အဲဒီေခတ္ တုန္းက ေငြက တန္ဖိုးရွိသည္။ သီးစံုေရခဲမုန္႔ တစ္ခြက္ ပင္ သိပ္ေစ်း မႀကီးသည့္ကာလ။
၁၀ ႏွစ္ အရြယ္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ဟိုတယ္ႀကီး တစ္ခု၏ စားေသာက္ခန္း ထဲ ၀င္ကာ စားပြဲ တစ္လံုး မွာထိုင္သည္။
စားပြဲထိုး အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ေရွ႕ေရာက္လာကာ ေရတစ္ခြက္ ခ်ေပးၿပီး ဘာမွာ မလဲ ေစာင့္ ဆိုင္းေနသည္။
‘သီးစံုေရခဲမုန္႔ တစ္ခြက္ ဘယ္ေလာက္လဲ ခင္ဗ်’
‘50 Cent (တစ္ေဒၚလာရဲ႕ တစ္၀က္) ပါ’ စားပြဲထိုးက ေျဖသည္။
ေကာင္ေလးက သူ႔အိတ္ထဲ မွ အေႂကြေစ့ေတြ ထုတ္ကာ ေရတြက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ‘ရိုးရိုး ေရခဲမုန္႔ တစ္ခြက္ ဆိုရင္ေကာဗ်ာ’ ဟုေမးသည္။
ဧည့္သည္ေတြ က မ်ားေနေသာ စားပြဲထိုး အမ်ိဳးသမီး က သိပ္စိတ္ မရွည္ခ်င္။ ‘၃၅ ဆင့္’ ဟု တို တိုျပတ္ျပတ္ ေျဖသည္။
ေကာင္ေလးက သူ႔ပိုက္ဆံေတြ ကို ေရတြက္ၿပီးေနာက္ ‘ရိုးရိုး Ice-Cream တစ္ခြက္ ပဲ ေပးပါ ခင္ဗ်ာ’ ဟုဆိုသည္။ စားပြဲထိုးေလးက Ice-Cream ယူလာေပးသည္။ ဘီလ္ စာရြက္ကို ပါ စားပြဲေပၚ တင္ေပးၿပီး လွည့္ထြက္ သြားသည္။
ေကာင္ေလးက ေရခဲမုန္႔ ကိုစား၊ ေကာင္တာ မွာ ေငြရွင္းၿပီးေနာက္ အိမ္ျပန္ သြားေတာ့သည္။
စားပြဲထိုး အမ်ိဳးသမီးေလး က ေကာင္ေလး ထိုင္ခဲ့ သည့္ စားပြဲဆီျပန္လာၿပီး ခံုသုတ္သည့္ အခါ ျမင္လိုက္ ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲ လိႈက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္ေလး စားသြားသည့္ Ice-Cream ခြက္ ေဘး တြင္ ၁၅ ဆင့္ အေႂကြ ပိုက္ဆံကို ထားခဲ့သည္။
သူမ အတြက္ Tips ေပးထားခဲ့ျခင္း ပင္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ မွာက စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ထိုင္တဲ့အခါ စားပြဲထိုးေတြ ကို Tip Money ေပးေလ့ ရွိသည္။
(The Best of Bits & Pieces စာအုပ္မွ စာတစ္ပုဒ္အား မွီျငမ္းပါသည္။)
Myanmar Consumer Guide
From...Search Myanmar
No comments:
Post a Comment