*** ၇င္ခြင္လမ္း သို႔ လာေ၇ာက္လည္ပတ္ ေလ႔လာၾကသူ မိတ္ေဆြအားလံုး စိတ္၏ ခ်မ္းသာၿခင္း ကိုယ္၏ က်မ္းမာၿခင္းတို႔ႏွင္႔ ေအးခ်မ္း ၿပည္႔စံုနိုင္ၾကပါေစ ***

Wednesday 23 July 2014

ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္ သူမ်ား


ဂ်ပန္ သည္ စမတ္ ဖုန္းႏွင ့္ပတ္သက္လွ်င္ ေနာက္က် မွ စခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံဟု ဆို ႏုိင္သည္။ အျခားႏိုင္ငံ မ်ား တြင္ အိုင္ဖုန္း အန္းဒ႐ိြြဳက္ ဖုန္း မ်ား အေတာ္တြင္က်ယ္ စြာ သံုးလာ ခ်ိန္ ထိတိုင္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ တြင္ကား ျပည္ တြင္း ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား ထံက ၀ယ္ယူႏိုင္ေသာ သမား႐ိုးက် ဖုန္းမ်ား ကိုသာ အသံုး မ်ားေန ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ 

ဂ်ပန္ ကား အထ ေႏွးေပမယ့္ အလွမ္း သြက္ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ယခု အခါ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ သား ထက္ ၀က္ေက်ာ္ စမတ္ ဖုန္း ကိုင္ေနၾကၿပီ။ တိုုက်ဳိ ၿမိဳ႕ႀကီး ကား ကမာၻ ့လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ၿမိဳ႕ႀကီး တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ သည္။


 
 ၿမိဳ႕ထဲ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ ေခါင္းမေဖာ္ တမ္း ဖုန္းၾကည့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေန သူမ်ားကို ျမင္ႏုိင္သည္။ အထူး သျဖင့္ တိုက်ဳိၿမိဳ႕ႀကီး ၏ လမ္းဆံု လမ္းခြ မ်ားသည္ နာမည္ႀကီး သည္။ အဓိက လမ္းဆံု လမ္းခြႀကီး မ်ားတြင္ မိနစ္ပိုင္း အတြင္း လူရာ နဲ႔ ေထာင္နဲ႔ ခ်ီ လမ္းျဖတ္ကူး ေနၾကသည္။ 

စမတ္ဖုန္း မ်ား မတြင္ က်ယ္ခင္က လမ္းၾကည့္ ကူးၾကခ်ိန္ လူ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ား လူအုပ္ႀကီး ၀င္တိုက္ မွာ စိတ္ မပူရ။ ယခု စမတ္ဖုန္းေခတ္ တြင္ကား လမ္းကူးလွ်င္ ပင္ ဖုန္းၾကည့္ၿပီး ကူးၾက သျဖင့္ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ ျဖတ္ကူးေသာ လူအုပ္ႀကီး ခ်င္းခ်င္း တိုးတိုက္ မိမွာ စိတ္ပူလာရသည္။ 

 ၿမိဳ႕ထဲတြင္ လည္း ဖုန္းၾကည့္ၿပီး လမ္းသြားၾက သျဖင့္ လူခ်င္း တိုက္မိမွာ၊ ယာဥ္နဲ႔ တိုက္မိမွာ စိတ္ပူ လာရ သည္။ လမ္းကူး လွ်င္ ဖုန္းၾကည့္ မကူး ဖို႔ သတိေပး စကားေျပာ ေနရသည္။

တိုက်ဳိ က ရွီဘူရာ လမ္းဆံုလမ္းခြ သည္ ကမာၻေက်ာ္သည္။ ေသာၾကာေန႔ မနက္ (၅) နာရီ ကတည္းက စာေရး သူသည္ ရွီဘူရာ ကို အေပၚစီး က ျမင္ႏုိင္ သည့္ ေကာ္ဖီဆိုင္ ကို ေရာက္ေနသည္။ ရွီဘူရာ ကို ၾကည့္ခ်င္ ၍ ျဖစ္၏။ ရွီဘူရာ ၏ ဆံုမွတ္ (၈) ခု မွ လူအုပ္ႀကီး သည္ တစ္ဖက္ မွ တစ္ဖက္ ကို ျဖတ္ ကူး လ်က္ ရွိသည္။

