၾကသည္။ 

နာသုံးနာမက "နာေပါင္း ကုေဋ ရပါေစ" ဟုသေဘာထားသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ နာျခင္းမ်ား စြာျဖင့္ ေပး ဆပ္ေနၾကရေသာ္လည္း နာသည္ဟု မေအာက္ေမ့ဘဲ ေရာင့္ရဲေပ်ာ္ေမြ႕စြာ၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္စြာ ဖက္တြယ္ ရပ္တည္ေနသူမ်ား လည္း ရွိသည္။

"ေရွး႐ႈေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာႏွင့္ နာနာက်င္က်င္၊ အျပစ္ျမင္တုိင္း ဝမ္းတြင္မသုိ၊ ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍၊ က်ဳိးလုိစိတ္ က၊ ဆုံးမတတ္သူ၊ ဆရာဟူေလာ့" ဟူသည့္မဃေဒဝလကၤာကုိလည္း လက္ကုိင္ထားၾကသည္။ လူသားေပါင္း မ်ားစြာ၏ ပဲ့ကုိင္ရွင္မ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ 

"ဆရာ ဆရာ၊ ဂုဏ္ရည္ျဖာလ်က္၊ ပညာဆင့္ ပြား၊ ႏွလုံးသားတုိ႔၊ ပန္းမ်ားသဖြယ္၊ ရနံ႔ႂကြယ္၍၊ ဆန္းၾကယ္ လွပ ၊ လူ႔ေလာကအား၊ ျခယ္သပုံေဖာ္၊ လူ ေကာင္းေတာ္မ်ား၊ ရည္ေမွ်ာ္ဆေတြး၊ လမ္းညႊန္ေပးသည့္၊ ဆုိေရးသခင္ ၊ ေက်းဇူးရွင္" မ်ားလည္းျဖစ္ပါ သည္။ ဆရာ၏ အလုပ္၊ ဆရာ၏ဂုဏ္ပုဒ္၊ ဆရာ၏ ျပယုဂ္မ်ား သည္ျမတ္ႏုိးေလးစားဖြယ္၊ အားက်အတု ယူဖြယ္၊ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳဖြယ္ ျဖစ္ေနသင့္ပါသည္။

ဆရာရွိလွ်င္ တပည့္ရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခါ ဆရာႏွင့္တပည့္အျပင္ တပည့္မ်ား၏မိဘမ်ားႏွင့္လည္း ပတ္ သက္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာတပည့္ဆက္ဆံေရး၊ ဆရာမိဘဆက္ဆံေရးမ်ားသည္ အေရး ႀကီးပါ သည္။ 

အေရးႀကီးသည္ဟုဆုိရာတြင္ ပညာေရး၊ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းႏွင့္ ျမန္မာတုိ႔၏ ဘာသာေရး ဆုိင္ရာ မဂၤလာ တရားေတာ္မ်ားအတြက္ ေကာင္းေသာအျခင္းအရာမ်ား ထြန္းကားျပန္႔ပြားလာေစ ဖုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ထုိသုိ႔ေသာေကာင္းေသာ အျခင္းအရာမ်ားပ်က္စီး ဆိတ္သုဥ္းမသြားဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးပါသည္။ 

အေပးအယူဆက္ဆံေရး၊ အသျပာဆက္ဆံေရး၊ အရွိန္အဝါဆက္ဆံေရး၊ ကုိယ္ က်ဳိးရွာဆက္ဆံေရး၊ လမ္းေၾကာင္း အလဲြဆက္ဆံေရးမ်ားသည္ ဆရာႏွင့္ တပည့္အၾကား၊ ဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းသားမိဘအၾကား ႐ုိးသားစင္ၾကယ္မႈမ်ားကုိ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစတတ္ပါသည္။

မိဘတုိင္းလိုလုိသည္ သားသမီးမ်ားကုိ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္၊ ေတာ္သည့္တတ္သည့္သူမ်ားျဖစ္ေစလုိၾက ပါသည္။ အင္အားမတတ္ႏုိင္လွ်င္သာ ေနရမည္။ တတ္ႏုိင္ပါက "ကုိယ္ထင္ခုတင္ေရႊနန္း" ဆုိသလုိ ေမွ်ာ္ ရည္မွန္းဆ၊ အိပ္မက္မက္တတ္ၾကပါသည္။

 ျဖစ္ေစလုိမႈ စိတ္ေဇာဆႏၵမ်ားကုိ မခ်ဳပ္ထိန္းႏုိင္ေသာ အခါ အထက္စာပုိဒ္ပါ ဆက္ဆံေရး ပုံသဏၭာန္မ်ား အတုိင္း မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ား၏ ပညာေရး ခရီးလမ္း တြင္ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္ရလွ်င္ ရသေလာက္ ခ်ဥ္းနင္းက်ဴးေက်ာ္တတ္ၾကပါသည္။ 

