မေျဖေသာ ဖုန္း၊ မကိုင္ေသာ ဖုန္းႏွင့္ စက္ပိတ္ ထားေသာ ဖုန္းမ်ား

ျပႆနာ က အဲဒီေန႔ မြန္းလြဲ ၁ နာရီခြဲေလာက္ ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ လမ္းထဲ မီးပ်က္ သြားသည္က စသည္။ ညပိုင္း အထိ မလာ။ အဲ တစ္ညလံုး ပဲေျပာပါေတာ့။ တစ္ရပ္ကြက္လံုး လာသည္။ ပ်က္လည္း ခဏ။၁ဝမိနစ္၊၁၅မိနစ္။ၿပီးေတာ့ ျပန္လာသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔လမ္းပဲမလာ။ ေရွ႕လမ္း၊ ေနာက္လမ္း၊ ေဘး
လမ္းေတြ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီး လို႔။ အဲဒါ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ က ၿမိဳ႕နယ္ လွ်ပ္စစ္႐ံုး ကို အက်ဳိး အေၾကာင္း သိခ်င္၍ ဖုန္းေခၚသည္။ သံရွည္ျမည္ ကာ ဖုန္းဝင္သည္။ 

တာဝန္ခံ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ဖုန္းကိုင္ လိမ့္မည္။ အက်ဳိး အေၾကာင္း ေျပာလိမ့္မည္ဟု ထင္ထား သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္မွ် မကိုင္။ ဒါနဲ႔ ဆက္တုိက္ လိုလို နားကာ နားကာ ဆက္သည္။ အႀကိမ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ ၅ဝ ေလာက္ျဖစ္သြားသည္။ မကိုင္။ အင္း  ၿမိဳ႕နယ္ လွ်ပ္စစ္႐ံုး ကို ကိုယ္လို မီးမလာတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြ က ဆက္ေနၾကသည္ ထင္သည္။ 


ဒါနဲ႔ တစ္မ်ဳိး စဥ္းစားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ Hand Phone Lists ထဲျပန္ရွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္႐ံုး Head-Quarter ကုိေတြ႕၍ အကူ အညီ ရလိုရျငား ဖုန္းလွမ္း ဆက္ၾကည့္သည္။ ဖုန္းဝင္သြားသည္။ 

အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး အသံၾကားရၿပီး အမ်ဳိးသား တစ္ဦးကို ဖုန္းလႊဲေပးလိုက္ပံု ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ္ တို႔ရပ္ကြက္ မီးလာၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ လမ္း မီးမလာ။ သူမ်ား တကာလာၿပီး ကိုယ့္လမ္းက မလာေတာ့ စိတ္ထဲ ကလိကလိ ျဖစ္မိေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္ လွ်ပ္စစ္႐ံုး ကိုလည္း ဆက္ မရ၍ လွမ္းၿပီး အကူ အညီေတာင္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဟာသေႏွာကာ ေျပာလိုက္သည္။ 

တစ္ဖက္က သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္႐ံုး ကို အက်ဳိး အေၾကာင္း လွမ္းေမးေပးမည္ ဟု ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျပန္ေျပာ သည္။ ဒီေလာက္ တုံ႔ျပန္မႈ ရွိလွ်င္ မဆိုးလွ ဟု စိတ္ထဲ နည္းနည္းေက်နပ္ သြားသည္။ ဒါနဲ႔ နာရီ ဝက္ေလာက္ေနေတာ့ Head-Quarter ကို လွမ္းဆက္သည္။ ဖုန္းဝင္သည္။ မကိုင္။ ထပ္ထပ္ ဆက္သည္။ မကိုင္။ လံုးဝ မကိုင္ေတာ့။ ကဲ  မွတ္ကေရာ။ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ ။ ဒီပုပ္ ထဲက ဒီပဲေတြ ပါပဲလား။

ဘာျဖစ္လို႔ ဖုန္း မကိုင္တာလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ မွာ တစ္ႏြယ္ငင္ တစ္စင္ ပါေတြ ေတြးေတာ့သည္။ အဲဒီ ဝန္ထမ္းေတြ ရဲ႕ စိတ္ထဲ မွာ အပို အလုပ္ လာ႐ႈပ္သူေတြ လို႔ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ကို ထင္ေနတာလား။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔က လွ်ပ္စစ္႐ံုး ကို ရစ္တာ မဟုတ္။ မီးက ဘာျဖစ္လို႔ ပ်က္တာလဲ။