 ႏွစ္မိနစ္ တိုင္း လူ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ျဖတ္ကူး လ်က္ရွိၾကသည္။ ရွီဘူရာ တြင္ တိုက်ဳိ ၿမိဳ႕ႀကီး ၏ ဖက္ရွင္ ကိုလည္း ျမင္ႏုိင္ သည္။ စမတ္ က်က် ၀တ္စား ထားေသာ ႐ံုး၀န္ထမ္း မ်ား၊ ဖက္ရွင္ က်ေသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မ်ားကို ျမင္ႏုိင္သည္။ 

ရွီဘူရာ လမ္းဆံု လမ္းခြ ဆံုမွတ္ ရွစ္ခုမွ လမ္းျဖတ္ကူးမည့္ သူ ေထာင္ဂဏန္း သည္ လမ္းကူးရန္ အခ်က္ေပး လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ လူအုပ္ႀကီး ေရြ႕လ်ားသည္။ လမ္းလယ္တြင္ လူအုပ္ႀကီး ၀င္တိုးမိသည္။ 

လူေတြ တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပြတ္ကာ သီကာ ေရွာင္ရွား သြား ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ တစ္ဖက္ သို႔ ေရာက္ သြားၾကသည္။ အေပၚစီး မွၾကည့္လွ်င္ ထို အျခင္းအရာ ကို ေကာင္းစြာ ျမင္ရသည္။ ပင္လယ္ တမွ် လူအုပ္ႀကီး လမ္းလယ္ တြင္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ တိုးမိၿပီး ၿပိဳက်သြားမွာ ပင္ စိုးရိမ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ လူမ်ားေကြ႕ကာ ေရွာင္ကာ ပတ္ ကာျဖင့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေရွာင္ရွားသြားၾကသည္။ 

အက သမားမ်ား တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပြတ္ကာ သီကာ လႈပ္ရွားၿပီး ကကြက္ေဖာ္သြား သည့္ အလားရွိသည္။ တစ္ဖက္ျခမ္း သို႔ အားလံုး အႏၱရာယ္ ကင္းကင္း ေရာက္သြားၾကသည္။  ရွီဘူရာ သည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသား တို႔၏ စည္းခ်က္ ညီမႈ ကို ျပသ ရာေနရာ ဟု တင္စားလိုက လည္း တင္စားႏုိင္သည္။ 

မ်ားျပား လွစြာေသာ တစ္ဦးခ်င္း လူသား မ်ား ပူးေပါင္း အားျဖင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဘံု ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ ခုကို ေဖာ္ေဆာင္ၾက သည့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသား တို႔၏ ဂုဏ္ရည္ တစ္ခု။ ရွီဘူရာ ကို အေပၚစီး က ျမင္ ရေသာ ေကာ္ဖီ ဆိုင္ ကို စာေရးသူ မနက္ေစာေစာ စီးစီး လာၿပီး ၾကည့္ျခင္း မွာ အထက္ပါ ဂ်ပန္ လူမ်ဳိးတို႔၏ ဂုဏ္ရည္ မ်ားကို ေတြးေတာ ဖို႔ခ်ည္း မဟုတ္။

 ေနာက္ ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခု ရွိေသးသည္။ လူအုပ္ႀကီး တိုးတိုက္ၿပိဳလဲ က်လာမလား ေစာင့္ၾကည့္ ဖို႔ ျဖစ္ သည္။ စီးပြားေရး သမားမ်ား ရွီဘူရာ လမ္းကူး မွာ ၀င္တိုက္ၿပီး ေနာက္ျပန္ လဲက်တာကို စာေရးသူ ျမင္လို သည္။ လက္ကားယား ေျခကားယားေတြ ျဖစ္ကုန္မည္။ ကိုင္ထား တဲ့ ထီးေတြ လြင့္ထြက္ ကုန္မည္။

