တစ္ခဏတာ ...

အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲႀကီး ေျဖခ်ိန္ေရာက္မွပဲ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ကို ျပန္လည္ အေျခ ခ်မိ ခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အတတ္ပညာေတြကို သင္ယူရသလို တိုး တက္ေအာင္ျမင္ေရး အတြက္လည္း အသိပညာကို သင္ယူရပါတယ္။

ျပင္ပ အတတ္ ပညာေတြက လူတိုင္းရဲ႕ အေတြးအေခၚ စြမ္းရည္ ကိုသာမက လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ကိုပါ ရင္႔က်က္ ခိုင္မာ ေစပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လား မသိ ရင့္က်က္ သလိုရွိၿပီး အသား က်ေနတတ္တဲ့ ကြၽန္မ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ျပန္လည္ ပိုင္ဆိုင္ လိုက္ရတဲ့ အတြက္ ကေလးတစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ အလား ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ရႊင္ ေနမိျပန္ပါတယ္။

အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း ျပန္ေတြ႔၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ အခ်ဥ္၊ အခ်ိဳ ေရာသမေမႊ ျဖစ္ရပ္ေလးမ်ားကို တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ ေရပက္မ၀င္ ေျပာၾက၊ ရယ္ၾက၊ ေမာၾက၊ စာက်က္ရင္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘ၀ အရသာကို အျပည့္အ၀ ခံစားေက် နပ္ ေန မိပါတယ္။

အထက္တန္း ေက်ာင္းသူဘ၀နဲ႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘ၀ ႏွစ္ခုက ပညာသင္ၾကားရတာျခင္း တူေပမယ့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀က ပိုၿပီးပြင့္လင္းျမင္သာ လြတ္လပ္မႈ ရွိၾကပါတယ္။ စည္းကမ္းေတြ တင္းက်ပ္ ထားေပမယ့္လည္း ဆရာ၊ ဆရာမေတြက စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အရြယ္၊ တုတ္ျပၿခိမ္းေျခာက္စရာ မလိုေတာ့ တဲ့အရြယ္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့အတြက္ မလြန္ကဲေအာင္ဘဲ ထိန္းၿပီး ေျပာဆိုၾက ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ တကိုင္ကိုင္နဲ႔ ေက်ာင္းတစ္ပတ္ ပတ္ရင္လည္း အႀကီးအက်ယ္ ေျပာဆုိမယ့္သူမ်ိဳး မရွိေတာ႔ပါဘူး။

ကြၽန္မထင္တဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းႀကီးကလည္း ငယ္ဘ၀ ေက်ာင္းထက္ပိုၿပီး က်ယ္ျပန္႔ၿပီး အေတြ႔ အၾကံဳေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဥာဏ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရႏိုင္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါတယ္။

တစ္ေန႔ ေမဂ်ာေျဖမယ့္ရက္မွာ ကြၽန္မနဲ႔ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္စု ဖယ္္ရီကားေပၚမွာ စာက်က္ေနတုန္း ဟိုဘက္ကားေပၚက ေက်ာင္းသားအုပ္စုကို အမွတ္မထင္ဘဲ ၾကည့္ခဲ့မိပါတယ္။

ေယာက်္ားေလး ေလး၊ ငါးေယာက္အျပင္ မိန္းကေလး သံုးေလးေယာက္ေလာက္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို စာအုပ္ကိုေတာင္ ေဘးမွာအသာခ်ၿပီး စိတ္၀င္တစ္စား ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကပါတယ္။

အစက ကြၽန္မနဲ႔လည္း အလွမ္းနည္းနည္းေ၀းေတာ့ ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ သိခ်င္စိတ္ကလည္း အရမ္းဦးေဆာင္ ေနေလေတာ့ အစအဆံုးပဲ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ ေနမိခဲ့ပါတယ္။

လူ႕သဘာ၀ ဆိုသည္မွာ မေကာင္းမွန္း သိလ်က္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ဟု တားျမစ္ထားေသာ အလုပ္ကို တားျမစ္ဖန္ မ်ားေလ ပိုလုပ္ခ်င္တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါ။ သိလိုေသာ အရာတစ္ခု ကို စူးစမ္းရွာေဖြ ေလ့လာျခင္း က ေကာင္းေသာ အက်င့္တစ္ခုဟု ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ရရွိလာတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳအေပၚ အဆိုး၊ အေကာင္း ခြဲျခားဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္မႈ မရွိဘဲ မိမိျပဳမူလိုက္ေသာ အရာတစ္ခု၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး အခန္းက႑တို႔တြင္ နစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈ မ်ားစြာရွိလာႏိုင္ပါတယ္ . . . . .

ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ဒီအလုပ္ကို အသားက်ၿပီးသား ျဖစ္ေပၚပံုသလို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္ က်င္ပဲ လုပ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ သူက ေဆးျပင္းလိပ္ေခၚ ေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ စီးကရက္ထဲပါတဲ့ အမႈန္႔၊ အေျခာက္ေတြကိုေရာၿပီး ႐ုိး႐ုိးစကၠဴထဲထည့္ ကိုယ္တိုင္လိပ္ၿပီး တစ္႐ႈိက္၊ ႏွစ္႐ႈိက္ စာေလာက္ စီးကရက္ ေသးေသးေလး လုပ္ေနတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့မွ စီးကရက္ေသးေသးေလးကို တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္စီကမ္းၿပီး အားရပါးရ ႐ွဴ႐ႈိက္ၾကပါေတာ့တယ္။