သိခ်င္႐ံု။ ခ်က္ခ်င္းျပင္လို ႔ရ ရင္ျပင္။ ျပင္လို႔ မရရင္ေစာင့္။ ဒါပဲ ရွိတာပဲ။ တစ္ခါ တစ္ရံ သတင္းစာထဲ ဖတ္ရ သည္။ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ ဘယ္အခ်ိန္ေတြ မွာ လွ်ပ္စစ္မီး ျပတ္ေတာက္ မည္။ ဘာျဖစ္လို႔ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ႏိုင္ငံ ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ တည္ေဆာက္ေနဆဲ အေနအထား ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိပါ သည္။ ေခတ္အဆက္ ဆက္ လွ်ပ္စစ္ မီး ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ျပည္သူေတြမွာ ခႏၱီပါရမီ အျပည့္။ 

ဝန္ထမ္း ဆိုသည္မွာ ျပည္သူ ႔အခြန္ဘ႑ာ စားေနတဲ့ သူေတြ။ ေမးလွ်င္ ေျဖရမည္။ ဘယ္ေနရာမွာ ပ်က္ေန သည္။ ျပင္ေနသည္။ ျပင္ဖို႔ေစာင့္ေနသည္။

အေၾကာင္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ ဌာနဆုိင္ရာ တစ္ေနရာကို ျပည္သူ တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ လာၿပီ ဆိုလွ်င္ စက္ပိတ္ ထားသည္ မကိုင္။ ဖုန္းျမည္သည္ မကိုင္။ ဖုန္းကိုင္ သည့္တုိင္ ကိုင္သူ က ေျဖရွင္းခြင့္ မရွိလို႔၊ အထက္လူႀကီး မရွိလို႔၊ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ခံ မရွိလို႔၊ အထက္က ညႊန္ၾကားပိတ္ပင္ ထားလို႔   စသျဖင့္   .   .   .

ဘာျဖစ္လဲ။ ဒါေလးေျဖ ႐ံုပဲ။ အဲဒီ လိုသိရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘက္က ျပင္ဆင္ စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္ ရမည္။ စီစဥ္ စရာရွိတာေတြ စီစဥ္ ရမည္။ အိမ္ေတြ မွာ မနက္ေစာေစာ ထမင္း၊ ဟင္း ထခ်က္ကာ ထမင္း ခ်ဳိင့္ႏွင့္ ေန႔ဆုိင္း အလုပ္ ဆင္းရသူေတြ ရွိသည္။ 

ထမင္းခ်ဳိင့္ႏွင့္ ညဆုိင္း အလုပ္ ဆင္းရသူေတြ ရွိသည္။ စာက်က္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ရွိသည္။ မီးပူ တိုက္ေနသူေတြ၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ေနသူေတြ၊ တစ္ႏုိင္ တစ္ပုိင္ အိမ္တြင္း လက္မႈလုပ္ငန္းကေလးေတြ ရွိသည္။ လွ်ပ္စစ္ မီးႏွင့္ အလုပ္ လုပ္ေနသူေတြ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ဒုနဲ႔ ေဒး။

ေတြးရင္း ေတြးရင္း ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ ျပံဳးမိသြားသည္။ ဒါမ်ဳိး က ဒီႏိုင္ငံမွာ ဆန္းသလား။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ မွာ မေျဖေသာ ဖုန္းေတြ၊ မကိုင္ေသာ ဖုန္းေတြႏွင့္ စက္ပိတ္ ထားေသာ ဖုန္းမ်ား အေၾကာင္း မၾကာခဏ ပါတတ္ သည္ပဲ။ ဒီေန႔ အျဖစ္ အပ်က္ကလည္း အဲဒီ လို ဖုန္း အမ်ဳိးအစားထဲ ပါသြား လို႔ ျဖစ္ မွာေပါ့။ 

အင္း အခြင့္အေရးက် ေတာ့ အျပည့္ အဝမက သာလြန္၍ လိုခ်င္ၿပီး တာဝန္ က်ေတာ့ ေခါင္းေရွာင္ လိုသည့္ အက်င့္ ဆိုးေတြ ဌာနဆုိင္ရာ ဝန္ထမ္းတခ်ဳိ႕ ၏ ကိုယ္ထဲ တြင္ နတ္ဆိုး တစ္ေကာက္လို ပူးကပ္ေနခဲ့ၿပီ။ ဝန္ထမ္းေတြ ကို အဲဒီ လို အဆိပ္ရည္ အျပည့္နဲ႔ ပံုးတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို စနစ္ဆိုးေတြက ပံုစံ သြန္းေလာင္း လိုက္သလဲ။

