ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းနဲ႔ၿဖင္႔ မၿပီးနိုင္ေတာ႔တဲ႔ေခတ္

ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းနဲ႕ျဖင့္ မျပီးနိုင္ေတာ့တဲ့ ေခတ္


ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းနဲ႕ျဖင့္ မျပီးနိုင္ေတာ့တဲ့ ေခတ္ျမန္မာႏိုင္ငံ လူဦးေရ၏အ သက္ (၁၅) ႏွစ္မွ (၄၉) ႏွစ္ အတြင္း ရွိသူ အသက္ အပိုင္းအျခား အ တြင္းမွ ထက္ဝက္ခန္႔သည္ အိမ္ ေထာင္မျပဳၾကဘဲ ေနထိုင္လ်က္ရွိ ေနၾကသည္ ဆိုသည့္ သတင္းထုတ္ ျပန္ခ်က္ တစ္ခုကို ကမၻာ့လူဦးေရ ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ က်င္းပ သည့္ အခမ္းအနားဆီမွ ၾကားလိုက္ ရသည္။ က်ား၊ မ ရာခိုင္ႏႈန္း အ ခ်ိဳးအဆ အေနႏွင့္မူ အဆိုပါအ သက္အပိုင္း အျခားရွိ လူဦးေရထဲ မွ ထက္ဝက္ခန္႔၏ အမ်ိဳးသမီး ၄၄ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ အမ်ိဳးသား ၄၇ ရာ ခိုင္ႏႈန္းတို႔သည္ အိမ္ေထာင္ မျပဳ ဘဲေနထိုင္ၾက သည္ဟုဆိုေလ၏။

သို႔ဆိုေသာ္လည္း ထိုသို႔အိမ္ ေထာင္မျပဳၾကသူေတြမွာ အမ်ိဳး သမီးႏွင့္အမ်ိဳးသားတို႔၏ သဘာဝ ဓမၼတာအရ က်ား၊ မခ်စ္ကြ်မ္းဝင္မႈ မ်ားမရွိၾကဟု ဆိုျခင္းမဟုတ္ ေၾကာင္း။ ထိုထုတ္ျပန္ခ်က္က ထပ္ မံဖြင့္ဆိုထားျပန္သည္။ ထို သတင္း ကို အေသအခ်ာစဥ္းစား မိသည့္ အခါ ေကာင္းသတင္းမဟုတ္။ အ ႏုတ္လကၡဏာေဆာင္ေသာ သ တင္းသာျဖစ္ေလဟုထင္သည္။ စင္စစ္လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ လာသည္ႏွင့္ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ ေထာင္ျပဳၾကသည္ဆိုျခင္းမွာ သ ဘာဝလည္းျဖစ္၊ ဓမၼတာလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသဘာဝ ဓမၼတာ သည္ သဘာဝဓမၼတာ အတိုင္း ျဖစ္ မလာဘဲႏွင့္ ေဖာက္လွဲ ေဖာက္ျပန္ ျဖစ္လာၿပီဆိုသည့္အခါ တစ္ခုခု အမွားအယြင္းေတာ့ျဖင့္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာေလသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ခုနွစ္၊ ရွစ္နွစ္ ခန္႔တုန္းက သားသမီးအရင္းလို ခင္မင္ေနသည့္ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ကေမးဖူးသည္။ " ဆရာအိမ္ေထာင္ေရး တစ္ခုမွာ အခ်စ္နဲ႔ ဓနေငြေၾကး ဘယ္ဟာ ဟာပိုအေရးႀကီးသလဲ"တဲ့။

