စံပယ္ ျမတ္ေလး ပ်ံ႕ေမႊးသင္းထံု စာသမကုန္ လ နယုန္

နယုန္လ သည္ ျမန္မာလ မ်ားတြင္ တတိယ လ ျဖစ္၍ ေႏြဥတု တြင္ ပါဝင္သည္။

ေႏြရာသီ ကုန္ဆံုးရန္ တစ္ဆယ့္ ငါးရက္ မွ်သာ က်န္ေတာ့ သျဖင့္ စာဆို ပညာရွင္ မ်ားက ထိုလကို ''ေႏြေႏွာင္းလ၊ ေႏြစြန္လ'' ဟု စာဖြဲ႕ေလ့ ရွိၾကသည္။

 ေႏြေႏွာင္းလ ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ကဆုန္လ တြင္ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ ပူျပင္းခဲ့ေသာ ေနမင္းသည္ ထိုလ တြင္ အပူအား ေလ်ာ့ကာ ေလ်ာ့ရဲရဲ ျဖစ္လာသည္။ ေႏြပူရိွန္ ေလ်ာ့က် လာလွ်င္ မိုးေလ က ျမဴးလာေတာ့ သည္။ 

တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းကင္ တစ္ခြင္လံုးတြင္ မိုးသားမ်ား မည္းေမွာင္ အံု႔ဆိုင္းၿပီး မိုးမာန္ ျပင္ေနရာ မွ ျပင္းထန္ စြာ မိုးသံေပး၍ မိုးေသး မိုးဖြဲ ကေလးမ်ားကို ရြာခ် တတ္သည္။

''နတ္စည္ငယ္ ရြမ္းပါလို႔၊ ၿခိမ္းမြမ္းငယ္ သံစံု၊ ကျမဴးငယ္ ခုန္သည္၊ ျမဴတိမ္လွာ ဆိုင္းျပန္ေတာ့ တယ္ေလး'' ဟု မဟာ အတုလ မင္းႀကီးက စပ္ဆိုခဲ့သည္။ ကဆုန္လ ၏ အပူရွိန္ေအာက္၌ ရြက္ေျခာက္မ်ား ေၾကြကာ အ႐ိုး ၿပိဳင္းၿပိဳင္း ျဖစ္ေနၾကသည့္ သစ္ပင္ သစ္ကိုင္း မ်ားမွာ ရြက္ၫြန္႔ ကေလးမ်ား ကိုယ္စီႏွင့္ စိမ္းစိုလာသည္။

 ေျခာက္ေသြ႕ တင္းမာေနေသာ ေျမျပင္ မွာလည္း နယုန္လ ၏ မိုးေသး မိုးဖြဲ ကေလး မ်ားေၾကာင့္ ထြက္ျပဴလာ ၾကသည္။ ျမက္ႏုငယ္ ေလးမ်ားေၾကာင့္ စိုစိုျပည္ျပည္ ၿဖစ္ လာသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ပင္ ေရွးေတာင္သူ ဦးႀကီး မ်ားက ''နယုန္မိုးေသး၊ ျမက္သားေမြး'' ဟု မိုးလကၤာ ဖြဲ႕ခဲ့ၾကသည္။ မိုးေဒဝါ ၏ နိဒါန္း ပ်ဳိးစ အခါ သမယ ျဖစ္ေပရာ ေနပူလိုက္ မိုးရြာ လိုက္ျဖင့္ အလြန္ ပူအိုက္ေသာ လရာသီ ျဖစ္ေပသည္။ 

မိုးဦးေကာင္းသည့္ ႏွစ္မ်ား တြင္ မိုးႀကီးစြာ ရြာသြန္း တတ္သည္။ နယုန္ မိုးေသး ဟူသည္ကား ေယဘုယ် မွတ္သားခ်က္ ျဖစ္သည္။ နယုန္လတြင္ အခါ ခပ္သိမ္း မိုးေသးသည္၊ မိုးနည္းသည္ မဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ မုိးေကာင္းသည့္ ႏွစ္ မ်ားတြင္ လယ္ယာ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္မ်ား ေရလွ်ံ ေအာင္မိုးႀကီးစြာ ရြာတတ္ျပန္သည္။ 

