ဘတ္စ္ကား သမားက “လွည္းတန္း” လုုိ႔ ဆိုုလုုိက္လွ်င္ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းကာ “ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္” ကေလး ကုုိ မည္သူ မဆုုိ လမ္းညႊန္ေပးႏုုိင္ ကာ ရန္ကုုန္ ကဲ့သုုိ႔ေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ထဲမွာ သဲကႏၱာရ ထဲက အုုိေအစစ္ ကေလးကိုု ေတြ႕ရ သလုုိ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရြာက ေလးကုုိ ေတြ႕ရပါေတာ့မည္။
ကားဟြန္းသံ တညံညံ ၀ီစီသံ ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ သာ ရန္ကုုန္ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ထဲ သင္ေရာက္ေနပါ လားဟုု သင့္ကုုိ သတိျပဳမိေစ ပါလိမ့္မည္။ ေအာင္ခ်မ္းသာ အရပ္ထဲက သူေတြပင္ သည္ ပရ၀ဏ္ေလး သည္ အိပ္မက္ ထဲက ေဒသေလး တစ္ခု အျဖစ္ ေတြးျမင္ေနမွာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ျမန္မာ ဆန္ဆန္ သစ္သား အိမ္ကေလး မ်ား၊ တစ္ထပ္တုိက္ ကေလးမ်ား၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ကေလးမ်ား၊ ကေလး မ်ားေဆာ့ကစား ရာ ေျမနီ လမ္းေလး၊ ညေနခင္း တုိက္ခတ္ လ်က္ရွိေသာ ေလေျပေလညွင္း ကေလးမ်ား၊ သစ္ပင္ မ်ား ၏ အရိပ္ အာ ၀ါသ မ်ားသည္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ ကေလး၏ ေအးခ်မ္း သာယာမႈကို ေန႔စဥ္ အဓိပၸါယ္ေဖာ္ လွ်က္ရွိေနပါသည္။
ယခုုေရးေနေသာေဆာင္းပါး သည္ တခ်ိန္ တခါက ေအာင္ခ်မ္းသာ ဟုု အျမင္ တြင္ခဲ့ေသာ ေန ရာေဟာင္းေလး တစ္ခုု အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။
ရန္ကုုန္ ကလူေတြ ကေတာ့ လွည္းတန္းဟူေသာ အမည္က စိမ္းမေန ပါ။ ေန႔စဥ္သုုံး စကားလုုံး လုုိ လွည္းတန္း ဘတ္စကား ဂိတ္၊ လွည္းတန္း ေစ်း၊ လွည္းတန္း လမ္းမ၊ လွည္းတန္း ရပ္ကြက္ စသည့္ျဖင့္ ေျပာဆုုိ သုုံးႏႈန္းေနၾကပါသည္။
လွည္းတန္း ဆိုုတာ အလြန္ က်ယ္ျပန္႔ေသာေနရာ - ရန္ကုုန္ တကၠသုုိလ္ ပင္မႏွင့္ နီးေသာ ေနရာ တစ္ခုု ျဖစ္ ပါသည္။ အဲသည္ လွည္းတန္း ဆုုိေသာ ေနရာ က်ယ္ႀကီး မွာ “ေအာင္ခ်မ္းသာ” ဟုု ေခၚတြင္ သည့္ ေနထုုိင္ သူ ရာဂဏန္း အိမ္ေျခ ၅၀ ခန္႔ေနထုုိင္္ေသာ၊ သူတုုိ႔၏ ဘ၀မ်ား က ေအးခ်မ္းေအးေဆး စြာ ေန ထုုိင္ေနၾကေသာ ရပ္ ကြက္္ တစ္ခုုရွိပါသည္။
ကၽြန္မ တုုိ႔ေနထုုိင္ၾကတာ က အဲသည္ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ႏွင့္ နီး ပါသည္။ အဲသည္ေနရာ ကုုိ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ လမ္း ေလွ်ာက္သြား ရင္ ေရာက္ပါၿပီ။ ယခုု ထုုိလွည္းတန္းမွာ ရွိခဲ့ေသာ “ေအာင္ခ်မ္းသာ” ဟူေသာ ရပ္ကြက္ေလး အေၾကာင္း - ကၽြန္မကုုိ ယခုုတုုိင္ ေႏြးေထြးေနဆဲ အတိတ္က အရိပ္ေဟာင္းမ်ား - ေဟာင္း သြားေသာ္ လည္း ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ အသစ္ျဖစ္ေန ဆဲ အဲသည္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ပုုံျပင္ေလးကုုိေျပာပါမည္။
ေနာက္ျပန္လွည့္ေသာ္ ..