အေၾကာင္းေတြ ကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိမွာပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ရွိရွိ။ အေၾကာင္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ ဌာနဆုိင္ရာ တစ္ေနရာ ကို ျပည္သူ တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ လာၿပီဆိုလွ်င္ စက္ပိတ္ထား သည္ မကိုင္။ ဖုန္းျမည္ သည္ မကိုင္။ ဖုန္းကိုင္သည့္ တုိင္ ကိုင္သူက ေျဖရွင္းခြင့္ မရွိလို႔၊ အထက္ လူႀကီးမရွိလို႔၊ သက္ဆုိင္ရာ တာဝန္ခံ မရွိလို႔၊ အထက္က ၫႊန္ၾကား ပိတ္ပင္ထားလို႔  စသျဖင့္ အေျဖ မဟုတ္ေသာ အေျဖမ်ားကို ၾကားရတာ တစ္ႀကိမ္ မဟုတ္။ ႏွစ္ႀကိမ္ မဟုတ္။ တစ္ေနရာ မဟုတ္။ ႏွစ္ေနရာ မဟုတ္။ (မီဒီယာေတြ က ပိုၿပီး သိလိမ့္မည္။)

ဟုတ္ၿပီ။ ျပႆနာျဖစ္ေနၿပီ။ အတည္ျပဳရန္ ေမးတဲ့ လူကလည္း ေမးၿပီ။ အဲဒီ လို ဖုန္းမကိုင္႐ံု၊ တာဝန္ မဲ့ေျဖ ႐ံု၊ စက္ပိတ္ ထား႐ံုနဲ႔ ၿပီးေရာလား။ အဲဒီလို လတ္တေလာေရွာင္လႊဲ မႈ ေဆးၿမီးတိုေတြ က ျပႆနာေျဖရွင္း
နည္းလား။ ေနာင္ ျပႆနာက ႀကီးထြား လာခဲ့ၿပီဆို ပါေတာ့။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ လိုက္လာတဲ့ အခါ တာဝန္ မဲ့မႈ အတြက္ ျပစ္ဒဏ္ေတြေပၚလာလိမ့္မည္။ 

ကမၻာနဲ႔ အဝန္း တာဝန္ မဲ့မႈမ်ားအေပၚ အေရးယူ ခံရမႈေတြ မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ သာဓကေတြ လည္း မ်ားစြာ ရွိခဲ့သည္။ အဲဒါ ကို ဘာေၾကာင့္ သင္ခန္းစာ မယူႏိုင္ၾကတာလဲ။ နီးရာ ဓားကိုေၾကာက္ကာ ျဖစ္မွသာ ခံလိုက္ေတာ့ မည္။ ယခုေတာ့ ၾကံဳ သလိုပဲဆိုသည့္ ခပ္တိမ္တိမ္ အေတြးေတြနဲ႔ မိမိ သမုိင္း ကို ေရးေနၾက တာလား။

အဲဒီလို တာဝန္ မယူႏုိင္ဘဲ အေရးပါ သည့္ ရာထူး ဌာနႏၱရ မ်ားတြင္ ရွိေနေသာ သူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဘယ္လို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ၾက မလဲ။ သမုိင္းေၾကာင္း မေကာင္းလွ်င္ အနာ ဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္၊ အနာဂတ္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေကာ ေကာင္းႏိုင္ ပါ့မလား။ ဒီလို တာဝန္မဲ့တဲ့ လူ႔ အမိႈက္ေတြ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ကို ဘယ္လုိ တည္ေဆာက္ၾကမလဲ။ ၾကာလွ်င္ လူ႔ အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္း ထားေသာႏိုင္ငံကို ကမၻာက ႏွာေခါင္း ႐ႈံ႕လာၾကလိမ့္မည္။

အနံ႔ဆိုး တို႔မည္သည္ အမိႈက္ပံုမ်ား ဆီကသာ ထြက္ေပၚလာတတ္ ပါေၾကာင္း။

Written by: ျမျမင့္မိုရ္
From...Eleven