စိႏၲေက်ာ္သူ ဦးၾသ ၏ ''မဟာ အဓိကရ ကန္ေတာ္ ေမာ္ကြန္း'' တြင္ ''နယုန္ဝါလ၊ ႀကဲၾက ပ်ဳိးေထာင္၊ ဝါေခါင္ သစ္ဆင္း၊ ႏွစ္လတြင္းမူ၊ ဆင္းၾက ယာလယ္၊ ေတာင္သူ မယ္တို႔'' ဟု စပ္ဆုိ ထားသည့္ အတိုင္း ဤလ တြင္ ေတာင္သူ လယ္သမား ဦးႀကီးမ်ားသည္ ဂ်ဳံ၊ ႏွမ္း၊ ေျပာင္း၊ ဝါဂြမ္း၊ ပဲမ်ဳိးစံု တို႔ကို စိုက္ၾက၊ ႀကဲၾကသည္။ ဆန္ အတြက္ မ်ဳိးစပါး မ်ားကိုလည္း ပ်ဳိးေထာင္ၾကသည္။ 

ယင္းသုိ႔ ေတာင္သူ လယ္သမား ဦးႀကီး တို႔ အလုပ္ခြင္ သို႔ စတင္ ဝင္ေရာက္ သည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နယုန္လ မွာ ေတာင္သူ ဦးႀကီး တို႔၏ အာဒိမာသ (လုပ္ငန္း စတင္ေသာလ) ေခၚ ငန္းဦးစခ်ိန္လ ျဖစ္သည္။

နယုန္လ ရာသီမွာ ေမထုန္ရာသီ ျဖစ္သည္။ နကၡတ္ အားျဖင့္ ေဇ႒နကၡတ္ျဖစ္၍ ရာသီပန္းမွာ စကားပန္း ျဖစ္သည္။ ျခေသၤ့ အဂၤါႏွင့္ ၾကြက္ ၾကာသပေတး ရက္မင္း ရာဇာ ျဖစ္သည္။ ဂဠဳန္ တနဂၤေႏြႏွင့္ က်ား တနလၤာ ျပႆဒါး ရက္ျဖစ္သည္။ ဤလ ကို ပုဂံေခတ္၊ အင္းဝေခတ္ ထိုး ေက်ာက္စာတို႔၌ နံယုန္၊ နယုန္၊ နံမ်ဴန္ဟု အမ်ဳိးမ်ဳိး ေရးထိုး ခဲ့ၾကသည္။ 

မွန္စီေက်ာင္း ဒုတိယ ရွင္ပုညကာမိ စီရင္သည့္ ဘုန္းမီးတက္လွ်ံခ်ီ မွန္စီ သတ္ပံုတြင္ ''တန္ခူး ကဆုန္ လနမ်ဴန္၊ ဖုန္ဖုန္လြင့္ျမဴလိမ္း'' ဟု လည္းေကာင္း၊ သကၠရာဇ္ ၁ဝ၈၈ ၿပီးသည့္ သီရိမဂၤလာ သတ္ပံုတြင္ ''ကဆုန္၊ နမ်ဴန္၊ ႀကိဳးသုန္သုန္၊ နယုန္ န သတ္ျမန္း'' ဟု လည္းေကာင္း လာရွိသည္ တို႔ကို ေထာက္႐ႈလွ်င္ ဒုတိယ အင္းဝေခတ္၌ ''နမ်ဴန္'' ဟုလည္း အေရးအသား ရွိေၾကာင္း သိရေပသည္။

ျမန္မာ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေလ့လာလွ်င္ အေနာ္ရထာ (အနိ႐ုဒၶ) ဘုရင္မွ အစျပဳ၍ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္ အဆက္ဆက္တို႔သည္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကေပရာ မိမိတုိ႔ လက္ထက္တြင္ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြား ထြန္းကားေရးကို စြမ္းအားရွိသေလာက္ ခ်ီးေျမႇာက္ ခဲ့ၾကသည္။ 

ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ မ်ား၏ သာသနာ့ ဒါယကာ ၾသဝါဒ ခံမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ အတိုင္း သာသနာေတာ္ သံုးရပ္တြင္ ပိဋကတ္ စာေပဟူေသာ ပရိယတိၱ သာသနာသည္သာ အေရးအႀကီးဆံုး အေျခခံ ပဓာနအက်ဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာ သိၾကသည္။ 

ထိုေခတ္ ထိုအခါက ျဖစ္ထြန္းေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ပညာေရး ကိုလည္း အထူး အားေပး လိုၾကသည္။ ျမန္မာ ဘုရင္မ်ားသည္ ပရိယတိၱ သာသနာ တိုးတက္ ျပန္႔ပြားရန္ႏွင့္ ပညာရွင္မ်ား ထြန္းကား လာေစရန္ ဟူေသာ ဆႏၵျဖင့္ ပ႒မ စာေတာ္ျပန္ပြဲကို နယုန္လ၏ ရာသီပြဲေတာ္ အျဖစ္ တခမ္းတ နားက်င္းပ ခဲ့ၾကေပသည္။

