*** ၇င္ခြင္လမ္း သို႔ လာေ၇ာက္လည္ပတ္ ေလ႔လာၾကသူ မိတ္ေဆြအားလံုး စိတ္၏ ခ်မ္းသာၿခင္း ကိုယ္၏ က်မ္းမာၿခင္းတို႔ႏွင္႔ ေအးခ်မ္း ၿပည္႔စံုနိုင္ၾကပါေစ ***

Thursday 3 July 2014

ရယ္သံ ကို ေၾကာက္ေန ရတဲ့ ဘ၀မွာ ေနထိုင္ ရသူမ်ား


ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း မ်ားၾကား ေနရျခင္း သည္ ေပ်ာ္စရာျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လူတစ္စု အတြက္ ကား ထို သို႔ မဟုတ္။ ရယ္ေမာေန သူမ်ား ၾကားေန ရျခင္း သည္ သူတို႔ အတြက္ ႀကီးစြာေသာ ဒုက ၡႀကီးျဖစ္သည္။ ထို သူမ်ားသည္ ေရာဂါ ခံစား ေနရ သူမ်ား ျဖစ္၏။ ဂလိုတိုဖိုးဘီးယား ဟု ေခၚတြင္ သည္။ ရယ္သံကို ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ ေရာဂါျဖစ္၏။

ဒရမ္မြန္ (အမည္လႊဲ) သည္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံမွ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ အရြယ္ လူငယ္ျဖစ္သည္။
““ကၽြန္ေတာ့္ေဘး မွာ လူေတြ ရယ္သံ ၾကားတိုင္း သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ပဲ ရယ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာ ေနၾကတယ္ လို႔ အလိုလို ခံစားလာရတယ္။ 


ကၽြန္ေတာ္ အလိုလိုေနရင္း ေသြးေတြ ဆူတက္ လာၿပီး ရယ္ေန သူေတြကို  ရန္လုပ္ဖို႔ အသင့္ ျဖစ္ေန တတ္ တယ္”” ဟု ဒရမ္မြန္ က သုေတသန ပညာရွင္ မ်ားကို သူ႔အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ 

ဂရမ္မြန္ သည္ ဂလိုတိုဖိုးဘီးယား ဟု ေခၚသည့္ ရယ္သံေၾကာက္ ေရာဂါ ခံစားေနရ သူ ျဖစ္သည္။
““ကိုယ္ အမွား လုပ္မိလို႔ သူမ်ား ရယ္မွာ ဟားမွာ ကိုလည္း ေသမေလာက္ ေၾကာက္တယ္။ အရယ္ ခံရမယ့္ အျဖစ္မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ ဘာလုပ္လုပ္ သတိႀကီး ထားၿပီး လုပ္တယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစ္ေန႔လံုး လိုလို မ်က္ႏွာႀကီး တင္းတင္း၊ လူႀကီး က ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး နဲ႔ မသက္ မသာ ပံုစံ ေပါက္ေန တတ္တယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေန ရယ္ေမာ ေနတာေတြ႕ ရင္ ကိုယ္လည္း သူတို႔ လို လိုက္ေနခ်င္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္။ ရယ္ေမာခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့မရဘူး။ သူတို႔ နားေရာက္ၿပီး ရယ္သံ ၾကားတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လာတယ္။ 

အႏၲရာယ္ တစ္ခုခု ႀကံဳရေတာ႔ မလိုကို ခံစားရၿပီး ေၾကာက္ လာတယ္။ ၿပီးရင္ ေျပးဖို ႔ႀကိဳး စားရင္ ႀကိဳးစား မယ္။ အဲ့လို မွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ရယ္ေနသူေတြ ကို ကၽြန္ေတာ္ ရန္လုပ္ မိေရာ။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိး မွာ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိန္း မရေတာ့ဘူး””ဟု ဒရမ္မြန္က ေျပာသည္။