သည္ကေလးမေလးက ကေလးမေလး ဆိုရေသာ္လည္း တစ္ဆယ္ေက်ာ္ငါးႏွစ္ပတ္လည္ . . . တင့္တင့္တို႔အရြယ္ဆိုသည့္ သီခ်င္းလို ၿမီးေကာင္ေပါက္စ အရြယ္မဟုတ္ေတာ့။ ျမန္မာစာ ႏွင့္ မဟာဘြဲ႕ယူထားၿပီးသည့္ အ သက္ ၃၀ နားကပ္ေနသည့္ အရြယ္။ ေျပာရလွ်င္ သည္အရြယ္မွ အၿမီး မေပါက္ ဘာေမ်ာက္တဲ့လဲကြဲ႕ ဆို သည့္အရြယ္။ သည္ေတာ့ သူ႔အိမ္ ေထာင္ေရးလမ္းခရီးအတြက္ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္တစ္ခုေတာ့ျဖင့္ ခ်ီတံုခ် တံုျဖစ္ေနေၾကာင္း သေဘာေပါက္ လိုက္မိသည္။



အေမးရွိၿပီဆိုေတာ့ ေျဖမွ ေတာ့ျဖစ္မည္။ သို႔ေသာ္ ေျဖရမည္ ကလည္းခက္ခက္။ ကိုယ့္ရွိရင္းစြဲ အေတြးအရေတာ့ျဖင့္ အခ်စ္မပါ သည့္အိမ္ေထာင္ေရးဆိုသည္ကို အႏွစ္အသားမပါသည့္ ဥခြံတစ္ လံုးလို႔သာ ထင္ထားမိသည္။ အ ခ်စ္မပါဘဲႏွင့္ေတာ့ျဖင့္လည္း အိမ္ေထာင္တစ္ခု မတည္သင့္ဟု ကိုယ့္ဘာသာအယူအဆခိုင္မာ ထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခုေခတ္က သည္လိုမဟုတ္ႏိုင္ေတာ့တာလား ထင္သည္။ " တူႏွစ္ကိုယ္တဲ အိုပ်က္ မွာ ေနရ ခ်စ္တာပဓာန" သီခ်င္း က ဒိတ္ကုန္သြားခဲ့ၿပီပဲထင္သည္။ သည္ေတာ့ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ႏွင့္ပင္ ေျဖရသည္။

ကိုယ့္ဘဝထဲက တစ္သက္ လံုးစာအေရးအႀကီးဆံုးေဆးမင္ ရည္စုတ္ထိုးရတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဆိုတာမွာလည္း အခ်စ္ကပဲ နံပါတ္တစ္ျဖစ္လာခဲ့တယ္ထင္ ပါရဲ႕။ ဒါကလည္း ကာလ သတ္မွတ္ ခ်က္ေတာ့ရွိေနသလားပဲ။ဆရာ တို႔ေခတ္အခါတုန္းကနဲ႔ေတာ့ ဒီေခတ္က မတူႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ ပါရဲ႕။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သံုးေလးငါး ဆယ္ ဆရာတို႔ေခတ္တုန္းကေတာ့ လစာနည္း ဝန္ထမ္းအဆင့္ျဖစ္ တဲ့ လစာတစ္ရာႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ က်ပ္ပဲရတဲ့ မူလတန္းျပဆရာ တစ္ေယာက္က သူ႔မိသားစုေလး ငါးေယာက္ကို ထမင္းဝေအာင္ ေကြ်းႏိုင္႐ံုမက က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးပါ လူတမ္းေစ့ေအာင္ ထားႏိုင္ခဲ့တာကိုးသမီးရယ္။

ဘဝတူ မူလတန္းျပဆရာနဲ႔ဆရာမ ေမတၲာမွ်လို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၾက မယ္ဆို လစဥ္ ေရႊငါးမူးသား ေလာက္ဝယ္စုႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ေခတ္ ေလကြာ။ ဒီေတာ့လည္း ဘဝက ခြင့္ျပဳခ်က္အရကို အခ်စ္က နံပါတ္ တစ္ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ ပါတယ္။ အခု သမီးတို႔ ေခတ္ ေရာက္ေတာ့ သမီးခုနက ေမးတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ေမးရေတာ့မယ့္ ေခတ္ကိုေရာက္သြားခဲ့ၿပီလို႔ ဆရာ နားလည္ပါတယ္။ တစ္ခု အႀကံ ေပးခ်င္တာကေတာ့ အခ်စ္ ဆိုတာ နဲ႔ ဥစၥာဓနဆိုတာရဲ႕ ႏွစ္ဖက္လံုး အစြန္းကိုမေရာက္ေအာင္ သတိ နဲ႔ဆံုးျဖတ္ဖို႔ပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ့္အေျဖေၾကာင့္ က ေလးမေလးက မခ်ိၿပံဳးၿပံဳးသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ေႏြေႏွာင္းတုန္း ကေတာ့ မထင္မမွတ္ႏွင့္ပင္ သည္ ကေလးမေလးထံမွ မဂၤလာပြဲဖိတ္ သည့္ တယ္လီဖုန္းရသည္။ "ဆရာ က ကိုယ့္မိဘလိုပဲမို႔ ဆက္ဆက္ လာခဲ့ပါေနာ္"တဲ့။တစ္ ဆက္တည္း ေျပာသည္က "သူက သမီးထက္ ရွစ္ႏွစ္ေတာင္ႀကီး တယ္ဆရာရဲ႕" တဲ့။