ဒီျမင္ကြင္းကုိ စျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္မေခါင္းထဲကုိ စဥ္းစားစရာ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ တသီတတန္းႀကီး ၀င္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ စီးကရက္ကုိ ဒီတိုင္းေသာက္လို႔ ရသားနဲ႔ ဘာလို႔မ်ား လူငယ္ေတြ ေသာက္ေန က် မဟုတ္တဲ့ ဒီေဆးျပင္းလိပ္နဲ႔ေရာၿပီး ေသာက္ရတာလဲ။ ဒါကေရာ မူးယစ္ေဆးဘက္ႏြယ္ေနတဲ့ ကိစၥ တစ္ခု ျဖစ္ေနမလား။

ဒါနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ သိေလာက္တယ္ထင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အဲဒီလိုေသာက္ရတာ ပိုေကာင္း တယ္ဆိုပဲ။ ဘယ္လိုေကာင္းတာလဲဆိုေတာ့ ေျပာျပလည္း နင္သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးက လက္ေတြ႔ လုပ္ၾကည့္မွ သိမွာတဲ့။ ဒီလိုမ်ိဳးက စာေမးပြဲ ေျဖခါနီးမ်ိဳးဆို သံုးရင္ ခံစားခ်က္က ပိုၿပီးေကာင္းတယ္ ဆိုလားပဲ။

ကြၽန္မလည္း ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသ သြားရတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ စာေမးပြဲေျဖခါနီး စိတ္ကုိလံုး၀ ၾကည္ ရွင္းေန ေအာင္ ထားရမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေဘးနား႐ွဴရင္ေတာင္ မူးေ၀ေ၀ျဖစ္ရတဲ့ ဒီစီးကရက္ကို ေဆးလို၀ါးလို မွတ္ယူစြဲသံုး ေနတာကိုပါ။ သံုးတဲ့သူကလည္း သံုးတယ္။        

ေခတ္ကာလေတြ တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္ေျပာင္းလဲ လာသည္ႏွင့္အမွ် အမ်ိဳးသမီးမ်ားပါ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ခြင့္ ရွိတယ္ဆိုတာကို လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အက်င့္စာရိတၱ ဘက္မွာ ယိုယြင္းပ်က္စီးစြာ လြဲမွားေနမႈမ်ား တျဖည္းျဖည္း မ်ားျပားလာပါတယ္။

ခုေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း၊ အရက္၊ ဘီယာေသာက္ျခင္း၊ မူးယစ္ေဆးႏွင့္ ဆက္စပ္ေဆး ၀ါး မ်ား သံုးစြဲျခင္းတို႔ကုိ ေယာက်္ား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပါမက်န္ အနည္းနဲ႔အမ်ား ျပဳလုပ္ လာၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ကလည္း ေက်ာ္ၾကားတယ္၊ လူသိမ်ားတယ္ဆိုၿပီး ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳး ကို ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ျပဳလုပ္ေနၾက ဆဲပါ။

ထို႔အျပင္ လူတန္းစားမေရြး ၾကား၌လည္း မူးယစ္ဘက္ ဆက္ႏႊယ္ေနေသာ ကိစၥတို႔ကို စိတ္တစ္ခု၏ လိုခ်င္ တပ္မက္ စြဲလမ္းျခင္း ျဖစ္တည္မႈကို အရင္းျပဳ၍ အလိုလိုက္ကာ မိမိကိုယ္မိမိ ညိႇဳးႏြမ္းပ်က္စီးရာကို ၾကံေဆာင္ေန ၾက ျပန္ပါတယ္။

အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက သတင္းႏွင့္ စာေပ၊ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ၿမိဳ႕၊ ရြာ၊ ေနအိမ္၊ ေက်ာင္းအလိုက္ အသိပညာေပး ေဆြးေႏြးေပးလ်က္ ရွိသလို တစ္တပ္ တစ္အား ကာကြယ္တားဆီးေပးလ်က္ ရွိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ရွိေနၿပီး ေက်ာင္းအနီး ပတ္၀န္းက်င္ရွိ အလြယ္တကူ ရႏိုင္ေသာ အရက္ဆိုင္၊ ဘီယာ ဆိုင္မ်ားကို မိဘ၊ အသိုင္းအ၀ိုင္း လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ပူးေပါင္းပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ပါတယ္။

လူ႕သဘာ၀ ဆိုသည္မွာ မေကာင္းမွန္း သိလ်က္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ဟု တားျမစ္ထားေသာ အလုပ္ကို တားျမစ္ဖန္ မ်ားေလ ပိုလုပ္ခ်င္တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါ။ သိလိုေသာ အရာတစ္ခုကို စူးစမ္းရွာေဖြ ေလ့လာျခင္း က ေကာင္းေသာ အက်င့္တစ္ခုဟု ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ရရွိလာတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳအေပၚ အဆိုး၊ အေကာင္း ခြဲျခားဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ 

စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္မႈ မရွိဘဲ မိမိျပဳမူလိုက္ေသာ အရာတစ္ခု၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး အခန္းက႑တို႔တြင္ နစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈ မ်ားစြာရွိလာႏိုင္ပါတယ္။

အျဖဴေရာင္ သက္သက္ စကၠဴတစ္ခ်ပ္ က ေဆးေရာင္စံု ျခယ္သထားေသာ စကၠဴတစ္ခ်ပ္ထက္ ပိုၿပီး႐ုိး ရွင္းေပမယ့္ အမည္းစက္ စြန္းထင္းသြားရင္ေတာ့ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အတြက္မွ အသံုးမ၀င္ႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး။ ဘ၀ရဲ႕ တစ္ခဏတာ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ တစ္႐ႈိက္စာ အေမွာင္အေငြ႔အသက္ ၾကားထဲတြင္ လူသားတိုင္း ေလွာင္ပိတ္ေနမိရာမွ ျပန္လည္႐ုန္းထြက္ ႏိုင္ၾကပါေစလို႔သာ။

  

Written by စုလဲ့ေအာင္ 

From...Eleven