ေၾကာက္စရာ ရယ္သံ
ဒရမ္မြန္ ေျပာျပ သည့္ သူ႔ အေၾကာင္းမ်ား ကို ဆြစ္ဇာလန္ႏုိင္ငံ ဇူးရစ္ၿမိဳ႕ တကၠသိုလ္ မွ ေဒါက္တာ ထေရစီပလတ္ႏွင့္ အဖြဲ႕ က မွတ္တမ္း တင္ထား ၾကသည္။ ေဒါက္တာပလတ္ သည္ ရယ္သံေၾကာက္ ေရာဂါ ကို ေလ့လာေန သည့္ ကမၻာ တစ္၀န္း ပညာရွင္မ်ား ထဲမွ  တစ္ဦးျဖစ္သည္။ 

အာဖရိက၊ ကေနဒါ၊ အိႏ္ၵိယ၊ ႐ုရွား စသည္ တို႔မွ ပညာရွင္ေပါင္း မ်ားစြာ သည္ ရယ္သံေၾကာက္ ေရာဂါကို နားလည္ ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္။ မည္သည့္ ေနာက္ခံ အေၾကာင္း မ်ား ေၾကာင့္ရယ္ သံ ေၾကာက္ေရာဂါ ျဖစ္ပြား လာေၾကာင္း ကို ေဖာ္ထုတ္ ေနၾကသည္။

ရယ္သံေၾကာက္ေရာဂါ (ဂလိုတိုဖိုးဘီးယား) ခံစား ေနရ သူမ်ားသည္ ရယ္သံ ကို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ႏုိင္စြမ္း မရွိ သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ရယ္သံ ဟူသည္ ေၾကာက္စရာ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ သူတို႔ ကို ဒုကၡေပးမည့္ အခ်က္ျပသံ ဟူ၍ လည္းေကာင္း အလိုလို ခံစား ၾကရသည္။ 

ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာရွင္ မ်ားသည္ လူအမ်ား ႏွင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံ ရန္ ခက္ခဲ သူမ်ား လည္း ျဖစ္ သည္။ လူအမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာရေလ စိတ္ဖိစီး၊ ေခါင္းကိုက္၊ မအီ မသာျဖစ္ျခင္း မ်ား ႀကံဳၾက ရသည္။

ခ်က္ကာ သည္ အစၥေရးႏုိင္ငံ မွ ျဖစ္ၿပီး အသက္ ၃၇ ႏွစ္ အရြယ္ ျဖစ္သည္။ သူ႔ကို ရယ္ျခင္း မဟုတ္သည့္ တိုင္ လူေတြ ဆီက ရယ္သံၾကား တိုင္း သူ႔မွာ သိပ္ရွက္ၿပီး အေနရ ခက္ေန တတ္သည္ ဟု ခ်က္ကာ က ေျပာျပ သည္။

““ရယ္သံ ၾကားတာ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား လာတယ္။ ၿပီးရင္ ေဒါသေတြ ထြက္လာ တယ္။ ေဒါသ ကို တစ္ေယာက္ တည္း က်ိတ္ခံ ရတာလည္း ရွိတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ တစ္ နာရီ ႏွစ္ နာရီေလာက္ တစ္ေယာက္ တည္း ေဒါသ နဲ႔ နပန္းလံုးေန တယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ တစ္ေနကုန္တယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ၿပီးၿပီ ဆိုရင္ တစ္ကိုယ္ လံုး တင္းေတာင့္ၿပီး ေညာင္းညာ ကိုက္ခဲ လာေရာ။ ေခါင္းလည္း ကိုက္လာတယ္””ဟု ခ်က္ကာ က ေျပာသည္။

သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူေတြ နဲ႔ ေရာရ မည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ကို တတ္ႏုိင္ သမွ် ခ်က္ကာေရွာင္သည္။ တစ္ေယာက္ တည္း စာဖတ္ခ်င္ ဖတ္သည္။ တစ္ေယာက္တည္း ေဆာ့ႏုိင္ သည့္ အားကစား တစ္ခုခု လုပ္ခ်င္ လုပ္သည္။