သူ႕အသက္ပင္ (၄၀) ဆိုသည့္ အခါ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ မ်ိဳးဆက္ကို သူတို႔ဘယ္လိုစဥ္းစား ထားၾကသည္လဲ။ တကယ္က မိမိ၏မ်ိဳးဆက္ဆိုသည္က မိမိ တို႔၏ ပုဂၢလိကအိမ္ေထာင္တစ္ခု အတြက္သာမက လူ႔ေဘာင္တစ္ခု လံုးအတြက္လည္း လူသားမ်ိဳး ဆက္၏ အခန္းက႑မွာ အလြန္ အေရးႀကီးလွ၏။ လူသားမ်ိဳးဆက္ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးဆိုသည္က လူ သားတိုင္း၏တာဝန္ျဖစ္သည္ဟု ထင္သည္။ သို႔ပါလ်က္ အိမ္ ေထာင္ျပဳသူဦးေရနည္းပါးလာ ျခင္း(သို႔မဟုတ္) အခ်ိန္ႏွင့္အခါ ႏွင့္ အိမ္ေထာင္မျပဳျဖစ္ၾကျခင္းဆို သည္မွာ ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး အေပါင္းလကၡဏာေတာ့ျဖင့္မျဖစ္ ႏိုင္ဟုေတြးမိ၏။

ယခုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အ တြင္းမွ အသက္ (၁၅) ႏွစ္မွ (၄၉) ႏွစ္ အတြင္းရွိသူ က်ား၊ မေပါင္း လူဦး ေရ၏ ထက္ဝက္ခန္႔သည္ သမုဒယ ေတြ၊ အခ်စ္စိတ္ေတြ၊ ေမတၲာတ ရားေတြ ကုန္ခန္းသြား ၾက၍လည္း မဟုတ္ပါဘဲ အျဗဟၼစရိယာပုဒ္ကို ေစာင့္ထိန္းကာ အာသေဝါေတြ ကုန္ခန္းၾကသျဖင့္ နိဗၺာန္ကူးလု ဆဲဆဲ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ဆိုက္ၾက မည့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း မ ဟုတ္ၾကပါဘဲလ်က္ အိမ္ေထာင္ မျပဳၾကဟုဆိုေလသည္။

သည္ေတာ့ ဘာေတြျဖစ္လာ သနည္း။ ရွင္းသည္။ ၂၄ နာရီ အတြင္းစားရသည့္ တားေဆးေတြ ေရာင္းေကာင္းသည္ဟု လမ္းေဘး ေဆးဆိုင္ေတြကဆိုၾကသည္။ တစ္ လခံ၊ သံုးလခံေဆးေတြလည္းေဆး ခန္းမ်ားတြင္ အေတာ္ထိုးေပးရ သည္။ နာရီပိုင္းႏွင့္ငွားသည့္ တည္းခိုခန္းေတြေပါလာသည္။ LI ဟု အတိုေကာက္ ေခၚေနၾက ေသာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးအျပန္ အလွန္တာဝန္ယူမႈ မရွိသည့္ တာ ဝန္ယူစရာလည္းမလိုသည့္ Living Together ေခၚ လြတ္လပ္စြာ ဖိုမ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးေတြ ေခတ္စား လာသည္။ လက္ထပ္ပြဲမဂၤလာဦး ညအထိ အမြန္တျမတ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ထားေလ့ရွိၾကသည့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးငယ္ ေလးေတြ၏ အပ်ိဳဂုဏ္ဆိုတာေတြ လည္း ခုေတာ့ျဖင့္ ဟင္းရြက္ကန္ စြန္းထက္ ေဈးေပါသြားၾကၿပီလား ထင္သည္။

