သင္းခိ်ဳင္းေစာင့္ ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးး

 

သုသာန္ တာ၀န္ခံ အျဖစ္ ၁၉ ႏွစ္ၾကာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ လာခဲ့သည့္ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၀ိညာဥ္ေလာကႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၀င္ေရာက္ ပူးကပ္ျခင္းျဖစ္ရပ္ တစ္ခု ကိုသာေရွ႕ေမွာက္ မွာၾကံဳေတြ႕
ခဲ့ရသည္ ဟု ဦးလွၾကည္ ကေျပာပါသည္။

ယမကာ သမားတစ္ဦး၏ အေလာင္း ကို ေျမခ်ရန္ လာေရာက္ၾကသည့္ လူအုပ္စု အတြင္းမွ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးကို ထို ယမကာသမား ၏ ၀ိညာဥ္ က ၀င္ေရာက္ ပူးကပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး မ်က္ႏွာ အမူအရာႏွင့္
အသံပါ ေျပာင္းလဲ သြားကာ အရက္ တိုက္ရန္ ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။

“အေလာင္းေတာင္ ကားေပၚက မခ်ရေသးဘူး။ ၀င္ပူးတာ။ အရက္တိုက္ပါ ဆိုတဲ့အသံ က ေသသြား တဲ့ လူရဲ႕ အသံနဲ႔။ ပါးစပ္ထဲကို အရက္ထည့္ေပးလိုက္ မွ ထြက္ သြားတယ္” ဟု ဦးလွၾကည္ ကရွင္းျပ သည္။ 


သို႔ေသာ္ ထိုျဖစ္ရပ္က သူႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္း တြင္ ျဖစ္ပြား ခဲ့ျခင္းျဖစ္ ၿပီး သူေရာက္ရွိ သြားေသာအခါ ပူးကပ္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။

ဦးလွၾကည္ က ပဲခူးၿမိဳ႕ မွ ဖားကန္ သုသာန္ တြင္ တာ၀န္ခံ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္သည္။ ယခင္
က စည္ပင္၊ သန္႔ရွင္းေရးဌာန တြင္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့ၿပီး တာ၀န္ အရ သုသာန္ သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာ
ရျခင္း ပင္ ဦးလွၾကည္ႏွင့္ အတူ ဇနီးသည္ ကလည္း အေလာင္း ထည့္သည့္ ပ်ဥ္ေခါင္း မ်ားျပဳလုပ္ကာေရာင္း ခ်သည့္ အလုပ္ျဖင့္ စားေသာက္ၾကရသည္။

သုသာန္ေျမ အတြင္းမွ အိမ္ေလး တစ္လံုးတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ္ လည္း သူတို႔ မိသားစု မွာေၾကာက္ရြံ႕ၿခင္း မရွိ။ နာနာဘာ၀ျဖစ္ရပ္ မ်ားကို ယံုၾကည္ေသာ္ လည္း တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ ႔ဖူးျခင္းမရွိ သျဖင့္ ထူးျခား စြာေၾကာက္လန္႔ ျခင္း မျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔က ဆိုၾကသည္။

“ဒီကို စေရာက္ ကတည္းက သုသာန္ ထဲမွာ ေျပာထားတယ္။ အသင္ တို႔ကို မေႏွာင့္ယွက္ပါဘူး။ ကၽြႏု္ပ္ကို လည္း မေႏွာင့္ယွက္ ပါနဲ႔။ တာ၀န္ အရ လာရတာပါ ဆိုၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ရဲ႕ စာေပေတြ အရ၊ ကၽြန္ေတာ့္ျဖတ္ သန္း မႈေတြ အရ မယံုလို႔ မရပါဘူး။ 

အရင္က ဆို ဒီ သုသာန္က ၾကမ္းတယ္ လုိ႔နာမည္ ႀကီးတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း စည္ပင္ ကကိုင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ နဲ႔ ကိုင္ထား တာေပါ့” ဟု ဦး လွၾကည္က သူေနထိုင္ရပံုကို ရွင္းျပသည္။