ပလိပ္ ေရာဂါသည္ ကို ေရွာင္ သလိုကို ေရွာင္ၾကသည္။
““တခ်ဳိ႕က ကၽြန္ေတာ့ အားနည္း ခ်က္ကို သိလို႔ ကို တမင္ ကို သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕ မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ ကို အသံုး ခ်ခံ တစ္ခု လို အသံုး ခ်ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကို သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕ ေခၚသြားၿပီး တမင္ ရယ္ျပ ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လာ တာကို သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ျပၾကတယ္။ အဲဒီလို အလုပ္ ခံရၿပီ ဆို ကၽြန္ေတာ္ ပိုစိတ္ တိုၿပီး ရန္ျဖစ္တဲ့ အထိ ျဖစ္ကုန္တယ္””ဟု ခ်က္ကာ က ေျပာျပသည္။

““ကၽြန္ေတာ္ ရန္ျဖစ္ ခဲတယ္။ ျဖစ္ၿပီ ဆိုရင္လည္း တစ္ဖက္ လူ ဆိုးဆိုး ၀ါး၀ါး နာက်င္ သြားေအာင္ လုပ္ လိုက္ ရမွ ေက်နပ္ သြားတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလို ျဖစ္တတ္ တဲ့ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ကၽြန္ ေတာ့္ကို ဆို ပလိပ္ ေရာဂါ ဆိုးႀကီးကို ေရွာင္ သလို ကို ေရွာင္သြားၾကေရာ””ဟု ခ်က္ကာ က ေျပာျပသည္။

ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာရွင္ မ်ဳိး အဖို႔ လူမ်ားမ်ား ရွိသည့္ ႐ံုးခန္း လို ေနရာမ်ဳိး မွာ လုပ္ကိုင္ ရျခင္းသည္ က်ိန္စာ သင့္သည့္ႏွယ္ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ တစ္ေယာက္စီ က မၾကာမၾကာ ဆိုသလို ရယ္သံၾကား ရမည္ျဖစ္ရာ တစ္ခ်ိန္ လံုး တိုက္ခိုက္ ခံေန ရသည့္ႏွယ္ ရွိမည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာရွင္မ်ား အဖို႔ ၀င္လုပ္ႏုိင္သည့္ အလုပ္ က အလိုလို ခ်ဳံ႕ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။

အခ်ိန္ ၾကာလာ သည္ ႏွင့္ အမွ် လူအမ်ား ၾကား မ၀င္ဆံ့ သူ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ခံစား လာရကာ စိတ္ ႐ႈပ္ေထြးျခင္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို အားမရ မေက်နပ္ျခင္း မ်ားပါ ခံစား လာရေတာ့သည္။ ထို႔ထက္ ပိုဆိုး လာ လွ်င္ စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္ပြားေတာ႔သည္။ 

ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာရွင္ မ်ားသည္ မိတ္ေဆြ အေပါင္း အသင္း လည္း ရွားပါး သလို၊ ခ်စ္သူ ရည္းစား ရဖို႔လည္း ခက္ခဲၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္း ရလာ လွ်င္လည္း ေရရွည္ တည္ၿမဲေသာ မိတ္ေဆြ ဆက္ဆံေရး ထူေထာင္ႏုိင္ ဖို႔ ခက္ခဲသည္။ ခ်စ္သူ ရည္းစား ရလာ လွ်င္လည္း ေရရွည္ ၿမဲၿမံ လက္တြဲႏုိင္ ဖို႔ ခက္ခဲတတ္သည္။

““ကၽြန္ေတာ္ အထီးက်န္ တစ္ေယာက္ တည္းေနရ တာ မ်ားပါတယ္။ အထီးက်န္ ဘ၀ နဲ႔ ျဖတ္သန္း တတ္ေအာင္ လည္း ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစား ေနထိုင္ပါတယ္””ဟု ခ်က္ကာ က ေျပာသည္။

