မိန္းကေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္း လည္ေနသူ ထံမွ ပီယေဆးေဖာ္နည္းေတာင္းၿပီး လူေသ မွ ပီယေဆး လုပ္သူ တစ္ဦး ႀကံဳေတြ႔ ခဲ့ရတဲ့ ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ည

ေယာက္်ားေလး ပီယေဆး ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ ကို ေကာင္းေကာင္း ရင္းႏွီးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ လူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ တုန္း က ပီယေဆး ဆိုတာကို လိုခ်င္လိုက္ တာ ေျပာ မေနနဲ႕ေတာ့..။ အတန္းထဲ မွာ ပါေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႕ ရည္စား ထည္လဲ တြဲႏိုင္ တဲ့ေကာင္ ဆိုရင္ ပီယေဆး ရွိတယ္လို႕ နာမည္ ၾကီးျပီ..။ 

အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကလည္း မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ပီယေဆး ဘယ္က ရလဲ ဘယ္လိုလုပ္ရလဲ ဆိုျပီး ေအာက္က် ခံျပီး ေမးရေတာ့ တာေပါ့..။ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိ သေလာက္ ဆိုရင္ ပီယေဆး ကို ေဖာ္နည္း ၈ မ်ိဳးေလာက္ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္..။ 

 
 ေနာက္ က်ရင္ေတာ့ အလ်ဥ္း သင့္ သလို တင္ေပး သြားပါ့မယ္..။ အခု တစ္ခါ ကေတာ့ အေလာင္းေကာင္ ကေန ပီယေဆး ရယူရင္း သရဲနဲ႕ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္.။
၈ တန္းေလာက္ တုန္း က ေက်ာင္း ကို ေက်ာင္းသားသစ္ တစ္ေယာက္ေရာက္ လာတယ္..။ နာမည္က ေက်ာ္ေက်ာ္တဲ့..။ 

ရုပ္ရည္ အေျပာအဆို ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ေတာ့ သူလိုကိုယ္လို ပါပဲ..။ ခက္တာက အခန္းထဲ က မိန္းကေလးေတြ..။ တစ္ေက်ာ္ တည္း ေက်ာ္ေနေတာ့ တာ..။ မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ လည္း သူ႕အတြက္ မုန္႕၀ယ္ေပးလာရ တာနဲ႕ ထမင္း၊ ဟင္းပို ထည့္ ေပးလာရတာနဲ႕..ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕က နည္းနည္းေတာ့ အျမင္ကပ္ လာေတာ့ေပါ့ေနာ္..။ အဲ့ဒါ တစ္ရက္လည္း က်ေရာ.. သတင္းတစ္ခုက ထြက္လာတယ္.. "ေက်ာ္ေက်ာ့္မွာ ပီယေဆးရွိတယ္တဲ့.."
 

ေနာက္ေန႕ မုန္႕စား ဆင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ အျခား သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ မုန္႕နဲ႕ အခ်ိဳရည္ ၀ယ္ လုိက္တယ္..။ ျပီးေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ့္ စားပြဲကို သြားျပီး မုန္႕နဲ႕ အခ်ိဳရည္ ကိုတင္လုိက္တယ္..။ ျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာ ကို အခ်ိဳဆံုး လုပ္ျပီး "သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္ေက်ာ္.. စားပါအံုး… မင္းအတြက္ ၀ယ္လာတာကြ.."
 

ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ္ တို႕ကို မယံု သလိုၾကည့္တယ္..။ ျပီးေတာ့ သူ႕အိပ္ကပ္ထဲ ကို သူျပန္ၾကည့္ တယ္..။ ျပီးေတာ့ ပါးစပ္ကေန "ဒုတ္ခပဲ..။ ဒီေဆး က ေယာက္်ားေလးေတြ ပါ အစြမ္းျပတာလား ဟ…" ဆိုျပီး တုိးတုိးေလး ေရရြတ္ သံၾကားလုိက္ရတယ္..။
 

