လူငယ္မ်ားနဲ႔ အရက္ လံုၿခံဳေရး

ဒီရက္ပိုင္း အတြင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း မ်ား၊ ေက်ာင္းေနဖက္မ်ား၊ တျခားေသာ မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ အထဲမွာ မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ အရက္အေၾကာင္း ကပို မ်ားပါတယ္။ 

 ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ေတြ ဘယ္လိုခ်က္သလဲ၊ ဘယ္လို သုိေလွာင္သလဲ၊ ဘယ္ လိုျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ် သလဲစသျဖင့္ စံုစီနဖာ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးျဖစ္ၾက ပါတယ္။ အရက္အေၾကာင္းေျပာ ျဖစ္သြားတာက လည္း ဒီလိုပါ။ 


 
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အရြယ္ မတိုင္မီ အရက္နဲ႔ အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ ရတဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ပိုမ်ားလာတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒါ့အျပင္ေစာေစာစီးစီး ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ေကာင္း စာေပနဲ႔ အႏုပညာသည္မ်ား အေၾကာင္းကို ေျပာရင္းေျပာရင္း နဲ႔ အရက္ စက္႐ံုေတြ၊ အရက္ကုိ ဘယ္လိုခ်က္ၾကသလဲ ဆုိတာ ကေန စတယ္လို႔ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ဦး က သူ႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳကိုျပန္ ေျပာပါတယ္။ တစ္ခါက ကိစၥတစ္ ခုနဲ ႔ဆက္ စပ္လို႔ အရက္ခ်က္စက္႐ံု တစ္ခုကို ေရာက္သြားပါတယ္ တဲ့။ ပထမဆံုးေတြ႕ရတာကေတာ့ အရက္ခ်က္စက္ ႐ံုအေဆာက္အအံု ဟာ စနစ္တက်ေဆာက္ထား တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး လို႔ဆိုပါတယ္။ 

စက္႐ံုရဲ႕အျပင္ဘက္မွာေတာ့မုိး ရြာအစို၊ ေနပူအေျခာက္ အပံုလုိက္ ႀကီးထားထားတဲ့ ထန္းလ်က္ပံု ႀကီး ရွိေနတာကိုလည္း ျမင္ရပါ တယ္။ ယင္ေကာင္ေတြ တေလာင္း ေလာင္းျဖစ္ေနသလို ထန္းလ်က္ ပုပ္နံ႔လိုိလုိ အနံ႔ႀကီး ကိုလည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ႐ွဴ႐ိႈက္ေနရ ပါတယ္။ ေနာက္ျမင္ကြင္းတစ္ခု ကေတာ့  အရက္ခ်က္စက္႐ံု ကို ဓာတ္ေျမၾသဇာ လာေရာင္းတဲ့ လွည္းတန္းႀကီးက မ်က္စိတစ္ ဆံုး ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာ အိတ္ေတြက်ေတာ့ မုိးရြာရင္ မုိး စိုမွာစိုးလို႔ အမုိးအကာနဲ႔ထား တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
အရက္ခ်က္တဲ့စက္႐ံု အ တြင္းဘက္ကိုဝင္ၾကည့္တဲ့အခါ အလြန္စိတ္ပ်က္စရာျမင္ကြင္း ကေတာ့ အရက္ဆီေပါင္းခံေနတဲ့ ဧရာမသံကန္ႀကီးေတြထဲကို ဓာတ္ေျမၾသဇာအိတ္ေတြ ဖြင့္ၿပီး ေျဖာ ခနဲ ေျဖာ ခနဲေလာင္းထည့္ေနတာ ပါပဲ။ 