 ေက်ာင္း ၀တ္စံု နဲ႔ ခ်စ္စရာ ကေလးေလး နဲ႔ အဘြားအို တစ္ေယာက္ နဲ႔ ၀င္တိုက္ မိတာ ကိုလည္း စာေရး သူ ျမင္လိုသည္။ ထိုျမင္ကြင္း မ်ဳိး လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက စာေရးသူ ၾကည့္ခြင့္ ရခဲ့ ေသာ္ လည္း ဘာလို႔ ခုမွ တမင္ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ ရ သနည္းဟု ေမးစရာရွိ သည္။ အေျဖကား စမတ္ဖုန္းျဖစ္၏။

 ဂ်ပန္ မွာ စမတ္ဖုန္း အသံုး က ေပါက္ကြဲ သည့္ အရွိန္ျဖင့္ ျမင့္တက္ လာသည္။ ၂၀၁၂ မွာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ သား ေလးပံု တစ္ပံုသာ စမတ္ဖုန္း သံုးၾက သည္။ အမ်ားစုႀကီး ကား ယခင္ ကတည္းက သံုးလာ ခဲ့ေသာ သမား႐ိုးက် ဖုန္းမ်ားနဲ႔ သာ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့ၾကသည္။ 

တစ္ႏွစ္ေလာက္ အတြင္း မွာပင္ စမတ္ဖံုး သံုး သူက ႏုိင္ငံသား ထက္၀က္ေက်ာ္ ထိ ရွိလာသည္။ ကမာၻ ့အျမန္ဆံုး တိုးႏႈန္း ဟုပင္ ဆိုႏုိင္သည္။ စမတ္ဖုန္း ၏ အသံုး ၀င္ပံု ကို ဂ်ပန္ ႏုိင္ငံသား မ်ား သိလာၾက ၿပီ။ စမတ္ဖုန္း သံုးၿပီး သတင္းစာဖတ္ႏုိင္သည္။ 

ကမာၻေက်ာ္ သည့္ ဂ်ပန္ မန္ဂါ ကာတြန္းေတြ ကို ယခင္ ဖုန္းမ်ားမွာ လို မ်က္လံုးျပဳးၿပဲ စရာမလိုဘဲ အဆင္ေျပ စြာ ဖတ္႐ႈႏုိင္ၾကၿပီ။

စမတ္ဖုန္း အသံုး တြင္က်ယ္ လာသည္ႏွင့္ အမွ် ထပ္တိုး တြင္က်ယ္ လာေသာ လူမႈ ပံုစံသစ္ ကား ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္ ပံုစံ သစ္ျဖစ္သည္။ ဖုန္း ကိုၾကည့္၊ ေရွ႕လူ တိုက္မိမွာ စိုးလို႔ လက္ တစ္ဖက္က ခပ္ ကာကာ အေန အထား ေရွ႕ကို နည္းနည္း ဆန္႔ထားသည္။ 

ဇြန္ဘီ သူရဲ မ်ား လူရွာေန သလို ရွိ သည္။  သုေတသနျပဳထားခ်က္မ်ား အရ ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္သည့္ အခါ တိုက္မိ မွာ စိုးရိမ္ စိတ္ေၾကာင့္ ပံုမွန္ ထက္ လမ္းေလွ်ာက္ ေႏွးသြားၾကသည္။ ျမင္ကြင္း ကလည္း က်ဥ္း သြားသည္။ ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္ သည့္ အခါ ပံုမွန္ျမင္ေန ရသည့္ ျမင္ကြင္း ၏ (၅) ရာခိုင္ႏႈန္း ကိုသာ ျမင္ရေတာ့ ရာ ေဘးဘီက ၀င္လာႏိုင္ေသာ အႏၱရာယ္ မ်ားကို ေရွာင္ကြင္း ႏုိင္ႏႈန္းလည္း သိသာစြာ က်ဆင္း သြားေၾကာင္း သိရသည္။ 