ထုိအခါ မိဘအခ်င္းခ်င္း "လုိက္အား" ၿပိဳင္ၾကသည္။ ရင္ေသြးငယ္မ်ား ေရသာခုိ ေရလုိက္လဲြၾကသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား (အခ်ဳိ႕) ထုိနည္းထုံးကုိ ႏွလုံးေပ်ာ္ပုိက္ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကသည္။ မိဘမ်ားဘက္ကၾကည့္လွ်င္လည္း မွန္ပါသည္။ သူမ်ားေတြလုပ္ရေနေတာ့ ကုိယ္လည္းလုိက္လုပ္ႏုိင္ လွ်င္ ရမွာျဖစ္၍လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾက သည္။

 ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားဘက္ကၾကည့္လွ်င္လည္း မွန္ပါသည္။ သူမ်ားေတြေရွာေရွာ ႐ွဴ႐ွဴ  အဆင့္ေတြ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္တက္သြားတာ ျမင္ေတြ႕ၾကားသိေနရေသာအခါ သူတုိ႔လည္း သူမ်ားလုိပဲ လုိက္တက္ ခ်င္ မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားဘက္က ၾကည့္လွ်င္လည္း မွန္ပါသည္။ 

 စားဝတ္ေနေရးကုန္က်စရိတ္ႏွင့္ ဝင္ေငြလစာမညီမွ်မႈကုိ အေျခခံကာ အျခားလူမႈဘဝ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ကုိ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ အမ်ားမုိးခါးေရေသာက္ေတာ့လုိက္၍ ေသာက္ ေနၾကရသည္။ သုိ႔ေသာ္မည္သုိ႔ ခရီးဆက္ၾကမည္နည္း။ စဥ္းစားၾကဖုိ႔လုိမည္ဟု ယူဆမိပါသည္။

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ပညာသင္ရန္ေရာက္လာေသာအခါ "ငါးၾကင္းဆီႏွင့္ ငါးၾကင္းျပန္အေၾကာ္ခံ ရသည္" ဟုသာဆုိခ်င္ပါသည္။ လက္တစ္လုံးျခား နည္းမ်ားကုိသုံးကာ ေက်ာင္း၊ တကၠသုိလ္၊ အိတ္ကပ္ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ျဖည့္ရန္အတြက္ အလွဴခံၾကရသည္။ သူတုိ႔ထံမွရသည့္ေငြျဖင့္ သူတို႔ကုိႀကိဳဆုိဧည့္ခံ ၾကရ သည္။ သူတုိ႔အတြက္ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြလုပ္ေပးၾကရသည္။ အားကစားပဲြမ်ား က်င္းပေပးၾကရသည္။ ပုံႏွိပ္ စာအုပ္မ်ား၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းမ်ားကုိ အျမတ္တင္လ်က္ ေရာင္းၾကရသည္။ 

အျပင္မွာဝယ္ လွ်င္စိတ္ႀကိဳက္အလြတ္တကူရေသာ၊ မရွိလွ်င္လည္းျဖစ္ေသာ ျပကၡဒိန္၊ ဗလာစာအုပ္၊ ယပ္ေတာင္၊ ေသာ့ခ်ိတ္စသည္မ်ားကုိလည္း မဝယ္မေနရစနစ္ျဖင့္ ျဖတ္ပိုင္းမပါဘဲ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ မႀကိဳက္လွ်င္ လည္း မတတ္ႏုိင္၊ ေရွာင္လႊဲမရေသာ အေနအထားျဖစ္ပါသည္။ ပုိဆုိးသည္မွာ ထိုအျမတ္ေငြကုိ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား (အခ်ဳိ႕) ကေငြသားအတုိင္း ခဲြေဝယူေနခဲ့ၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ၾကာၿပီဟု ဆုိခ်င္ ပါသည္။

ပညာသင္ကာလ တစ္ႏွစ္ၿပီးတုိင္း အာစရိယပူေဇာ္ပဲြ က်င္းပသည္မွာလည္း ပညာေရးအဖဲြ႕အစည္းတုိင္း နီးပါးတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားတြင္ အတန္းအားလုံးစုေပါင္း၍ ေက်ာင္းအလုိက္ျပဳ လုပ္ၾက သည္။ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ အထူးျပဳ ဘာသာရပ္တစ္ခုခ်င္းစီ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ တစ္ႏွစ္လုံးေနမွ ဆယ္ရက္မွ် သာ အနီးကပ္လာ၍ တက္ၾကရသည့္ အေဝးသင္တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား သည္လည္း အာစရိယပူေဇာ္ပဲြကုိ ထုိအနီးကပ္ဆယ္ရက္အတြင္းမွာပင္ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ 

အျပင္က်ဴရွင္ အခ်ဳိ႕ကလည္း အာစရိယပူေဇာ္ပဲြ ျပဳလုပ္ၾကေသးသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကုိ ေလးျမတ္႐ုိက်ဳိး စြာ ကန္ေတာ့ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အာစရိယပူေဇာ္ပဲြမ်ား ေနာက္ကြယ္မွၾကား ရ၊ ႀကံဳရ၊ သိရမႈမ်ားက စိတ္ကုိမသက္မသာျဖစ္ေစပါသည္။ အာစရိယပူေဇာ္ပဲြမ်ားက်င္းပရန္အတြက္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၾကသည္။ ေငြေၾကး ေကာက္ခံၾကရသည္။ ကန္ေတာ့ ပစၥည္း ေရြးခ်ယ္ဝယ္ ယူၾကရသည္။ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးေရးအတြက္ လုံးပန္းၾကရသည္။ အခမ္းအနားလုံၿခံဳေရးအတြက္ တာဝန္မ်ား ထမ္းေဆာင္ၾကရသည္။