"ဟာ.. ဟေရာင္.. တစ္မ်ိဳး မထင္ပါနဲ႕ကြာ.. ငါတို႕က ရိုးရိုးသားသားေကၽြး တာပါ.. တစ္ခုပဲ မင္းေဆာင္ထား တဲ့ ပီယေဆးအေၾကာင္း သိခ်င္တယ္..။ မေျပာျပ ရင္ေတာ့ ငါတို႕ အတန္းပိုင္ ဆရာမနဲ႕ တိုင္ရလိမ့္မယ္…"
"တိုင္ေတာ့ မတိုင္ပါနဲ႕ကြာ..။ ေျပာျပမယ္.. ။ ကတိတစ္ခုေတာ့ေပး.. မင္းတို႕ သံုးေယာက္ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ မသိေစနဲ႕.."
"ေအး..ရတယ္..သေဘာတူတယ္.."
"ဒီလိုကြ… ဒီပီယေဆး က လူေသေကာင္ဆီက ယူထား ရတာ.. စြမ္းတာ မစြမ္းတာေတာ့ မင္းတို႕ အျမင္ပဲေနာ္.."
 

"အမငီးးးး. လူေသေကာင္ ဆီက…??? …ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ေျပာျပပါလား.."
"အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ျပီး လူပ်ိဳ စစ္စစ္ဆိုတဲ့ ဘယ္အေလာင္းက မဆို ပီယေဆး ယူလို႕ရတယ္..။ အဓိကက လူပ်ိဳ စစ္ရမယ္..။ အသက္ ၄၀ေက်ာ္မွ ေသတဲ့ အေလာင္းျဖစ္ရမယ္..။ ေနာက္တစ္ခ်က္က အစိမ္းေသ မျဖစ္ရဘူး..။ ဆိုလိုတာက ေရာဂါနဲ႕ ဆံုးနဲ႕သူျဖစ္ရမယ္.."
"အင္း..ရျပီ…ျပီးေတာ့ေရာ…"
 

"မခက္ပါဘူး.၊ ၂လက္မ အရွည္ ရွိတဲ့ ဆံပင္ အေခ်ာင္း ၃၀၊ ညာဘက္ လက္မ လက္သည္း ခြံ၊ ဘယ္ဘက္ လက္သန္း လက္သည္း ခြံ၊ ညာဘက္ ေျခမ ေျခသည္းခြံ၊ ဘယ္ဘက္ ေျခသန္း ေျခသည္းခြံ ေတြက အိတ္ေသးေလး တစ္အိတ္ ထဲ မွာ ေရာထည့္ျပီး သြားေလရာ မွာ ေဆာင္သြား..။ ဒီမွာၾကည့္.."
 

အဟုတ္ဗ်ာ..။ သူ႕ အိတ္ကပ္ထဲ က ထုတ္လိုက္ တာ ဆံပင္ နဲ႕ လက္သည္း ခြံေလးေတြ ေရာထည့္ ထားတဲ့ အိတ္ အၾကည္ေလး တစ္ခု..။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ကေတာ့ အျပံဳးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕..။
ထံုးစံ အတိုင္း သင္းခ်ိဳင္း က သုဘရာဇာ ဆီ အပူကပ္ရသည္။ ေစာင့္ရမည္။ သံုးေသာင္း ေပးရမည္ တဲ့…။ 

သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ တစ္ေယာက္ တစ္ေသာင္း ေပါင္းျပီး သံုးေသာင္း ေပးထား လိုက္သည္။ ခက္တာက အေလာင္းေကာင္ တစ္ေကာင္ ဆီကပဲ ဆိုေတာ့ ပီယေဆး က တစ္စံုပဲ ရမည္။ ကိစၥမရွိ။ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ တစ္ေယာက္ တစ္ပတ္ အလွည့္ က် ေဆာင္ဖို႕ တိုင္ပင္ ထားၾကသည္။
 

 ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ ၂ လ ၃ လ ေလာက္ၾကာ သြားသည္ ထင္သည္။ သုဘရာဇာၾကီး ထံမွ အေၾကာင္း ၾကား လာသည္။ ပီယေဆး ရႏိုင္မည့္ အေလာင္း တစ္ေလာင္း ဒီေန႕ေရာက္ လာမည္။ ညေန လာယူရန္ ေျပာလာ သည္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္း တာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ က်ဴရွင္လစ္ျပီး သင္းခ်ိဳငး္ကုန္း ေျပးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ေရာက္ေတာ့ သုဘရာဇာၾကီး က အသင့္ေစာင့္ေနေလျပီ..။
 