ရွီဘူရာ ကို ဖုန္းၾကည့္ ျဖတ္ကူး သူမ်ား မည္သို႔ ျဖစ္ႏုိင္သည္ ကို ေလ့လာ ထားတာ တစ္ခုရွိသည္။
ဂ်ပန္ ဆက္သြယ္ေရး ကုမၸဏီႀကီး NTT Docomoက သုေတသန တစ္ခု လုပ္သည္။ ရွီဘူရာ ကို ျဖတ္ ကူး သူတိုင္း ဖုန္းၾကည့္ ျဖတ္ကူးၾက လွ်င္ ဘာျဖစ္မည္ နည္း ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ 

ရွီဘူရာ ပံုစံငယ္ တစ္ခု လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ၿပီး လူမ်ား ကို လက္ေတြ႕ ျဖတ္ကူးေစသည္။ လူတိုင္း ဖုန္း ၾကည့္ ျဖတ္ကူး ၾကမည္ ဆိုပါ က လူအုပ္ႀကီး တစ္ေခါက္ လမ္းျဖတ္ ကူးတိုင္း တစ္ေယာက္နဲ ႔တစ္ေယာက္ ၀င္ တိုက္ႏႈန္း အႀကိမ္ (၄၀၀) ေလာက္ျဖစ္မည္။ ျဖတ္ကူးသူ မ်ား ၏ (၃၆) ရာခိုင္ႏႈန္း သာ လမ္းတစ္ ဖက္ျခမ္း သို႔ ေရာက္မည္ဟု ေတြ႕ရသည္။ 

ထိုအတိုင္း သာ ဆိုပါက စည္းခ်က္ ညီေသာ ဂ်ပန္ လူမႈ အဖြဲ႕ အစည္း သည္ ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းေၾကာင့္ စည္းခ်က္ မညီ ျဖစ္သြား မည္ဟု စစ္တမ္း အရ ျမင္ႏုိင္သည္။
ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္ ပံုစံ သည္ တာရွည္ စြဲၿမဲေန မည့္ ျပႆ     နာ ႀကီး တစ္ရပ္ေတာ႔ မဟုတ္။ 

ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ သည္ ဖုန္းယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္ျမင့္မား ေသာ ႏုိင္ငံလည္း ျဖစ္သည္။ ရထားေပၚ မွာ ဖုန္း အက်ယ္ႀကီး ေျပာသည့္ လူက ခပ္ရွားရွား။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္မ်ားသည္ ပင္ လူ အမ်ားၾကား မွာ ဖုန္းနဲ႔ သီခ်င္း က်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ တာမ်ဳိး က ႀကံဳ ေတာင့္ႀကံဳခဲ ျဖစ္သည္။ သုေတသန အတိုင္း တစ္ကယ္ျဖစ္လာ ၿပီ ဆိုလွ်င္ ပင္ ရွီဘူရာ မွာ ယာဥ္ထိန္းရဲ ေတြေရာက္ လာမည္။ 

ဖုန္းၾကည့္ လမ္းကူး သူေတြ ေခါင္းေမာ့ လမ္းကူးၾက ဖို႔ ယာဥ္ထိန္း ရဲေတြ သတိေပးေအာ္ဟစ္္ ၾကလိမ္ ႔မည္။  ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဘာျဖစ္ မလဲ ကိုယ္တိုင္ သိ ရေအာင္ စာေရးသူ ေကာ္ဖီဆိုင္ က ဆင္းၿပီး ရွီဘူရာ လမ္းဆံု ကို ေလွ်ာက္သည္။ လမ္းကူးေန သည့္ တစ္ခ်ိန္လံုး အီးေမး တစ္ေစာင္ ႐ိုက္ရင္း လမ္းကူးမည္။ လံုး၀ ေမာ့ မၾကည့္ဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ ကိုယ္ ကတိေပး လိုက္သည္။ လမ္းကူး ဖို႔ မီးစိမ္းျပၿပီ။ စာ႐ိုက္ၿပီး လမ္းစ ကူးၿပီ။