နယုန္ လတြင္ စာျပန္ ပြဲမ်ား က်င္းပ ရာ၌ ဗုဒၶစာေပ ပထမျပန္ စာေမးပြဲကို သာလြန္မင္းတရားႀကီး လက္ထက္ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ စတင္ က်င္းပခဲ့ေၾကာင္း သိရွိ ရေပသည္။ မင္းတုန္းမင္းႀကီး လက္ထက္ တြင္ ပထမျပန္ စာေမးပြဲ အတြက္ က်မ္းစာအုပ္ မ်ား ျပ႒ာန္းၿပီး သီေပါမင္း လက္ထက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၅ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ ပထမျပန္ပြဲ ဆိုင္ရာ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း မ်ား ခ်မွတ္ကာ စနစ္တက် က်င္းပခဲ့သည္။ 

သီေပါမင္း သည္ အဆင့္ျမင့္ ပါဠိစာေပတန္း မ်ား ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ဟု သိရွိရသည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ဦး တြင္ အင္႐ံု ရြာစား ဝန္ႀကီး သီရိဥဇနာ ေရးသား ခဲ့ေသာ ေလာကဗ်ဴဟာ က်မ္း တြင္ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ မင္းမ်ား သည္ နယုန္လ ၌ စာေတာ္ျပန္ပြဲ ကို က်င္းပခဲ့ ၾကေၾကာင္း ေရးသား မွတ္တမ္း တင္ ခဲ့ေပသည္။

 ကုန္းေဘာင္ ေခတ္ေႏွာင္း ကာလ၌ စာေတာ္ျပန္ ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပခဲ့သည္။ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့ ဗိသုကာ လက္ရာ မ်ားျဖင့္ ကြၽန္းသစ္ မ်ား အသံုးျပဳလ်က္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ သုဓမၼာ ဇရပ္တန္းကို မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ နန္းေတာ္ ၿမိဳ႕႐ိုးႀကီး ၏ ေျမာက္ဘက္ၿမိဳ႕႐ိုးႏွင့္ မႏၲေလးေတာင္ တို႔ အၾကားဝယ္ လြမ္းဆြတ္ ေအာက္ေမ့ ဖြယ္ရာ ေတြ႕ျမင္ ႏုိင္သည္။

စာေတာ္ျပန္ပြဲ က်င္းပသည့္ အခ်ိန္ သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မ်ား အလြန္ အေလးထားၾကေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ သည္။ ဗုဒၶပိဋကတ္ စာေပကို ေလ့လာ လိုက္စားသည့္ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ား ပြားမ်ားျခင္း သည္ ဗုဒၶဘာသာ ဝင္တို႔ အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ျဖစ္သည္။ 

သို႔ျဖစ္၍ ၿမိဳ႕အလိုက္၊ နယ္အလိုက္၊ စာေတာ္ျပန္ပြဲ သို႔ ဝင္ေရာက္ မည့္ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားအား လွဴဖြယ္ ဝတၴဳ အစုစု တို႔ျဖင့္ ျပဳစု အားေပး ၾကသည္။ သာသနာေတာ္ အတြက္ ဝိုင္းဝန္း ၍ အေထာက္ အပံ့ ျဖစ္ေစၾကသည္။

တိုင္တားၿမိဳ႕ သူႀကီး ဦးဖက္ က ဤ နယုန္လ ကို .....

 ''နန္းနယုန္ နယ္လကို၊ ၾကယ္ျဗဟၼဏ တာရာ၊ ေရႊေဇ႒ ပုဏၰာဝယ္၊ ယုန္စႏၵာၿပိဳင္မွ်။ 

  မုေလးပ်ံ႕ေသးသြယ္ ငယ္၊ ေရႊစံပယ္သင္း တဲ့ မာသ။ သုဓမၼ ရိပ္သာမွာ၊ သဘင္စာ သည္လ။ 

  မဂၤလာ ထြန္ေတာ္ ခ်လို႔၊ ေသနဂၤ ေလးအင္။ 

  ထံုးစဥ္စံ ေသြမခြတယ္၊ ဘုန္းရာမ်ား ထြတ္ ထိပ္ဘုရင္။ 

  ဥာဏ္တမြတ္ ဖန္ဆင္တယ္၊ ေမထုန္ခြင္ ေႏြစြန္ လမွာမို႔၊ မိုးမာန္က တအံုအံု၊ မဲတဲ့လို႔မႈန္။

