လူေျခာက္-ဟူသည္ ဘံုဘ၀ တစ္မ်ိဳးမွ သတၱ၀ါ မဟုတ္ပါ၊ ခႏၶာငါးပါး ရွိသည့္ လူ႔ဘ၀ ၌ပင္ ဇလာဗုဇ ပဋိသေႏၶေနၾက သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အမိ ၀မ္းတြင္း ငါး {၅} ပတ္ အလြန္ တြင္ အမိ၀မ္းတြင္ ကြယ္လြန္ ခဲ့ပါသည္။
၄င္း၏ အသက္ ၀ိညာဥ္ သည္ ၁၀ ၊ ၁၂- ပတ္ အတြင္း ေသဆံုး ၍ သေႏၶ ၂-လေက်ာ္ ၃-လ နီးပါးအရြယ္ လူသားေလာင္း ရုပ္ၾကြင္း သာ အမိ ၀မ္းတြင္က်န္ ခဲ့ျပီး ကံအားေလ်ာ္ စြာ ေပတဘ၀ (ဂႏၶဗၺ ေ၀မာနိကၿပိတၱာ) မ်ိဳး တြင္ ျဖစ္ေလသည္။
(ေရွးဘ၀ ေကာင္မႈ အက်ိဳးေၾကာင္႔ သုဂတိဘံု ကို ပဋိသေႏၶေတာ႔ ေနခြင္႔ရသည္။ ရွင္သန္ ခံစားခြင္႔ မရ ဘဲ ေသသြား ရရွာသည္။)
အသက္၀ိညာဥ္ မဲ့ေသာ သေႏၶသား မွာ ပ်က္က် ရမည္ျဖစ္ေသာ္ လည္း တစံု တခုေသာ အေၾကာင္း ( ဥပမာ-ေတေဇာ ဓာတ္ လြန္ကဲမႈ) ေၾကာင့္ ပ်က္က် မသြားဘဲ တျဖည္းျဖည္း ေျခာက္သြားရပါသည္။ ၄င္း ေျခာက္ သြားသည္ႏွင့္ ၂-၃ လ အရြယ္ ႀကီးေနေသာ အမိ ၀မ္းသည္ လည္း ျပန္လည္ ပိန္ၾကံဳ၍ သြားကာ ေန႔ေစ့ ခ်ိန္ (၄၂-သတၱာဟ ခန္႔ ) တြင္ ဖြားျမင္သည္။
ထိုအခါ မရင့္ မာမီ အမိ ၀မ္းတြင္း မွာပင္ ေသဆံုးေျခာက္ကပ္ သြားရ၍ မႀကီးျပင္းႏိုင္ဘဲ ခက္မ ငါးျဖာ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း အရာပါရံု မွ် ရွိသည့္ လူသားေလာင္း အေျခာက္ကေလး ( ၄-လက္မ အရြယ္ ) မွ်သာ ေမြးဖြား လာခဲ့ရသည္။
ထိုအခါ ၌ ၄င္း လူသားေလာင္း ကေလးမွ ဘ၀ေျပာင္း ၍ ျဖစ္ေနေသာ ဂႏၶဗၺ (သို႔မဟုတ္) ေ၀မာနိကျပိတၱာ မွာ ေလခၽြန္နတ္ သူငယ္ ကဲ့သို႔ အသင့္ အတင့္တန္ခိုး ရွိသျဖင့္ ၄င္း၏ ရုပ္ၾကြင္း လူေျခာက္ ကေလးကို တြယ္တာ စြဲ၀င္ ၍ ေနလာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိုင္ရာ မိဘ စသည္တို႔အား အိပ္မက္ေပးျခင္း၊ အရိပ္ အေရာင္ျပျခင္း စသည္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေလသည္။
အထက္ပါ တို႔ကို ေထာက္၍ လူေျခာက္ သည္ အသက္ ရွင္ျခင္း၊ အာဟာရ မွီ၀ဲျခင္း၊ က်င္လည္ လႈပ္ရွားျခင္း မရွိ၊ ၄င္းအား မွီတြယ္ စြဲ၀င္ေနေသာ ေ၀မာနိက ေပတ၊ ဂႏၶဗၺ ၏ သေဘာ သဘာ၀ အတိုင္း သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သား သင့္ပါသည္။
( အမိ၀မ္းတြင္းတြင္ ေသဆံုးျပီး ေ၀မာနိကေပတ ဂႏၶဗၺ မျဖစ္၊ သို႔မဟုတ္ မွီတြယ္ စြဲကပ္မႈ မရွိ ၍ မထူးမျခား အေသ အတိုင္း ေမြး၍ စြန္႔ပစ္ ရေသာ လူေျခာက္ မ်ားလည္း ရွိေသးေၾကာင္း သိရပါသည္ ) ။
၄င္းလူေျခာက္ျပႆနာ ကို ေဆးပညာ ရႈေထာင့္ မွလည္း ေလ့လာသင့္ေသးသည္။
From... Ko Htwe Facebook
No comments:
Post a Comment