ဓာတ္ေျမၾသဇာဆုိတာ စိုက္ ပ်ဳိးေရး အတြက္သံုးတဲ့ ဓာတုေဗဒ ပစၥည္းေတြပါ။ လူေသာက္မယ့္ အရက္ ကိုခ်က္တဲ့ေနရာမွာ ေပါ ေပါေလာေလာ သံုးေနတယ္ဆုိ တာ ဘယ္လိုမွေကာင္းႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အရက္စက္ ႐ံုက တာဝန္ရွိတဲ့သူ ကေတာ့ သူ တို႔စက္႐ံုက ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ အရက္ဆီဟာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ ျပင္းအားရွိေၾကာင္း ရွင္းျပေန ပါ ေသးတယ္။
အဲဒီလို ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ျပင္းအားျမင့္ အရက္ဆီကို ေစ်း ကြက္ မတင္ခင္ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ႏွစ္ လေလာက္ ထားရတယ္လို႔ဆို ပါတယ္။ အရက္မွာ ပါဝင္ေနတဲ့ လူကို အဆိပ္ျဖစ္ေစတဲ့ဓာတ္ေတြ အခုိးျပန္ သြားေစဖို႔အတြက္ျဖစ္ပါ တယ္။ ႏွစ္လျပည့္သြားတဲ့အခါ က်မွ အရက္ဆီျပင္းအား ကိုလိုက္ ၿပီး ေရသံုးဆ၊ ေရငါးဆစသျဖင့္ ေရာၿပီး ပုလင္းသြတ္ တံဆိပ္လွလွ ေလးေတြကပ္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ ရပါတယ္။ 

အဲဒါေတြၿပီးရင္ေတာ့ ဆိုင္တင္ေရာင္း႐ံုပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။သို႔ေသာ္ ေစ်းကြက္ေတာင္းဆိုမႈ ကျမင့္ မားေနတဲ့အတြက္ အရက္ ဆီကို ဂိုေဒါင္ထဲမွာဘယ္ေတာ့မွ ႏွစ္လၾကာေအာင္အထိ မထားဘဲ ရက္ပိုင္း အတြင္းမွာ ေစ်းကြက္ထဲ ကိုတင္သြင္းေလ့ရွိတယ္လို႔လည္း သိရျပန္ပါတယ္။
အဲဒီလို အရက္မ်ဳိးေတြကို သံုးေလးႏွစ္ ဆိုသလို ဆက္တိုက္ ေသာက္ေနတဲ့သူေတြဟာ အသည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရာဂါ တစ္ခုခုရၾကပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ဓာတ္ေျမၾသဇာကို သံုးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ပါ။ ဓာတ္ေျမၾသ ဇာဆိုတာ အက္စစ္ တစ္မ်ဳိးပါ။ လိုအပ္တာထက္ ပိုသံုးရင္ စပါး ပင္ေတြေတာင္ ေသႏိုင္တဲ့အထိ ျပင္းအားရွိပါတယ္။ 

အႏုပညာ သည္ေလာကမွာ တခ်ဳိ႕ေသာ အရြယ္ေကာင္းေတြဟာ မနက္ ကိုးနာရီ၊ ဆယ္နာ ရီေလာက္ ကတည္းက စေသာက္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ညအိပ္ရာဝင္မွ အေသာက္ကိုရပ္ပါ တယ္။ အဲဒီလို အရက္မ်ဳိးေတြကို မနက္ကတည္းက ေသာက္သူေတြဟာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ နဲ႔ ေသဆံုးၾကပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက စာ ေပေလာကနဲ႔ အႏုပညာသည္ ေလာကမွာ အရက္ေသာက္တာ အဆန္း မဟုတ္ပါဘူး။ အေတာ္ မ်ားမ်ားေသာက္တတ္ၾကတဲ့သူ ေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုေခတ္ တုန္းက ဆိုရင္ စာေရးဆရာႀကီး ေသာ္တာေဆြဟာ အရက္နဲ႔ ပတ္ သက္ရင္ နာမည္ႀကီးတဲ့သူျဖစ္ပါ တယ္။ ‘ဘရန္ဒီတစ္ပုလင္း’ဆိုတဲ့ ဟာသဝတၳဳတိုနဲ႔ စာေပေလာက ထဲစေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ လူႀကီးေတြ ေျပာ တာၾကားဖူးပါတယ္။ 