ျမန္မာ့ေရွး႐ုိးစြဲ အယူအဆ အရ သခ်ဳိင္း ဆိုလွ်င္ မဖဲ၀ါ ပိုင္ဆိုင္သည္ ဟု အယူ အစြဲ ရွိၿပီး ပိုင္ရာ ဆိုင္ရာ ပုဂိၢဳလ္ မ်ား၊ အပင္ေစာင့္ နတ္မ်ား၊ နာနာဘာ၀ ဇာတ္လမ္းမ်ား က သုသာန္ တိုင္းတြင္ ရွိေနခဲ့သည္။
သုသာန္ တာ၀န္ခံ မ်ား ကေတာ့ ဘုရား ရွိခိုးျခင္း၊ ေမတၱာပို႔ျခင္း တို႔ႏွင့္သာ ေျပလည္ေအာင္ ေနထိုင္
ၾကသည္ ဟု ဆိုၾကပါသည္။

“ဒီ သုသာန္ ထဲက ေညာင္ၾကတ္ပင္ႀကီး ဆိုရင္ ဘုန္းႀကီး ျဖတ္ေလွ်ာက္ ရင္ေတာင္ ခဲ နဲ႔ေပါက္တာ။ တစ္ခါတုန္းက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ဗီဒီယို ၾကည့္ၿပီးအျပန္ အပင္ေအာက္ အေပါ့ သြားမိတာျပန္ထ လို႔ကို မရေတာ့ဘူး။ လက္ဖက္နဲ႔ ကြမ္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ ခဲ့ရတယ္။

သရဲ မရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ ျမင္ေတာ့ မျမင္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ တိုက္ဆိုင္ မႈေတြ မ်ား လာေတာ့ မ
ယံုလို႔ မရဘူးျဖစ္ေန တယ္”ဟု ပဲခူးၿမိဳ႕၊ ေဖာင္ေတာ္ဦး သုသာန္ မွ အသက္ ၅၈ ႏွစ္ အရြယ္ တာ၀န္ခံ ဦးအုန္းလႈိင္ က ဆိုသည္။

ဦးအုန္းလႈိင္ ထံတြင္ က်င္းတူးျခင္း၊ အေခါင္း စပ္ျခင္း တို႔ကို လုပ္ကိုင္ေန သည့္ ၂၃ ႏွစ္ အရြယ္ လူ
ငယ္ တစ္ဦး ကေတာ့ “သရဲ ဆိုတာ မျမင္ဖူးေတာ့ ယံုခ်င္စိတ္လည္း မရွိဘူး” ဟု ေျပာလာသည္။

သန္လ်င္၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္း သုသာန္ မွ က်င္းတူး သမား တစ္ဦး ကလည္း “အယံု အၾကည္မရွိဘူး
လည္း မဟုတ္ဘူး။ ေျခာက္တာေတြေတာ့ ရွိတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ မႀကံဳဖူးဘူး” ဟု ေျပာသည္။

သုသာန္ အေျပာင္းအေရႊ႕ မ်ားတြင္ ၀ိညာဥ္ မ်ားကို ကားျဖင့္ သယ္ေဆာင္ျခင္း၊ ကားေနာက္ တြင္ ျမင္ရ သည့္ အေလးခ်ိန္ မ်ား ျပည့္ေနသည့္ အတြက္ ကားထြက္ မရျခင္း၊ အစိုးရ အာဏာျဖင့္ အမိန္႔ ေပးရျခင္း စသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ကေတာ့ နယ္မ်ားမွာ သာမက ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား မွာပင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနဆဲျဖစ္သည္။

ေျခာက္လွန္ ႔ပူးကပ္ျခင္း၊ ထန္းသီး ခန္႔ႀကီးသည့္ မ်က္လံုးႏွင့္ ထန္းပင္ခန္႔ ရွည္သည့္ အရပ္ႀကီးႏွင့္သ ရဲ ၊ ကိုယ္ထင္ျပသည့္ ေဒၚကုလားမ သရဲ၊ လမ္းတြင္ ဆိုင္ကယ္ေပၚ တက္လိုက္ လာသည့္ ဆံနီမ သရဲ အုတ္ခံု မွာ ထိုင္ေနသည့္ သရဲမႀကီးႏွစ္ဦး စသည့္ ျဖစ္ရပ္ ဆန္းၾကယ္ ဇာတ္လမ္းမ်ား က သႆု     နု္ ေတြ မွာ နာ မည္ႀကီး စၿမဲျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ နာနာဘာ၀ ေျခာက္လွန္႔ျခင္း မ်ားကို ေျပာျပ သူတို႔ ကလည္း ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ျခင္း မဟုတ္
ဘဲ တစ္ဆင့္ စကားျဖင့္ ျပန္ေျပာ သည္က မ်ားၾကေလသည္။