ေအာင္ခ်မ္းသာ (လွည္းတန္း) ရပ္ကြက္ေလး မွာ ကၽြန္မတုုိ႔ အဘုုိးအဘြား မ်ား လြန္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလ မ်ားက ေနထုုိင္ခဲ့ ၾကေသာ အိမ္အုုိ ေဟာင္းေလး တစ္လုုံး ရွိပါသည္။ သည္ေတာ့ အခုု ကၽြန္မတုုိ႔ေန ထုုိင္ေနတာ က “ျပည္ရိပ္သာ” ျဖစ္ၿပီး ေအာင္ခ်မ္းသာ က အိမ္ေဟာင္းေလး သည္ ကၽြန္မ တုုိ႔၏အဘုုိး ဦးခင္ေမာင္လတ္ စာသင္ၾကား ရာေနရာေလး တစ္ခုု ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ယခုု အဲသည္ အေၾကာင္းကုုိ ဆက္ေျပာ ပါမည္။
ကၽြန္မ အဘုုိးတြင္ ဦးသိန္းေမာင္ ဟုုေခၚတြင္ေသာ မိတ္ေဆြ ရင္းႀကီးတစ္ဦး ရွိပါသည္။ သူက ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ မွာ ေနပါသည္။ ၿပီး ေတာ့ ကၽြန္မ အဘုုိးျဖစ္သူ ဘဘႀကီး လုုိပဲ အဂၤလိပ္စာ သင္ေသာ ဆရာ တစ္ဦးလည္းျဖစ္ ပါသည္။ သူတုုိ ႔နွစ္ဦးသည္ ေအာင္ခ်မ္းသာ တြင္ အတူတကြ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းေက်ာင္းေလး ကိုုဖြင့္ကာ စာသင္ၾကားေသာ အလုုပ္ကိုု လုုပ္ၾကပါသည္။
ကၽြန္မ အဘုုိးသည္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ေလး ဆီ ေန႔စဥ္ လမ္းေလွ်ာက္ ကာ သြားပါသည္။ ကၽြန္မ အဘြား ေမေမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ သည္ တခါတရံ ဘဘႀကီးနွင့္ အေဖာ္ လုုပ္ ကာ အဲသည္မွာ အဂၤလိ္ပ္စာ ကိုု အတူတကြ သြား သင္ေလ့ရွိပါသည္။ ေအာင္ခ်မ္းသာ က ထုိက်ဴရွင္ေက်ာင္းေလး တြင္ ဘဘႀကီးႏွင့္ အတူ အဂၤလိပ္စာ လာေရာက္ သင္ေပးၾကေသာ တျခား ဆရာဆရာမ မ်ား မ်ားစြာ ရွိပါသည္။
(ဓါတ္ပုုံေဟာင္းေလး - ဓါတ္ပုုံ ထဲတြင္
(လက္၀ဲမွယာ) ဆရာမ တစ္ဦး၊ ဦးသိန္းေမာင္၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္ႏွင့္ ဦးဘေသာ္
(ဘဘႀကီၤး ဦၤးခင္ေမာင္လတ္ ၏ အကုိ အႀကီးဆုံး - ရဲအရာရွိတစ္ဦး၊
ပုလိပ္အရာရွိ တစ္ဦးဟူေသာ ကေလာင္ရွင္) တုုိ႔ကုုိ ေအာင္ခ်မ္းသာ က က်ဴရွင္
ေက်ာင္းေလး တြင္ ဆရာမ်ား အျဖစ္ ေတြ႕ရပုုံ)