အရက္ အေၾကာင္း လူႀကိဳက္ေအာင္ အဖြဲ႕ အႏြဲ႕ေတြနဲ႔ ေရးတတ္လြန္းလို႔ ဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ ကေတာင္ ‘‘ကိုေဆြ လူငယ္ေတြ အရက္မေသာက္ ေသာက္တတ္ ေအာင္ သင္ေပးသလို ျဖစ္ေန တယ္’’လို႔ ေထာက္ျပဆံုးမခဲ့ဖူးပါ တယ္။ ထားပါေတာ့။ ဆိုလိုခ်င္ တာကဒီလိုပါ။ ဆရာေသာ္တာ ေဆြ ဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္က အရက္ ေသာက္ၾကမ္းခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္န ႔ဲမေသခဲ့ပါဘူး အသက္ႀကီးမွ ဆံုးသြားခဲ့တာပါ။
အဲဒီေခတ္တုန္းက အရက္ ေတြက သတ္မွတ္ထားတဲ့ နည္း စနစ္ေတြ အတိုင္း ခ်က္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရက္ မ်ားျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြလိႈင္လိႈင္ ထည့္ၿပီးခ်က္ခဲ့တဲ့ အရက္ေတြေတာ့ ျဖစ္ဟန္ မတူပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာျပည္မွာ အေသာက္မ်ားခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကီး အရက္ေတြကေတာ့ မႏၲေလးရမ္ နဲ႔ ဘီအီးဒီစီ လို႔ေခၚတဲ့အရက္ျဖဴေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တင္လဲျဖဴတို႔၊ အုိးဘရန္ဒီတို႔၊ ေမာ့ဝီစကီတို႔လည္း ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အရက္ေသာက္တာမ်ား ရင္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္ဆုိတာ လူတိုင္းနားလည္ပါတယ္။ အရက္ဆိုတာ လူကိုေဘးျဖစ္ေစတဲ့ အဆိပ္ ဓာတ္ပါ တာခ်ည္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္ အဲဒီ အရက္ေတြကုိထုတ္လုပ္တဲ့ေခတ္ တုန္းက သတ္မွတ္ထားတဲ့ အဆင့္ အတန္းစံခ်ိန္အတိုင္းထုတ္လုပ္ခဲ့ ၾကတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ ခံသာေသးတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။
တျခား တိုင္းျပည္ေတြမွာ အရက္ခ်က္တဲ့ အခါ စနစ္တက် ခ်က္ၾကပါတယ္။ စနစ္က်ဖို႔ကို လည္း ေစာင့္ ၾကည့္ေနတဲ့တာဝန္ ရွိအဖြဲ႕အစည္းမ်ားလည္း ရွိပါ တယ္။ ဆိုလုိခ်င္တာကေတာ့ Food security လို႔ေခၚတဲ့ စားသံုး ကုန္လံုၿခံဳေရးကို အၿမဲမ်က္ျခည္ မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးတဲ့ စနစ္ ရွိေနပါတယ္။ 

ဥပမာတစ္ခု ေလာက္တင္ျပရရင္ စေကာ့ တလန္မွာ နာမည္ႀကီးစေကာ့ ဝီစကီမ်ားခ်က္ပါတယ္။  ခ်က္တဲ့ အခါမွာလည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာရရင္ အုပ္စပါးတို႔၊ ဘာလီ စပါးတို႔ကိုသံုးပါတယ္။ ဓာတုေဗဒပစၥည္းမ်ား မသံုးပါ။ မသံုးရပါ။ ဓာတုေဗဒ ပစၥည္းလို႔ေျပာရမယ့္ ဟာတစ္ခုကေတာ့ ‘ယိစ္’လို႔ေခၚ တဲ့ တေဆး တစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီယိစ္ ကလည္း တကယ္ဆုိရင္ သဘာ၀ဓာတု ပစၥည္း ပါ။သဘာဝ မႈိတစ္မ်ဳိးပါ။