သုသာန္ တြင္ ေန႔ေရာ ညပါ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသူမ်ား ကေတာ့ သရဲ တေစၧေျခာက္လွန္႔ ျခင္းကို တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ မၾကံဳ ေတြ႕ ခဲ့ၾကရေၾကာင္း တညီ တၫြတ္တည္း ေျပာၾကပါသည္။

“ကိုယ့္ကို အရိပ္ အေယာင္ျပ ေျခာက္လွန္႔ ဖို႔ေနေနသာသာ သူေတာင္မွ ပဲ နာရီ၀က္ေလာက္ မွာ ျပာ
ဘ၀ ေရာက္ သြားတာ။ ဒီလို အယူေတြက မရွိ တာေကာင္းပါတယ္”ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရေ၀း သုသာန္
မွ မီး သၿဂၤဳိဟ္ေပးေန သည့္ စည္ပင္ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာသည္။ ၅၁ ႏွ စ္အရြယ္ ဦးလွၾကည္ က
လည္း “ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ ပါပဲ” ဟု ဆိုပါသည္။

သုသာန္ တာ၀န္ခံ မ်ားသည္ သုဘရာဇာ ၀တၳဳ မ်ားႏွင့္ ဗီဒီယို ဇာတ္လမ္းမ်ား ထဲမွ အရက္ေသစာေသာက္ စားျခင္း၊ ႐ုပ္ရည္ၾကမ္းတမ္းျခင္း စသည့္ ပံုရိပ္ မ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ ယေန႔ေခတ္ သုသာန္ တာ၀န္ ခံမ်ားသည္ အရက္ေသစာေသာက္စားမႈ ကို ေရွာင္ၾကဥ္႐ံု သာမက သူတို႔၏ လက္ေအာက္ မွ က်င္းတူး သူ၊ အေခါင္း စပ္သူ တို႔ ကိုလည္း ေသာက္စား မူးယစ္ျခင္း တားျမစ္ ထားၾကသည္။

“လူေတြက ကိုယ့္ အပူနဲ႔ ကိုယ္ လာၾကတာ ကိုယ္က မူးယစ္ေနၿပီး အမွား လုပ္မိရင္ သူတု႔ိေတြ ပိုၿပီး
စိတ္ မေကာင္း ျဖစ္ရမွာေပါ့”ဟု သန္လ်င္ ၿမိဳ႕နယ္ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္း သုသာန္ မွ က်င္းတူး သမား ကိုသန္႔စင္ က ေျပာသည္။

သုသာန္ တြင္ က်င္းတူးသည့္ သူကို ရွာေဖြရသည္ ကလည္း အလုပ္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ သုဘရာဇာ ဆိုသည့္ စကားႏွင့္ သိကၡာ က်သည္ဟု သတ္မွတ္ ထားသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ တို႔ေၾကာင့္ က်င္းတူး သည့္ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္မည့္ သူ ရွားပါးျခင္းျဖစ္သည္။

သုသာန္ တာ၀န္ခံ မ်ားသည္ အေလာင္းျမႇဳပ္ႏွံျခင္း ကိစၥရပ္ မ်ားကို ကူညီ႐ံု သာမက အေခါင္းစပ္ျခင္း၊ မွတ္တိုင္ျပဳ လုပ္ျခင္း၊ အုတ္ဂူေဆာက္ေပးျခင္း တို႔ကိုပါ ေဆာင္ရြက္ၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အေလာင္းျမႇဳပ္ႏွံရန္ က်င္း တစ္က်င္း တူးလွ်င္ က်င္းတူး သမားကိုေငြေလးေထာင္ ခန္႔ေပးရသည္။ 

သစ္သား အေခါင္းတစ္လံုးေရာင္းခ် ရပါက အျမတ္ေငြႏွစ္ေထာင္က်ပ္ ခန္႔ က်န္ၾကသည္။
တာ၀န္ခံ တစ္ဦး ၏ လစာ မွာ ခုနစ္ေသာင္းက်ပ္ခန္႔ သာ ျဖစ္သည္။

ထို ၀င္ေငြမ်ားႏွင့္ ပင္ သုသာန္ အတြင္း ေနထိုင္ၾကသည့္ မိသားစု ၏ စား၀တ္ေနေရး ကို ေျဖရွင္းၾက
ရသည္။ ဖားကန္ သုသာန္ မွ ဦးလွၾကည္ ၏ သမီးႏွစ္ဦး မွာ ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ မ်ားျဖစ္ၿပီး တစ္ဦးက ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ား တြင္ ကြန္ပ်ဴတာ ဆရာမ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။ 