ကၽြန္မ တုုိ႔ အဂၤလိပ္စာ သင္ၾကားသင့္ေသာ အရြယ္သုုိ႔ေရာက္လာေသာ အခါ ကၽြန္မတုုိ ႔မိခင္ျဖစ္သူက ကၽြန္မ အဘုုိးႏွင့္ အတူလုုိက္ သြားၿပီး အဘုုိး သင္ေသာ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ားကုုိ လုုိက္တက္ ခုုိင္းပါ သည္။ ဘဘႀကီး သည္ သူ၏ေျမး ကေလးမ်ား က သူ၏ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း ကုုိလုုိက္ တက္ၾကတာ ကုုိ အလြန္ သေဘာက် လ်က္ရွိပါသည္။
(ကၽြန္မ တိုု႔အမႊာေမာင္ႏွမႏွင့္ အဘုုိး အဘြား မ်ားႏွင့္ ကၽြန္မတုုိ ႔မိခင္တုုိ႔ အတူ ေအာင္ခ်မ္းသာ က်ဴရွင္ ခန္းေရွ႕)
ေအာင္ခ်မ္းသာ (လွည္းတန္း) ရပ္ကြက္ကေလး သည္ အလြန္ တရာမွ ေအးေဆးကာ လူသိ မ်ားေသာေန ရာေလး တစ္ခုု ျဖစ္ပါသည္။ အဲသည္ ေနရာေလး အေၾကာင္းကုုိ စဥ္းစားမိ လုုိက္တုုိ္င္းမွာ ကၽြန္မ၏ မွတ္ဉာဏ္မ်ား သည္ လန္းဆန္းကာ တခ်ဳိ႕ေသာ မေမ့ႏုုိင္ေသာ အမွတ္တရ မ်ားက တကယ္လုုိပဲ ကၽြန္မ ၏ေရွ႕တြင္ ေပၚလာတတ္ပါသည္။
အဲသည္ ရပ္ကြက္မွာေနထိုုင္ၾကေသာ လူမ်ားသည္ မိသားစုု၀င္ မ်ားအတူ တကြ ေန ထုုိင္ေနၾက သလိုုပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ ဘာသာရပ္ေပါင္းစုုံ သင္ၾကားေသာ က်ဴရွင္ေက်ာင္း ကေလးမ်ား၊ ဓႏုျဖဴ ေဒၚေစာရီ ၏ ထမင္းဆုုိင္ တုုိ႔၊ တ႐ုုတ္ဟင္းလ်ာ ဆုုိင္တုုိ႔၊ အမ်ဳိးသမီး ၀တ္အက်ႌဆုုိ္င္ တုုိ႔၊ ပါ့စ္ပုုိ႔ဓာတ္ပုုံ ဆုုိင္၊ လက္ဖက္ရည္ ဆုုိင္မ်ား စသည္ျဖင့္ ေရာေမႊလ်က္ ရွိပါသည္။
ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္၏ အျပင္ဘက္ျခမ္း သည္ လွည္းတန္း မီးပြိဳင့္ႏွင့္ ျပည္လမ္း ကိုု မ်က္နွာ မူလ်က္ရွိပါ သည္။ ထုုိအခါ ထုုိမ်က္ႏွာ စာ မွာရွိေနေသာ ၀င္း ဆံသ ဆုုိင္ႀကီး၊ ယူနီယမ္ ဓာတ္ပုုံဆုုိင္၊ ဂိုုး႐ႈိး အထည္ ဆုုိ္င္၊ ကုိယုံ ေၾကးအုိးနွင့္ တ႐ုုတ္ အစားအစာ ဆုုိင္၊ ရွမ္းေတာင္တန္း စားေသာက္ဆုုိင္၊ အလိမၼာ စာအုုပ္ဆုုိင္၊ အေသာက မႏၱေလး ဖိနပ္ဆုုိ္င္ စသည္ စသည္ တုုိ႔ကုုိ လွမ္းျမင္နုုိင္ပါသည္။
၁၉၈၈ ခုုႏွစ္ ျမန္မာျပည္ မွာ လူထုု အုုံႂကြမူမ်ား အၿပီးတြင္ တကၠသိုုလ္မ်ား ပိတ္ပါသည္။ က်ဴရွင္ေတြ လည္း ပိတ္သြား ပါသည္။ ထုုိအခ်ိန္က စလုုိ႕ ကၽြန္မ အဘုုိးသည္လည္း သူ၏ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း မ်ားကိုု ေအာင္ခ်မ္းသာ ကေန ပိတ္လုုိက္ရပါသည္။