"ကဲ..ကဲ.. ယူစရာ ရွိတာ ျမန္ျမန္ယူ… သူမ်ားေတြ ျမင္ရင္ မေကာင္းဘူး.."
"ဟာ.. ဦးေလး ယူေပးေလ.."
"ခြီး… ငါ့အလုပ္နဲ႕ ငါေတာင္ မအားဘူး..၊ ငါ ဟုိဘက္မွာ ရွိမယ္..။ ယူျပီး ရင္ ငါ့ လာေျပာ.. ေရာ့ ဒီမွာ လက္သည္း ညွပ္နဲ႕ ကပ္ေၾကး.."
အဲ့ဒါမွ ဒုတ္ခ..။ ကုိယ္ကလည္း ဒီအေျခ အေနထိ ေရာက္မွေတာ့ မတတ္ႏိုင္။ ဟိုႏွစ္ေကာင္ၾကည့္ရတာ လည္း အားကိုးလို႕ ရမည့္ပံု မေပၚ..။ 

အေလာင္းေကာင္ ကို ကၽြန္ေတာ္ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ သည္။ အေလာင္းေကာင္ေပၚ နားေနေသာ ယင္ေကာင္ တစ္သိုက္ ထပ်ံ သြားျပီး ဆိုးရြား လွေသာ အပုပ္နံ႕ က နားေခါင္း ထဲ အလုအယက္ တိုး၀င္လာသည္။ အေလာင္းေကာင္ က မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး ဖူးေယာင္ေနျပီး နာေခါင္း၊ နားရြက္၊ မ်က္စိ၊ ပါးစပ္ စတာေတြ က ေသြးပုပ္ေတြ က်လ်က္ရွိသည္။

 ေၾသာ္… ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာျပတ္ေသ တဲ့ သူဆိုေတာ့လည္း လူ ကေသ သြားေပမယ့္ ေသြးေတြ က ေတာက္ေလွ်ာက္ က် ဆင္းေနတာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
 

ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေအာင့္ ကပ္ေၾကး ယူျပီး အေလာင္းေကာင္ ဦးေခါင္းက ဆံပင္ အနည္းငယ္ ကို ညွပ္ခ် လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ လက္သည္း၊ ေျခသည္းေတြကို လုိက္ညွပ္သည္။ အေလာင္းေကာင္က အသက္ ၅၀ ေလာက္ ရွိမည္ထင္သည္။ ပိုက္ဆံရွိ လူလတ္တန္းစား ထဲက ျဖစ္ႏိုင္သည္။ လိုခ်င္ တာေတြ ယူျပီး သည္ႏွင့္ သုဘရာဇာၾကီး ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ျပန္ ခဲ့ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သင္းခ်ိဳင္းမွ ျပန္ထြက္လာ ခ်ိန္သည္ ညေန ၆း၃၀ ခန္႕ရွိေလျပီ။
 

 ပီယေဆးကို ကၽြန္ေတာ္ အရင္ဆံုး ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထုပ္ ကို ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ကို ယူလာ လိုက္ သည္။ အိမ္ထဲ ၀င္၀င္ခ်င္း ေဘးအိမ္ က ေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းျပံဳးျပ တာ ျမင္လုိက္ သည္။ နဂိုဆိုရင္ အေၾကာ မတဲ့ေသာ ဒီ တစ္ေယာက္ ဘာစိတ္ကူးေတြ ေပါက္ျပီး လာျပံဳးေနသည္ မသိ။ ပီယေဆးေၾကာင့္ ျပံဳးျပ တာျဖစ္ႏုိင္သည္။ 

ကၽြန္ေတာ္ လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ေက်နပ္ျပီး ပီယေဆး ကို ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ ထဲ ထည့္ထား လိုက္ျပီး အခန္းထဲ ခ်ိတ္ထား လိုက္ သည္။ ျပီးေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ထမင္းစား၊ တီဗြီၾကည့္ျပီး ည ၁၀း၀၀ နာရီေလာက္ မွာ အိပ္ယာ ၀င္ခဲ့ သည္။ အဲ့ဒီ အထိ အဆင္ေခ်ာေသးသည္။
 