 ေဖာင္ေတာ္ဦး သုသာန္ မွ ဦးအုန္းလႈိင္ ၏ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ေျမးျမစ္ မ်ားကေတာ့ သူ၏ လုပ္ငန္းကို ၀င္ေရာက္ ကူညီ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္ ကို ေတြ႕ရသည္။ နိမ့္က် သည့္ အလုပ္ဟု ပတ္၀န္းက်င္ က
သတ္မွတ္ ထားၾကေသာ္ လည္း သူတု႔ိ ၀မ္းမနည္းပါ။ သမၼာအာဇီ၀ အလုပ္ျဖစ္၍ ျမတ္သည္ ဟုသာ ခံယူ ထားၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ 

သုသာန္ တာ၀န္ခံ မိသားစုကို အနီးအနား ရပ္ကြက္မ်ားက ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈ မ်ား အနည္းငယ္ ရွိေန ဆဲျဖစ္ သည္။ လူေတြေသရင္ ႀကိဳက္ မွာေပါ့ ဟူသည့္ အေျပာအဆို မ်ားကို အေတာ္ အားတင္း ခံစားခဲ့ရသည္ ဟု ဦးလွၾကည္ က ဆိုပါသည္။

“ေၾကးစည္သံ ၾကားမွ ထမင္း စားရတဲ့ လူေတြ လို႔ အေျပာခံရတယ္။ မနာပါဘူး။ သမၼာအာဇီ၀ လုပ္
တာပဲေလ” ဟု က်င္းတူး သမား ကိုသန္႔စင္ က ေျပာသည္။  ေဖာင္ေတာ္ဦး သုသာန္ တာ၀န္ခံ ဦးအုန္းလႈိင္ ကေတာ့ မိသားစု ကို ေအာက္ပါ အတိုင္း မွာၾကားထား ခဲ့သည္။

“အရင္ တုန္းက ဒုကၡေရာက္ခဲ့ ၾကတယ္။ အခု ဒီ အလုပ္က အဆင္ေျပတယ္။ သားသမီးေတြ ပညာ
သင္ တာ ဒီ အလုပ္ပဲ။ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ အလုပ္ကို ဘယ္ေတာ့ မွ စိတ္မပ်က္ နဲ႔။ အလုပ္ကို မေစာ္
ကားနဲ႔ လို႔မွာထားတယ္” ဟူ၍ျဖစ္သည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ျဗဟၼစိုရ္ နာေရးကူညီမႈ အသင္း မွ ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦး၀င္းျမင့္ က“စ႑ာလ တို႔၊ သုဘရာ
ဇာ တို႔ ဆိုတာ လူမႈ ၀န္းက်င္ က အနိမ့္ဆံုး အလုပ္လို႔ သတ္မွတ္ ထားတာ။ ဒီ အလုပ္ကို ဦးေက်ာ္သူတု႔ိ
လို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား တဲ့သူေတြေတာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ လုပ္ေပးေနတာ ဆိုေတာ့တခ်ဳိ႕ေတြ
ရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္း တဲ့ အယူသီး မႈေတြ ကို ဖယ္ထုတ္ေစခ်င္ပါတယ္” ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသည္။

ယခင္ေခတ္မ်ား က သုသာန္တြင္ က်င္းတူးေပးျခင္း ေျမျမႇဳပ္ေပးျခင္း တို႔ကို လုပ္ေဆာင္ သည့္ သုဘ
ရာဇာ မ်ား ရွိခဲ့ၾကသည္။ ယခုေခတ္ တြင္ သုသာန္ မ်ား ကို စည္ပင္ သာယာေရးေကာ္မတီ က တာ၀န္
ယူၿပီး တာ၀န္ခံ မ်ား ခန္႔အပ္ ထားၾကၿပီျဖစ္သည္။ 

နာေရး ကူညီမႈ အသင္းမ်ား ေပၚေပါက္ လာသည့္ အခါ နယ္မွ သုသာန္ တာ၀န္ခံ အခ်ဳိ႕အတြက္ အနည္းငယ္ အခက္ အခဲႀကံဳၾကရသည္ ဟု ဆိုသည္။ နာေရး ကူညီမႈ အသင္းမ်ား က အေလာင္းကို ပို႔ေဆာင္ေပး႐ံု သာ မကဘဲ အေခါင္း မ်ား ကိုပါ လွဴဒါန္း လာၾကေသာေၾကာင့္ ဦးလွၾကည္ တို႔ သုသာန္ အတြင္းမွ အေခါင္း လြတ္ အခ်ဳိ႕ ဖုန္တက္ လာခဲ့သည္။ 