 ၿပီးေတာ့ အလြန္ သန္႔ရွင္းတဲ့၊ သန္႔စင္ထားတဲ့ ေခ်ာင္းေရ ဒါမွမဟုတ္ မိုးေရကို အသံုးျပဳၿပီးခ်က္ပါ တယ္။ ႀကံဳရာ ေရပိုက္က၊ ေခ်ာင္းေျမာင္းက၊ ေရတြင္း ကေရေတြနဲ႔ အရက္ကို ခ်က္လုပ္ျခင္းမျပဳပါ ဘူး။ ျမန္မာ ျပည္မွာလို ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြ ထည့္ၿပီးခ်က္လို႔ကေတာ့ တရား စြဲခံရလို႔ အေလ်ာ္ေတြေပးရတာ မ်ားလြန္းလို႔ ကုမၸဏီျပဳတ္ၿပီး ေထာင္ေတာင္ က်ပါဦးမယ္။ ျမန္ မာျပည္ မွာေတာ့ အရက္ခ်က္ဖို႔ လိုင္စင္ကလည္း လာဘ္ထုိးလိုက္ ရင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ရေနပါတယ္။ 

အရက္ကုိ စည္းစနစ္တက် ခ်က္၊ မခ်က္ဆိုတာကိုေစာင့္ၾကည့္ တဲ့ စနစ္မ်ဳိး၊ စမ္းသပ္စစ္ေဆး တာမ်ဳိး မရွိေတာ့ ခ်က္ခ်င္သလုိ ခ်က္ေန ၾကတာပါ။ အဲဒီလို အရက္မ်ဳိး ေတြကို နိစၥဓူဝေသာက္ေန မွေတာ့  ရၿပီး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသတာ မဆန္းပါဘူး။ ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္နဲ ႔မေသေတာင္အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္တန္းေလာက္ျဖစ္ လာရင္ အသည္းကို ထိခိုက္လာ တာမ်ားလို႔ သူမ်ားထက္အရင္ သြားရဖို႔ရွိပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ေတြ က အရည္အေသြးလည္း မမွန္၊ ဓာတုပစၥည္းေတြေၾကာင့္ အဆိပ္ အေတာက္ေတြ ကလည္း အမ်ား အျပားအရက္ထဲမွာက်န္ေနေသး ေတာ့ အရက္ေသာက္မ်ားရင္ အသက္တိုတာ အမွန္ပါပဲ။ အရက္အေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ဇာခ်ဲ႕ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ 

စေကာ့တလန္က ထုတ္လိုက္တဲ့ ဝီစကီမ်ားအေၾကာင္း သိမွတ္ဖူး သေလာက္ေျပာခ်င္တာပါ။ သာမန္ေစ်းႏႈန္း နဲ႔ေရာင္းခ် တဲ့ ဝီစကီမ်ားဟာ စက္႐ံုက ထုတ္ၿပီး တာနဲ႔ သစ္သားစည္ႀကီးေတြမွာ ထည့္ပါတယ္။  ပုလင္းမသြတ္ ေသးပါဘူး။ အဲဒီစည္ႀကီးေတြကို ၂ ႏွစ္ေလာက္ ဂိုေဒါင္ထဲမွာသိမ္း ထားရပါတယ္။ 

အရက္ကို ဓာတ္ ေျမၾသဇာလုိ ဓာတုေဗဒပစၥည္း မပါဘဲ သဘာဝ အတိုင္းခ်က္တာ ေတာင္ အရက္ ထဲမွာ လူကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစတဲ့ Toxic လို႔ ေခၚတဲ့အဆိပ္ဓာတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြေထြက်န္ ရွိေနပါေသးတယ္။ အဲဒါေတြေလ်ာ့ပါးေအာင္ အရက္ကို ဂိုေဒါင္ထဲမွာ သိမ္းထားရပါတယ္။ အဲဒီ အဆိပ္ဓာတ္မ်ားဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေငြ႕ျပန္ၿပီး ေလထုထဲကို ေရာက္သြားပါတယ္။ 