 "တကၠသုိလ္ ဆရာလုပ္သက္ ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ အာစရိယပူေဇာ္ပဲြ အပါအဝင္ ေက်ာင္းတြင္းပဲြတုိင္းမွာ လုံၿခံဳေရးတာ ဝန္ခ်ျခင္း ခံရလို႔ ကန္ေတာ့ခံ စင္ျမင့္ေပၚတစ္ခါမွ မတက္ဖူးပါဘူး" ဟုမိတ္ေဆြတစ္ဦး က ေျပာျပပါသည္။ "အနီးကပ္ သင္တန္းသုံးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ အာစရိယပူေဇာ္ပဲြေၾကး နွစ္ေထာင္ေကာက္ ပါတယ္။

 ႏွစ္ေထာင္ထည့္ၿပီးရင္ ဆယ္ရက္စာတက္ေရာက္ေၾကာင္း လက္မွတ္ထုိးခြင့္ရလုိ႔ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ အနီးကပ္ တက္စရာမလုိေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္" ဟု ႏုိဝင္ဘာ ၂၅ ရက္တြင္ စာေမးပဲြ ေျဖ ဆုိၿပီးဆုံးခဲ့ေသာ အေဝးသင္တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက ေျပာျပပါသည္။

 အာစရိယ ပူေဇာ္ပဲြအခ်ဳိ႕တြင္ ကန္ေတာ့သူ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ အေရွ႕၌ ပုံမွန္ကန္ေတာ့ သည့္ ပစၥည္းမ်ားကုိျပသ၊ ကန္ေတာ့၊ လက္ခံရယူၾကသည္။ ေနာက္ကြယ္တြင္မူ စာအိတ္ပိတ္ေငြေၾကး မ်ားကုိ ခဲြေဝ ယူတတ္ၾကသည္လည္းရွိပါသည္။ ရာထူးအႀကီး၊ အငယ္အလုိက္ မတူေသာႏႈန္းထားျဖင့္ သတ္မွတ္ရယူ ၾက သည္လည္းရွိပါသည္။ စာေရးသူကေတာ့ အားလုံးအမုန္းကိုခံယူရမည္ဟု ယုံၾကည္ လ်က္တင္ျပျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ 

အႏွစ္သာရရွိရွိ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ျမန္ မာ့ ႐ုိးရာ မဂၤလာတရားႏွင့္အညီအာစရိယပူေဇာ္ပဲြမ်ား ျဖစ္ေပၚေစလုိမႈစိတ္ေစတနာျဖင့္ ေရးသားလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

စာေမးပဲြတစ္ခုၿပီးဆုံးၿပီဆုိလွ်င္ဆရာ၊ဆရာမမ်ားထံတြင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတုိ႔ဝင္ထြက္စည္ကားေန တတ္သည္။ ပစၥည္းေသးေသးႀကီးႀကီးမ်ားကုိလည္း ဝယ္ယူကုိင္စဲြလာၾကသည္။ ထုိ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ကန္ေတာ့ ၾက သည္။သူတုိ႔၏ ခုံနံပါတ္မ်ားကုိ မွတ္သားေပးရန္ ဂ႐ုတစုိက္ စစ္ေဆးေပး ရန္ ေတာင္းဆုိၾက သည္။

 ေအာင္စာ ရင္းမထုတ္ျပန္မီ အေျခအေနကုိသိရေအာင္ အျပန္အလွန္ဖုန္း ဆက္ၾကမည္ဟု ကတိျပဳၾက သည္။ ကန္ေတာ့ၾကျခင္း၏ အဓိကလမ္းေၾကာင္းမ်ားသည္ ပါဝင္ပတ္ သက္သူ အားလုံးအတြက္ ပုံမွန္ လုပ္ငန္းစဥ္ တစ္ခုျဖစ္ေနပါသည္။ 

ရသင့္ရထုိက္ဖြယ္မဟုတ္ေသာ၊ အင္အားတစ္ခုခုျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖန္တီး ထားေသာ၊ အက်ဳိးအျမတ္ရလုိစိတ္ျဖင့္ လဲလွယ္မႈဆန္ေသာ၊ ပူေလာင္ျပင္းျပစက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ ကန္ေတာ့မႈမ်ားကုိ မၾကားလုိ၊ မသိလုိ၊ မခံယူလိုဟု ဆုိခ်င္ပါ သည္။

သံသရာတြင္ အေႏွာင္အဖဲြ႕မရွိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ခ်င္ပါသည္။

 Written by လြင္ခ်န္ၿဖိဳး (နတ္ေမာက္)

7Day Daily

From...Search Myanmar