သုသာန္ေျမ အနီး ထိ ေရာက္ရွိ တိုးခ်ဲ႕ လာၾကသည့္ လူေန ရပ္ကြက္ မ်ားေၾကာင့္ ေညႇာ္နံ႔ထြက္ သည့္ မီးသၿဂၤဳိဟ္ျခင္း ကိုလည္း ရပ္ဆိုင္း ထားၾကခဲ့ရသည္။

တစ္ခါ တစ္ရံ ပိုင္ရွင္မဲ့ အေလာင္း မ်ားကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာ ရဲစခန္း၊ နာေရး ကူညီမႈ အသင္းမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း ၍ ေျမျမႇဳပ္ေပးၾက ရသည္။ ေငြ မတတ္ႏိုင္ ၍ ဖ်ာလိပ္ႏွင့္ ထမ္းလာသည့္ အေလာင္းအ ခ်ဳိ႕ ကို လည္း ေမတၱာျဖင့္ ကူညီေပးၾကရသည္။

 ေျမျမႇဳပ္ၿပီး သံုးလခန္႔ အၾကာ မွ ရာဇ၀တ္မႈေပၚ ၍ အ ေလာင္းျပန္ေဖာ္ရ သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ႀကံဳေတြ႕ ရသည့္ အျပင္ တရား႐ံုး တြင္ သက္ေသ လိုက္ေပးရ ျခင္းမ်ဳိးလည္းရွိသည္။

ညဘက္တြင္ သုသာန္ အတြင္း ဓူတင္ေဆာင္၊ တရား က်င့္ႀကံေတာ္ မူၾကသည့္ သံဃာေတာ္ မ်ားကို
လည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္း၊ ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္ ျပဳစုေပးျခင္း တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေပးၾက ရသည္။

ထိုၾကားထဲ သုသာန္ အေျပာင္းအေရႊ႕ ရွိသည္ ဟူသည့္ ေကာလာ ဟလမ်ား က ျပန္႔တတ္သည့္ အတြက္ ဦးလွၾကည္ ကေတာ့ သုသာန္ အတြင္းမွာ ပင္“အေျပာင္းအေရႊ႕ မရွိပါ”ဟူ၍ စာေရးထားသည္ ကို ေတြ႔
ရသည္။ အယူသီးေနဆဲျဖစ္သည့္ အနီးအနား ရပ္ကြက္မ်ားႏွင့္ လည္း သူတို႔က အဆင္ေျပေအာင္ေန
ထိုင္ၾကရသည္။

“အရင္က ဆို အသုဘ အိမ္ ဘယ္နား လဲေမးရင္ မႀကိဳက္ၾက ဘူး အသုဘ လာပို႔တဲ့ ကားက ကိုယ့္အိမ္
ေရွ႔မွာ ေခါင္းျပန္ လွည့္ရင္ လက္မခံၾကဘူး။ အေလာင္းေတြ ကေတာ့ ဒုကၡေရာက္ လာတဲ့ လူဆိုရင္ ကူညီေပး ရတာပဲ သာေရး ဆိုတာက ပိုက္ဆံ ရွိလို႔လုပ္တာ နာေရးက တားလို႔ မရဘူး ။ 

တခ်ဳိ႕ေထာင္ ထဲမွာ ေသတဲ့ အေလာင္းေတြဆို  ပိုင္ရွင္မဲ့ေတြ ပဲ ကိုယ္ကပဲ တရားနာ တာ ထမင္းထုပ္ ထည့္ေပးတာ အကုန္ လုပ္ေပးရတယ္” ဟု ေဖာင္ေတာ္ဦး သုသာန္ မွ ဦးအုန္းလႈိင္ က ရွင္းျပသည္။
သို႔ေသာ္လည္း တိုးတက္ လာေသာေခတ္ အရ ျမန္မာလူမ်ဳိး တို႔သည္လည္း အယူသီးမႈ မ်ားေပ်ာက္
ကြယ္ ကုန္ၾကပါၿပီ။ 

သုသာန္ေျမ အနီးတြင္ ပတ္ပတ္ လည္ တည္ေဆာက္ထား ထည့္ အိမ္မ်ား ရွိလာ သည္။ ရပ္ကြက္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု အကူးကို သုသာန္ အလယ္ တည့္တည့္ မွ လမ္းေဖာက္ သြားလာ ေနၾကျခင္းမ်ားလည္း ရွိလာသည္။ 