ဟိုတစ္ေလာကေဖ့စ္ ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာမွာ အမ်ိဳးသမီး ေလးတစ္ေယာက္က ရင္နင့္နင့္ ႏွင့္ေရးထားသည့္သေဘာထား စာစုေလး တစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရ သည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းအမ်ိဳး သမီးအိမ္သာေတြနားမွာ၊ပုဂၢလိ က အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ေတြက ေရအိမ္ အမိႈက္ျခင္းေတြထဲမွာ ကိုယ္ဝန္ ရွိ၊ မရွိ ဆီးစစ္သည့္ ပစၥည္းေလးေတြ ေတြ႕ç ေတြ႕ေနရ တတ္သတဲ့။ ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆး ႐ံုႀကီးတြင္ တက္ေရာက္ ကုသရင္း အသက္ပ်က္စီး ဆံုး႐ံႈးရသည့္ ဦး ေရထဲတြင္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်မႈ ေၾကာင့္ေသဆံုးရသည့္ဦးေရစာ ရင္းက ပိုမ်ားေနသည္တဲ့။

ေတြးၾကည့္သည့္အခါ သည္ ကိစၥေတြအားလံုးသည္ အႏုတ္ လကၡဏာေတြခ်ည္းျဖစ္ေနသည္။ သည္အႏုတ္လကၡဏာမ်ား၏ လက္သည္တရားခံကိုရွာေတာ့ ေဝးေဝးလံလံမွာမဟုတ္။ ကြ်ႏု္ပ္ တို႔ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ရင္ဆိုင္ေနၾကရ ေသာ ဝင္ေငြ၊ ထြက္ေငြမညီမွ်မႈ စီးပြားေရး ျပႆနာႀကီးသာ ျဖစ္ေန ေလေတာ့၏။

အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို လူႏွင့္ တူတူ သူႏွင့္တန္တန္ တင့္ေတာင့္ တင့္တယ္ရွိေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုသည္ က သည္ေခတ္ထဲမွာ လူငယ္ေလး ေတြအတြက္ ဓားေတာင္ႏွင့္မီးပင္ လယ္ကိုျဖတ္ရဖို႔ထက္ ခက္ခဲသည့္ ကိစၥျဖစ္လာသည္။ သို႔ႏွင့္ပင္ တည္ တည္တံ့တံ့ျဖင့္ ခိုင္မာေအာင္ တည္ ေဆာက္ရမည့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ထက္ ပါးလႊာသည့္ အထိမခံ ထိ လြယ္ရွလြယ္ဖိုမကိစၥ ဘက္သို႔သာ ေပါက္ထြက္သည့္အခါ အထက္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ တလြဲလမ္း ေၾကာင္းမ်ားဆီသို႔သာ ေရဦးလည္ ေတာ့၏။