သို႔ေသာ္ အရက္မွန္ သမွ် ေစ်းေပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ေစ်းႀကီးသည္ျဖစ္ေစ လူကိုအဆိပ္ျဖစ္ေစတဲ့ ဓာတ္ ဟာ က်န္ေနပါေသးတယ္။ အနည္းဆံုး၂ ႏွစ္ေလာက္ သိမ္းထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သစ္သား စည္ႀကီးေတြထဲမွာ ႏွစ္ၾကာၾကာ သိမ္းထားတဲ့ အရက္အမ်ဳိးအစားဟာ အဆိပ္ဓာတ္ေတြ ပိုေလ်ာ့ သြား ပါတယ္။ ႏွစ္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် တန္ဖိုးႀကီးလာပါတယ္။ 

ပုလင္းသြတ္ၿပီးမွ ဆက္သိမ္းထားရင္ အဆိပ္ဓာတ္ေတြ ဟာ ေလထုထဲကို အေငြ႕ျပန္ၿပီး မတက္ႏိုင္ေတာ့ လို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စေကာ့တလန္ ကထုတ္လုပ္တဲ့ ဝီစကီေတြမွာ ၁၂ ႏွစ္ အထိၾကာေအာင္ သစ္သားစည္ႀကီးေတြထဲ မွာသိမ္းထားၿပီးမွ ပုလင္းသြတ္တဲ့ အရက္ေတြ က ေစ်းပိုေပးရတာျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ခါ အမ်ဳိးအစားအေပၚ မူတည္ၿပီး ၁၂ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္၊ ၁၈ႏွစ္၊ ၂၀ ႏွစ္၊ ၂၅ ႏွစ္  စသျဖင့္ရွိၾကပါတယ္။ ဒီထက္ႏွစ္ ပိုမ်ားတဲ့အရက္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စေကာ့တလန္ ပါလီမန္က ျပ႒ာန္းထားတဲ့ အရက္ခ်က္ တာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒေတြထဲမွာ အရက္မွန္သမွ် ခ်က္ၿပီးတာနဲ႔ သစ္သား စည္ႀကီး ေတြထဲမွာ အနည္းဆံုး ၂ ႏွစ္ကာလ အထိ မထား မေနရဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပါတယ္။ အဲဒါကို ခ်ဳိးေဖာက္ ရင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူပါတယ္။
အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစ တဲ့ဓာတ္ေတြေလ်ာ့ပါး သထက္ ေလ်ာ့ပါးလာလို႔ ေသာက္တဲ့အခါ မွာ လူကို ဥပဒ္ေပးတဲ့ႏႈန္းေလ်ာ့ လာပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သက္တမ္း ရင့္ အရက္ဆိုၿပီး ေသာက္ခ်င္ သလိုေသာက္ေနရင္လည္း အသည္းေရာဂါျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႔ဆိုလုိတာ မဟုတ္ပါ။ 

ဝီစကီထက္ အဆိပ္ အေတာက္နည္းတဲ့ အရက္က ေဗာ္ဒကာ လို႔ေခၚတဲ့အရက္ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုရွား၊ ဖင္လန္၊ ပိုလန္၊ ဆြီဒင္နဲ႔ ဆိုဗီယက္႐ုရွားခြဲထက္ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ထုတ္လုပ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေရာင္း အားအေပၚမူတည္ၿပီး လြယ္လြယ္ ခ်က္၊ ေစ်းေပါေပါ နဲ႔ေရာင္းၾကလို႔ အခု႐ုရွားႏိုင္ငံ မွာ ေဗာ္ဒကာ အေပါ စားေသာက္ ၾကတဲ့သူမ်ား အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲ တဲ့သူမ်ား အသက္ (၅၀)ေက်ာ္ ေက်ာ္ မွာ ေသဆံုးတဲ့ႏႈန္း မ်ားလာ ေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ 