နိမ့္က်ျခင္း၊ ျမင့္ျမတ္ျခင္း မ်ားလည္း အရာ မ၀င္ေတာ့။ သုသာန္ေျမ မ်ားသည္ ညသန္းေခါင္ တြင္ ေခြးအူသံ တညံညံျဖင့္ ေၾကာက္စရာ မဟုတ္ေတာ့။
“ေခြးေတြ ကေတာ့ မိတ္လိုက္တဲ့ ရာသီဆို တစ္ေကာင္ အူရင္ ဆက္တိုက္ အူၾကေတာ့တာပဲ” ဟု ဦးအုန္းလႈိင္ က သုသာန္ အတြင္း ရွိ ေခြးမ်ား ကို ေမးေငါ့ေျပာရင္း သေဘာ တက် ရယ္ေနသည္။

ေရွးျမန္မာေခတ္ မ်ားတြင္ အေခါင္း စပ္ျခင္း၊ အလွ ဆင္ယင္ျခင္း၊ အေလာင္း ထမ္းျခင္း၊ တြင္း တူးျခင္းေၿမျမႇဳပ္ မီး႐ႈိ႕ ၍ အ႐ိုးေကာက္ျခင္း စသည့္ စ႑ာလ ငါးမ်ဳိး ရွိသည္ဟု က်မ္းမ်ား တြင္ ေဖာ္ျပ ထားသည္။
 
ထို အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ သူတို႔ ကိုလည္း သုဘရာဇာ ဟူ၍ အမည္ တြင္ သတ္မွတ္ ထားခဲ့ၾကသည္။ ယခု  အခါမွာေတာ့ သုသာန္ တာ၀န္ခံ တို႔သာရွိ ပါေတာ့သည္။

သန္လ်င္ၿမိဳ႕၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္း သုသာန္ တာ၀န္ခံ ဦးစံရွား ကေတာ့ “နိမ့္က်တဲ့ အလုပ္ကို ျမင့္ ျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔ က လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ အဘ ကေတာ့ ဒီ အလုပ္ကို ျမတ္တဲ့ အလုပ္လို႔ ယူဆ တယ္” ဟု သူ ၏ ခံယူခ်က္ ကိုေျပာပါသည္။

သုသာန္ေစာင့္ မဖဲ၀ါ ပိုင္ဆိုင္သည့္ သခၤ်ဳိင္းေျမ တစ္ခု အတြင္းမွ ေပါက္တူး ေပါက္သံ တဒုတ္ဒုတ္ ထြက္ေပၚ လာသည္။ ေန႔လယ္ခင္း ေလျပည္ညင္းေၾကာင့္ လြင့္ပါေနသည့္ ရြက္ေျခာက္တု႔ိ အသံ တရွဲရွဲ က ေျမ က်င္းေပါက္ သံႏွင့္ အတူေရာေထြးေန သည္ မၾကာမီ မွာ ေၾကးစည္သံ တဒူဒူျဖင့္ အသု ဘ သံေ၀ဂသံ ကို ၾကားရမည္။ ငိုေႂကြးသံမ်ား လည္း ပ်ံ႕လြင့္လာလိမ့္မည္။

၂၀၁၃၊ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္း တြင္ ျမႇဳပ္ႏွံ မည့္ ၂၉ ႏွစ္ အရြယ္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး၏ အသုဘ
အတြက္ ဖားကန္ သုသာန္ တာ၀န္ခံ ဦးလွၾကည္ ၏ ဇနီးျဖစ္သူ က သစ္သား မွတ္တိုင္ေပၚတြင္ အမည္ႏွင့္ အသက္ ကို ေဆးျဖင့္ ေရးထိုးေနသည္။

ဦးလွၾကည္ ကေတာ့ သူ႔ဆီေရာက္လာသည့္ ႐ုပ္အေလာင္း အတြက္ သံဃာပင့္၍ သရဏဂံု တင္ႏိုင္ရန္
အလို႔ ငွာ အနီးအနား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းဆီ  သို႔ ခပ္ေအးေအးပင္ ေဆးေပ့ါလိပ္ ဖြာလ်က္ လွမ္းထြက္ သြားေလသည္။

Credit to-Orginal Writer
Post by:ေမာင္မိုးတိမ္
  



From... သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ ေပတ မွတ္တမ္းမ်ား.