ဒါက စဥ္းစားတတ္၊ေတြးေခၚ တတ္သည့္ ပညာတတ္လူလတ္ တန္းစား ေအာက္လႊာမွ လူငယ္ ေလးမ်ား အမ်ားစု၏ လက္ရွိ ျဖစ္ ေပၚေနေသာ ေရစီးေၾကာင္း ျဖစ္ ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ ကဲ့သို႔ မစဥ္းစားႏိုင္ၾကသူ၊ မစဥ္းစား တတ္ၾကသူ ပညာမဲ့ ေအာက္ေျခ လူတန္းစားအလႊာမွ လူငယ္ေတြ ကမူ ႐ိုးသားစြာျဖင့္ပင္ သူတို႔ ဘဝကိုသူတို႔ ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေဆာင္ရြက္တတ္ၾကေလသည္။ အနာဂတ္အတြက္ ဘာအတြက္၊ သားသမီးေရွ႕ေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ဘာမွ် မစဥ္းစား။ စဥ္းစားႏိႈင္းယွဥ္စရာလည္း သူ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အတူတူႏွင့္ အႏူႏူ ခ်ည္းမို႔ ခ်စ္တဲ့သူေတြ႕လွ်င္ဆို ဝမ္း တူးသရီးႏွင့္ ၿပိဳင္တူစိန္ ေခၚရသည္ ပင္ၾကာသလားလို႔ ထင္ၾကေသး သည္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါးႏွင့္ပင္ ဘဝ ထဲ ပုဆိုးတန္းတင္လင္မယား အ ျဖစ္ ခပ္ျမန္ျမန္ႏွင့္ခပ္ရဲရဲ လက္တြဲ ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ေမြးလာသည့္ ကေလးေတြက်ေတာ့လည္း ပညာ တတ္ဖို႔၊ မတတ္ဖို႔ထက္ မိ႐ိုးဖလာ ေကာက္စိုက္၊ ပ်ိဳးႏုတ္၊ လယ္သူရင္း ငွား ဘဝျဖင့္အ႐ိုးထုတ္ၾကေပေရာ့ ဆိုသည့္ ဘဝေတြ ျဖစ္ေနသည္။

အားလံုးကို ၿခံဳၾကည့္လိုက္ ေသာအခါ ထိုသို႔ေသာလူတန္းစား မတူညီၾကသည့္ လူလတ္တန္းစား၊ လူလတ္တန္းစားေအာက္လႊာႏွင့္ အေျခခံလူတန္းစားထဲမွ လူငယ္ မ်ား၏ အိမ္ေထာင္ေရးအေျခအ ေနမ်ားက အနာဂတ္အ႐ုဏ္ဦး အေပၚ တိမ္မည္းတိမ္ပုပ္တို႔ လႊမ္း မိုးေနသလားဟု ခံစားမိသည္။

ျမန္မာ့လူဦးေရႏွင့္ပတ္သက္ ၍ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စာရင္း ဇယားတစ္ခုတြင္ ေသဆံုးႏႈန္း ထက္ ေမြးဖြားႏႈန္းက အဆမတန္ နိမ့္က်ေနသျဖင့္ ၂၀၁၅ တြင္ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ သက္ ႀကီးရြယ္အိုေတြက အလုပ္လုပ္ႏိုင္ သူ ဦးေရထက္ မ်ားျပားလာမည္ ဟုဆိုေနသည္။ ယခုႏႈန္းထား အတိုင္းရွိေနမည္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ လာမည့္ ေနာင္ဆယ္စုႏွစ္မ်ားတြင္ အမွန္တကယ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္အား ရွိေသာ လုပ္သားစြမ္းရည္မ်ား လို အပ္မႈကို ျပည့္မီေအာင္ျဖည့္ဆည္း ေပးႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ေဟာ ကိန္းေတြထုတ္ေနၾကသည္။

ေတြးမိေတာ့ ပညာ အေၾကာင္း သိၾကသည့္ ပညာတတ္ လူလတ္ တန္းစားအလႊာကလည္း အိမ္ ေထာင္သားေမြးကိစၥအတြက္ လက္ တြန္႔ကာ တာဝန္မဲ့ ဖိုမေရစီးထဲ သို႔သာ ေမွ်ာခ်ေနၾက။ ပညာ အ ေၾကာင္း အေလးအနက္ မထား တတ္သည့္ ေအာက္ေျခအလႊာက လည္း က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရး တြင္ ခ်ိဳ႕တဲ့ႏံုနဲ႕ေသာ ကေလးေတြ ကို ေဖာေဖာ သီသီေမြး ထုတ္ေနၾက ဟုဆိုခဲ့လွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ၏ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ လွပရွင္သန္ ေရးကို မည္သို႔မည္ပံု ေတြးေတာပူ ပန္ဝိုင္းဝန္း၍ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကပါ မည္နည္းဟု စဥ္းစားရင္းျဖင့္...

သင္းရီ
By 7Day News