ထုုိတကၠသုုိ္လ္မ်ား ပိတ္သြားခ်ိန္ မွာ ကၽြန္မတုိ ႔လည္း အိမ္မွာ အားလပ္ေနပါသည္။ အခ်ိန္ အနည္း ငယ္ၾကာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ မိဘမ်ား၏ အၾကံဉာဏ္ျဖင့္ အိမ္ မွာ ကၽြန္မ တုိ႔ ေမာင္ ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကုုိ ဘဘႀကီးနွင့္ ေမေမႀကီးတုိ ႔က အဂၤလိပ္စာ သင္ျဖစ္ သြားပါသည္။ ေန႔စဥ္ ေန႔လည္ ၁၁ နာရီမွ ၁၂ နာရီ အထိ တစ္ေန႔ ကုုိ တစ္နာရီ ဂ်ဴးလီယက္ဆီဇာ၊ မက္ဘက္၊ ကလီယုုိပါတရာ အစရွိေသာ ရွိတ္စပီးယားနွင့္ ဘားနတ္ေရွာျပဇာတ္မ်ား ကုုိ သင္ေပးပါသည္။
ကၽြန္မတုိ႔ အဘြားလည္း ၀င္ေရာက္ကာ စာေဆြးေႏြး ရင္း ၀င္သင္ေပးပါ သည္။ ထမင္း စားပဲြေလး သည္ ကၽြန္မ တုိ႔ စာသင္ခန္းျဖစ္လုုိက္၊ ထမင္းစားပဲြျဖစ္ လုုိက္၊ စာေဆြးေႏြးေရးမွတ္ၾက ရာျဖစ္လုုိက္ အမ်ဳိး မ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သည္လုုိႏွင့္ ကၽြန္မ အကုုိ၏ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္၊ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ နွစ္ေယာက္ လာပူးေပါင္း ရင္းနွင့္ ဘဘႀကီးတုိ ႔၏ အဂၤလိ္ပ္စာသင္တန္းေလး က စည္ကား ခဲ့ပါသည္။ အဲသည္ ကေနစလုုိ႔ ဘဘႀကီး သည္ သူ႔ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လုုံး စာသင္ျခင္း အလုုပ္ကိုု ျပည္ရိပ္ သာေန အိမ္မွာ ပင္ ကြယ္လြန္ သည့္ အခ်ိန္ထိ လုုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
သုုိ႔ေသာ္ ေအာင္ခ်မ္းသာမွာ ရွိခဲ့ဖူးသည့္ စာသင္ေက်ာင္းအုုိေလး သည္ ကၽြန္မ အဘုုိး အတြက္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့ မွ မေမ့ႏုုိင္သည့္ သတိရ စရာ ျဖစ္ေနဆဲ ဆုုိတာကုုိ ကၽြန္မ သိပါသည္။ ထုုိေက်ာင္းအုုိ ကေလးကုုိ ကၽြန္မ တုိ႔ အဘုုိးအဘြားမ်ား ၏ အမွတ္ တရေနရာေလး အျဖစ္ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ ျပတုုိက္ ကေလးအျဖစ္ေသာ္ လည္းေကာင္း ထိမ္းသိမ္းထား ဖုုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထား ပါသည္။
ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ကေလး သည္ က်ဴရွင္ေက်ာင္း မ်ား မရွိတာက လဲြလုုိ႔ ဆက္လက္ ၍ လွဴပ္ရွား အသက္၀င္လ်က္ က်န္ရစ္ခဲ့ ပါသည္။ ၁၉၉၆ ခုုႏွစ္ တြင္ ဘဘႀကီး ကြယ္လြန္ ခဲ့ ပါသည္။ ေမေမႀကီးက ၁၉၉၉ မွာ ကြယ္လြန္ ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မတုိ႔ ဘုုိးဘြားမ်ား ကြယ္လြန္ ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ေလး သည္ မထင္မွတ္ေသာ ၀မ္းနည္း ဖြယ္ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုုႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၃ ခုုႏွစ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့ေသာ ထုုိ အျဖစ္ဆုုိး ကုုိ ဘဘႀကီး ေမေမႀကီး တုိ႔ မေတြ႕မျမင္သြားခဲ့ ရတာ ကံေကာင္းေလျခင္း လုုိ႔ ဆိုုရပါ လိမ့္မည္။ ထုုိအျဖစ္ဆုုိး ကုုိ ဘယ္လုုိ လုုပ္ ေမ့ႏုုိင္ မွာလဲ။ သူတုိ႔ တေတြသာ ထုုိအျဖစ္ႏွင့္တုုိးမိ ပါလွ်င္ သူတုိ ႔အသည္းနွလုုံး မ်ား ကဲြေၾကသြား ပါလိမ့္မည္။ ေအးေဆး တည္ျငိမ္ေသာ ေအး ခ်မ္း လွသည့္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ ကေလးသည္ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ေပ်ာက္ ပ်က္ သြားခဲ့ ရေလေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ ၏အဘုုိးအဘြား မ်ား၏ ေက်ာင္းခန္းေလး လည္း ထုုိ ကံဆုုိးမူႏွင့္ အတူ ပါ သြားရေပေတာ့ သည္။ ေအာင္ခ်မ္းသာ က အမွတ္ရစရာမ်ား သည္ ေအာင္ခ်မ္းသာ၏ ကံဆုုိးမုုိးေမွာင္ ထဲမွာ အတူတကြ လုုိက္ပါ သြားပါေတာ့သည္။
ေနာက္ျပန္ လွည့္ေသာ္ လည္းျပန္ မရႏုုိင္ေတာ့ေသာ….
ယခုုေတာ့ျဖင့္ ထုုိ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ ကေလး ၏ေနရာ တြင္ ဟိတ္ဟန္ အျပည့္ျဖင့္ ေနရာ ယူထားေသာ ၀င့္ႂကြား ေလာက္စရာ အေဆာက္ အဦးႀကီး သာ ေတြ႕ရေတာ့ မည္ျဖစ္ပါသည္။ သူက ေအးေဆးေသာ ေအာင္ခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ကေလး ၏ လူေအး လူေဆး မ်ားပိုုင္ ဆုုိင္ေသာေနရာ ကိုု လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ား စြာက အပုုိင္စီး ခဲ့တာျဖစ္ပါသည္။ “လွည္းတန္း စင္တာ” ဟူေသာ အမည္က အ ေဆာက္အဦႀကီး ၏အေပၚတြင္ ခန္႔ညား စြာ ကဗၺည္းထုုိးထား ပါေလသည္။ “လွည္းတန္း” ဟူေသာ အမည္ေလး တစ္ခုုသည္ သာ အိပ္မက္ရြာ ကေလး “ေအာင္ခ်မ္းသာ” ၏ အမွတ္တရ အျဖစ္ က်န္ခဲ့ ပါေတာ့သည္။
From... moemaka
No comments:
Post a Comment