အရက္ ေသစာထဲမွာ အဆိပ္အေတာက္ အနည္းဆံုး ကေတာ့ စပ်စ္သီး ကေနေဖာက္တဲ့ ဝိုင္ အရက္ျဖစ္ ပါ တယ္။ သို႔ေသာ္ ဝိုင္အရက္ဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား ကတင္သြင္း တာမို႔ အခြန္ အေကာက္ အရ အေရွ႕တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားမွာေစ်းႀကီးပါတယ္။ 

ဆင္းရဲသားမ်ားဝယ္ယူ ေသာက္သံုးဖို႔မတတ္ႏိုင္ၾကပါ။ ဝုိင္အရက္ဟာ အဆိပ္အေတာက္ နည္းတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း စိတ္ႀကိဳက္ ေသာက္ခ်င္ သလို ေသာက္ရင္ေတာ့  ၿဖစ္ေစ ပါတယ္။
အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရဟာ ျမန္မာျပည္က အရက္ကုမၸဏီေတြ အရက္ခ်က္ စက္႐ံုေတြကို ၾကပ္ ၾကပ္မတ္ မတ္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔လိုပါ တယ္။ အာဏာပိုင္ေတြက ပိုက္ ဆံရတုိင္း ဒီအတိုင္း လႊတ္ ထား ေတာ့   ေနာက္ ဆံုးမွာ စားသံုးတဲ့သူ ေတြသာ ဒုကၡေရာက္ရပါတယ္။ စားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္းအားလံုး ကို စနစ္တက်ျဖစ္လာေစဖို႔ နည္း နာေတြ၊ ဥပေဒသေတြခုိင္ခုိင္မာ မာရွိဖို႔လုိေနပါၿပီ။

 ဟိုးတစ္ႏွစ္တုန္းကလည္းလက္ဖက္ေတြမွာဆုိးေဆးေတြပါတယ္ဆိုၿပီးလက္ဖက္တံဆိပ္ေတာ္       ေတာ္ မ်ားမ်ား ေရာင္းခ်ခြင့္အပိတ္ခံရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ငါးပိေတြလည္း ဆိုးေဆးပါတယ္လို႔ ၾကားရျပန္ပါတယ္။ အရက္ကိစၥကိုေတာ့ အစိုးရက အခုအထိ ဘာမွ မေျပာဘဲ၊အေရးမယူဘဲ ရွိေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ အရက္ ကုမၸဏီေတြမွာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ေဆြ မ်ဳိးေတြ ရွယ္ယာပါထား လို႔ပဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ 

အရက္နဲ႔ေသခဲ့ ရတဲ့ စာေပနဲ႔အႏုပညာေလာက က လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ေကာင္းေတြကို ပမာ ထားေျပာရ တာကေတာ့ ျမင္လြယ္ေအာင္၊ သိသာေအာင္ တင္ျပရတာပါ။ သာမန္လက္လုပ္လက္ စားေတြ အရြယ္မတိုင္ခင္မွာ ဓာတုပစၥည္းေတြနဲ႔ ခ်က္တဲ့ စိတ္မခ်ရတဲ့ အရက္ဆိုးေတြ ကို ေသာက္ သံုးၾကလို႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မွာ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ဘယ္ေလာက္ေသေနရတယ္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ လို႔ရပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ ေရာင္းခ်ျခင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ ေလးဖြံ႔ၿဖိဳးလာေနတာ အမွန္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္ စိတ္ခ်ရၿပီး စနစ္တက် ရွိတဲ့အရက္ခ်က္ လုပ္ျခင္း မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးဘူးဆိုတာကို လည္း ျမင္ေနရပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာ ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ဓာတ္ေျမၾသဇာလို ဓာတုေဗဒပစၥည္းေတြကိုသံုးၿပီး အျမန္ ခ်က္၊ အျမန္ေရာင္းတဲ့ေနရာမွာေတာ့ စေကာ့တလန္က ဝီစကီခ်က္သူေတြေတာင္ ျမန္မာ အရက္ ခ်က္သူေတြကို လိုက္မမီေအာင္ ျမန္မာျပည္မွာ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေနပါေၾကာင္း။
Author: ေဇာ္မင္း
7Day News Journal