လမ္းေပၚ ေျခခ်မိ သည္္ႏွင့္ အေတြ႕အႀကံဳ က ခ်ာခ်ာလည္ သည္။ ဖုန္းၾကည့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ စာေရး သူ ျမင္ကြင္း ထဲမွာ ေျခေထာက္ေတြ ၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ ေရွာပင္း ထြက္သည့္ အိတ္ေတြက စာေရးသူ မ်က္ႏွာဆီ ၀င္လာသည္၊ ႐ိုက္လု႐ိုက္ ခင္ေလးက် မွ ႐ုတ္ခနဲ ဖယ္သြား သည္။ တစ္ခ်က္ မဟုတ္ တစ္ခ်က္ေတာ႔ တိုက္မိ၊ ႐ိုက္မိေတာ့မည္ ဟု စာေရးသူ စိတ္ေလးေနသည္။ 

စကၠန္႔ အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ စိတ္ေပါ႔ သြားသည္။ စာေရးသူ ကို သူမ်ားေတြ ေရွာင္ကြင္း သြားၾကသည္။ စာေရးသူလို လူ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕သည္။ ေျခေထာက္မ်ား ကိုသာ ျမင္ရျခင္း ျဖစ္၏။ လူခ်င္း ဆိုင္မိ ေတာ့ စာေရးသူ ဘယ္ေရွာင္၊ ထိုႏွစ္ေယာက္ ေျခေထာက္ေတြ လည္း ဘယ္ေရွာင္၊ စာေရးသူ ညာေရွာင္၊ သူတို႔လ ည္း ညာေရွာင္ ျဖစ္ေနသည္။ 

မတတ္ႏုိင္ ေတာ့ ကိုယ့္ ကတိ ကိုယ္ ဖ်က္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္ရေတာ႔သည္။ စာေရး သူလို ဖုန္းၾကည့္ လမ္းကူး သည့္ ေပါခ်ာခ်ာ ႏွစ္ေယာက္ ကို ျမင္ရမည္ ဟု မွန္းထား လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ခ်င္း မျဖဳတ္ႏုိင္ေအာင္ မခြဲ ႏုိင္ မခြာ ရက္ျဖစ္ေနေသာ သမီးရည္းစား စံုတြဲ ကိုသာ ျမင္ရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား လက္တြဲ မျဖဳတ္ ဘဲ စာေရးသူ ကို တူတူ ေရွာင္ကြင္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္း ေနၾကသည္။

ေကာင္မေလး က စာေရးသူ ကို မေက် မခ်မ္း မ်က္ႏွာ နဲ႔ ၾကည့္သည္။ စာေရး သူေၾကာင့္ သူတို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး လက္တြဲျဖဳတ္ ကာ စာေရးသူ ကို ေရွာင္ကြင္း ရေတာ့မည့္ အေျခအေန မ်ဳိး ဆိုက္လာျခင္း ကို ေကာင္မေလး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသည္။ လက္တြဲ ထားေသာ သူတို ႔ႏွစ္ဦးသား ကို စာေရးသူ ေတာင္းပန္ၿပီး စာေရးသူပဲ သူတို႔ ကို ပတ္ေရွာင္ၿပီး လမ္းဆက္ကူးလာသည္။ 

စာေရးသူ ပတ္ေရွာင္ ကာ ေလွ်ာက္လာစဥ္ ေကာင္မေလး က စာေရးသူ ကို ဖုန္း သူရဲ ေပါခ်ာခ်ာ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ မေက် မခ်မ္း ၾကည့္လိုက္ သည့္ အၾကည့္ က စာေရးသူ ေနာင္ ဘယ္ေတာ႔ မွ ဖုန္းၾကည့္ လမ္းမေလွ်ာက္ေတာ့ ဟု ဆံုးျဖတ္ျဖစ္ သြားေစသည္။


 ဟိန္းထက္
Ref: Japan enters the dumbwalking era By Alex Marshall (BBC News)
The Messenger

From...Search Myanamr
 

No comments:

Post a Comment