အႏုိင္က်င့္ ခံရျခင္း မ်ားေၾကာင့္
ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ အေၾကာင္း စနစ္ တက် စတင္ ေလ့လာသည္ မွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ တြင္ မွ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ထိုနယ္ ပယ္သည္ ဆက္လက္ ေလ႔လာ စရာ မ်ားစြာ ရွိေနေသးေသာ နယ္ေျမျဖစ္ သည္။

 ေဖာ္ထုတ္ ထားႏုိင္သည္ က နည္းနည္း သာ ရွိေသးၿပီး မသိေသး သည္က မ်ားစြာ ရွိေနသည္။
ငယ္ငယ္ က အႏုိင္ က်င့္ ခံခဲ႔ရျခင္း မ်ား သည္ ႀကီးလာသည့္ အခါ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ ခံစား ရေစ သည့္ လက္သည္ မ်ား ျဖစ္သည္။ ကေလး တစ္ေယာက္ ႀကီးျပင္း ခဲ့သည့္ ၀န္းက်င္ သည္ ကေလးကို ပံုသြင္း သည္။ 

ကေလး၏ ေနအိမ္ ဘ၀၊ ရပ္ကြက္ထဲ က ဘ၀၊ ေက်ာင္း၀င္း ထဲက ဘ၀၊ လူမႈ ၀န္းက်င္ ဘ၀ စသည္ တို႔တြင္ စိတ္ကို အျပင္း အထန္ ထိခိုက္ေလာက္ေအာင္ အႏိုင္က်င့္ ခံခဲ့ ရျခင္း မ်ား ရွိခဲ့ ပါက ႀကီးလာ သည့္ အခါ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ ခံစား ရႏုိင္ေျခ ပိုမ်ားလာသည္။ 

ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ ရွင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သည္ ငယ္စဥ္ က ေက်ာင္းမွာ အႏုိင္က်င့္ ခံခဲ့ ရသူ မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာ ပလတ္က ေျပာသည္။ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ သည္ ငယ္စဥ္ မွာ အျဖစ္ နည္းၿပီး အသက္ ၃၀ ေနာက္ပိုင္း မွ သာ ျဖစ္လာေလ့ ရွိေၾကာင္း ေဒါက္တာ ပလတ္က ေျပာသည္။

ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာရွင္ တစ္ေယာက္ အဖို႔ အျခား လူမ်ား ၏ ရယ္ေမာေနေသာ မ်က္ႏွာ သြင္ျပင္ မ်ားကို မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ေၾကာက္စရာ ဟု အဓိပၸာယ္ ဖြင့္မိေန သနည္း သိႏုိင္ေစရန္ ေဒါက္တာ ပလတ္ႏွင့္ အဖြဲ႕သည္ သုေတသန ျပဳလ်က္ ရွိသည္။ ေစတနာ့ ၀န္ထမ္း ကူညီမည့္ သူမ်ားကို အြန္လိုင္းမွ တစ္ဆင့္ ရွာေဖြခဲ႔သည္။ ကူညီမည္ ဟု စာရင္းေပး သူမ်ား အနက္ မွ ေရြး ခ်ယ္ ကာ ထိုလူမ်ား ကို ဇူးရစ္ၿမိဳ႕ သို႔ ဖိတ္ေခၚသည္။

ထိုလူမ်ား ကို လူမ်က္ႏွာ ပံုစံ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပသသည္။ အထူး သျဖင့္ အၿပံဳး မ်က္ႏွာ မ်ားကို ျပသ သည့္ အခ်ိန္ တြင္ ထို လူမ်ား၏ ခံစားခ်က္ ကို အဓိ က ေစာင့္ၾကည့္သည္။ မည္သည့္ အၿပံဳးမ်ဳိး သည္ ေၾကာက္စိတ္ ကို ႏိႈးဆြေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္သည္။

ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရသူ ၏ ဦးေႏွာက္ ကို ပံုစံ ျပန္သြင္းေပးေသာ နည္းျဖင့္ ရယ္သံေၾကာက္ျခင္း ကို ေလ်ာ႔နည္း သြားေအာင္ လုပ္ယူႏိုင္မည္ ဟု ေဒါက္တာ ပလတ္ က ေျပာသည္။ ေၾကာက္စရာ ဟု ထင္ေနေသာ အၿပံဳး မ်က္ႏွာ ပံုစံသည္ ေၾကာက္စရာ မဟုတ္ေၾကာင္း ကို တစ္ဆင့္ ခ်င္း ေျပာျပေပးျခင္းျဖင့္ အေၾကာက္ေျပေအာင္ ေျဖေလွ်ာ့ေပးႏုိင္မည္ ဟု ေဒါက္တာပလတ္ က ဆိုသည္။ 

သို႔ေသာ္ ရယ္သံေၾကာက္ေရာဂါ နယ္ပယ္ သည္ ယခု မွ  အသစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုသနည္း ကိုညႊန္း ရန္ ေစာလြန္းေနေသးေၾကာင္း ေဒါက္တာပလတ္ က ေျပာသည္။ ကမၻာေပၚ တြင္ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ သည္ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ ရွင္ အမ်ားဆံုး ရွိေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာပလတ္ က ေျပာ သည္။ 

ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ သားတို ႔၏ ရယ္ေမာျခင္း ယဥ္ေက်းမႈ ပံုစံသည္ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာျဖစ္ေအာင္ လံႈ႕ ဆြႏုိင္ေၾကာင္း ေဒါက္တာပလတ္ က ဆိုသည္။ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ သား ၁၃ ရာခိုင္ႏႈန္း ထိ ရယ္သံေၾကာက္ျခင္း ကို အဆင့္ တစ္ခု အထိ ခံစားေနရေၾကာင္း ေဒါက္တာပလတ္ က ေျပာသည္။

၁ ရာခိုင္ႏႈန္း ကား ရယ္သံ ကို အလြန္ အမင္းေၾကာက္ သည့္ အဆင့္ထိ ရွိၿပီး ေန႔စဥ္ ဘ၀ လႈပ္ရွား မႈမ်ား ကိုပါ  ထိခိုက္ေနရ ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ အာရွတိုက္ တြင္လည္း ထိုသို႔ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာရွင္ မ်ားျပားေၾကာင္း ေဒါက္တာပလတ္ က ေျပာသည္။ အာရွတိုက္ ဘက္ မွ လူမ်ား ကား ယဥ္ေက်းမႈ အရကို က အရွက္ အေၾကာက္ ႀကီးသည့္ အေလ႔ အထရွိ ရာ ထို စိတ္ေၾကာင့္ပင္ ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ ပြားႏုိင္ေျခ ပို မ်ားၾကေၾကာင္း သိရသည္။

ရယ္သံေၾကာက္ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရသူ မ်ား ၏ ဦးေႏွာက္ သည္ ငယ္စဥ္ က မည္သည့္ သက္ေရာက္မႈ မ်ားေၾကာင့္ မည္ သို႔ ထိခိုက္ၿပီး ခ်ဳိ႕ယြင္း သြားရသည္ ကို သိႏုိင္ေစရန္ ပညာရွင္မ်ား ေလ႔လာ ဆဲ ျဖစ္သည္။ ထိခိုက္ ခ်ဳိ႕ယြင္းရ ပံုမ်ားကို သိလာ လွ်င္ မည္သုိ႔ ကာကြယ္ ရမည္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္လာမည္။ ကာကြယ္ နည္း သိလာ လွ်င္ ကုသနည္း ကိုပါ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ လာမည္ ျဖစ္သည္။

ကိုထိုက္
Ref: Living a life in fear of laughter By Pippa Stephens
messenger
From...Search Myanmar

 

No comments:

Post a Comment