ည ၁း၀၀ နာရီေလာက္ လံုး၀ ႏွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ အခ်ိန္။ ကုတင္ ေအာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ငိုေန သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အသံ က အမ်ိဳးသား တစ္ဦးအသံ။ ငိုတာမွ တအားကို ရႈိက္ၾကီး တငင္ ငိုေနတဲ့ အသံ။ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသစြာပဲ ဆက္လက္ နားစြင့္ေန လိုက္သည္။ ေသခ်ာသည္။ 

ဒီငိုသံ သည္ အိမ္မွ လူေတြထဲ ကေတာ့မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဇာေခၽြး ျပန္ေလျပီ။ မဟုတ္ က ဟုတ္က လုပ္ထား တာေတြေၾကာင့္လား…။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို လြတ္ေပးပါဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ့္ ကို မခ်ဳပ္ထား ပါနဲ႕…။ ကၽြန္ေတာ္ သြားပါရေစ…"
ငိုသံေတြၾကား မွ စကားသံေတြ ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရသည္။
 

"ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာအျပစ္ ရွိလုိ႕လဲဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္သြားပါရေစ..။ ကၽြန္ေတာ့္ ပစၥည္းေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ အုတ္ဂူေျခရင္း မွာ ျပန္ျမွပ္ေပးပါ..။ ကၽြန္ေတာ့္ ကို သြားခြင့္ေပးပါဗ်ာ….အီး..ဟီး..ဟီး…"
ေသခ်ာျပီ..။ ညေနက အေလာင္းေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ ဆီ သူ႕ပစၥည္းေတြ ျပန္ေတာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္စြဲျပီး အိပ္မက္ မက္တာလား ဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္ အမွတ္စဥ္ေရၾကည့္သည္။ ကိုယ့္အသား ကိုယ္ ဆြဲဆိတ္ၾကည့္သည္။ 

 အိပ္မက္ မက္ေနတာ မဟုတ္။ ငိုသံက ပိုမို က်ယ္ေလာင္လာ သလို… သူ႕အသံေတြ ထဲမွာ ေဒါသ သံေတြ ပါလာသည္ ဟုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိသည္။ အိမ္က လူေတြကေတာ့ တစ္ေယာက္မွ သိပံုမေပၚ..။
ကၽြန္ေတာ္ လည္း အရဲစြန္႕ျပီး…"ကၽြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ ညေန ျပန္ထားေပးပါ့မယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ ခင္ဗ်ာ.." လို႕ ေျပာျပီး နားပိတ္ျပီး ရသမွ် ဘုရားစာေတြ ရြတ္ဆိုေနလိုက္ တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားလဲဆိုတာေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး..။
 

ေနာက္ေန႕ ဟိုေကာင္ေတြ ကို ေျပာျပီး ညေနေက်ာင္းဆင္း တာနဲ႕ သူ႕အုတ္ဂူေျခရင္း မွာ သူ႕ပစၥည္းေတြ ကို ျပန္ျမွပ္ေပးလိုက္ တယ္..။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ ဘာျပသနာ မွ မရွိေတာ့ပါဘူး.. ဒီနည္းလမ္း က တစ္ကယ္စြမ္း လား မစြမ္း လာေတာ့ မေသခ်ာ ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာပါတယ္..။ ဆံပင္နဲ႕ ေျခသည္း၊ လက္သည္းေတြ ဆိုတာ ၀ိဥာဥ္ခ်ဳပ္ တဲ့ ပစၥည္းေတြပါပဲ..။

 ေက်ာ္ေက်ာ္ ကေတာ့ ကိုယ့္ အက်ိဳးအတြက္ ၀ိဥာဥ္ တစ္ေကာင္ကို အဲ့လို ခ်ဳပ္ထားေနတာလား..၊ ဒါမွ မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ က်မွ ပဲ ဒီျဖစ္ ရပ္မ်ိဳး ၾကံဳတာလား ဆိုတာကေတာ့ မစဥ္းစား တတ္ေတာ့ပါဘူး.. 

ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ပီယေဆး ဆိုတဲ့ အသံၾကား တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေရွး ျပီး ေ၀းေ၀း ကေနသာ ေရွာင္ခဲ့ေတာ့ ပါေၾကာင္းးး..

  ေအာင္ထြန္းဦး

From:...www.mmdailystar.com