  ျမဖဲရံ တိမ္ဂဠဳန္လို၊ သိရ္တဂုဏ္ကူ ၿဖိဳးလွေလး။  

  မႏုံသူ႔ ေရႊရင္မွာ၊ ေျဖတင္ႏုိင္ ပူညိႇဳးရေလး။'' 

 ဟု ရာသီဘြဲ႕ ေတးထပ္ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္းျပဳ ခဲ့ေပသည္။

နယုန္ လျပည့္ေန႔ သည္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ ၏ မဟာ သမယသုတ္ ေဟာေတာ္ မူေသာ ေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နယုန္ လျပည့္ ''မဟာ သမယေန႔'' ဟု အသိ အမွတ ္ျပဳၾကသည္။ နယုန္လ ၌ ေဟာေသာ မဟာသမယ သုတ္ကို ''နတ္ခ်စ္သုတ္'' ဟု သတ္မွတ္ သမုတ္ၾကသည္။ 

စာဆိုေတာ္ တစ္ဦးက မဟာသမယ သုတ္ ေဟာေတာ္မူရ ျခင္း၏ သမိုင္းေၾကာင္း ကို ၾကည့္ၿပီး ဆင့္ပြား အနက္ အဓိပၸာယ္ ႀကံဆကာ ''ၿငိမ္းခ်မ္းေသာေန႔'' ဟု ဆုိသည္။ မဟာသမယ ဟူသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔ စည္းေဝးေသာ အခါ မ်ားစြာေသာ နတ္အေပါင္းဟု ပဒတၴမၪၨဴသာ ပါဠိ-ျမန္မာ အဘိဓာန္တြင္ ဖြင့္ဆိုထားသည္။ မဟာသမယ သုတ္ေတာ္၌လည္း ရဟႏၲာငါးရာ စည္းေဝးေတာ္ မူၾကရာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔၏ အစည္းအေဝး ဟု ဖြင့္ဆို ထားေပသည္။

မဟာသမယ သုတ္ ေဟာေတာ္ မူရျခင္း အေၾကာင္းျပဳေသာ ပုဂိၢဳလ္ တို႔မွာ သာကီဝင္ မင္းမ်ဳိးျဖစ္ေသာ ေကာလိယ မင္းသား ၂၅ဝ ႏွင့္ ကပိလဝတ္ မင္းမ်ဳိး မင္းသား ၂၅ဝ တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ အခါ၌ တစ္ခုေသာ ေႏြလ တြင္ ေရ အခက္အခဲႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ေလသည္။ 

ကပိလဝတ္ ျပည္ႏွင့္ ေကာလိယ ျပည္တို႔၏ အလယ္ၾကားမွ ''ေရာဟိဏီ'' ျမစ္ေရသည္ စီးဆင္းေနသည္။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ မွ လယ္သမား တို႔သည္ ေရာဟိဏီ ျမစ္ေရ ကို အားထား၍ လယ္ စပါးသီးႏွံ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ေႏြရာသီ နယုန္လသို႔ ေရာက္လာၿပီျဖစ္၍ ေရာဟိဏီ ျမစ္ေရက နည္းေနသည္။ 

မိုးေကာင္းေသာ ရာသီ ၌ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ လယ္သမားတို႔သည္ ေရာဟိဏီျမစ္ေရ ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ အသံုးျပဳ ၍ လယ္ စပါး စိုက္ပ်ဳိး ၾကသည္။ မိုးေခါင္ ၍ ေရအားနည္းေသာ္ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ အတြက္ ေရ မလံုေလာက္ေသာ အခါ ေရာဟိဏီျမစ္ မွ ေရကို ေဝစု ခြဲ၍ သံုးၾကရာ အေဝ မတည့္၍ ေရလုပြဲ တြင္ လယ္သမားမ်ား စကားမ်ား ရန္ပြဲ ႐ိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ 

လယ္သမား မ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ႏွစ္ဖက္ႏုိင္ငံ မွ မင္းညီ မင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္သည္ေတာ္ မ်ားသည္ ေရာဟိဏီ ျမစ္တည္ ရွိရာသို႔ ေရာက္လာၿပီး ျမစ္ကမ္း တစ္ဖက္ စီတြင္ ေနရာယူ ထားၾက သည္။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ မွ လူအမ်ားတို႔ သည္လည္း တုတ္၊ ဓား လက္နက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္လ်က္ ထိုးခုတ္ တိုက္ခိုက္ မည့္၊ ေသြးေခ်ာင္းစီးေတာ့ မည့္ အေျခအေန ေရာက္ရွိေနၾကသည္။ 

ထို အျခင္းအရာကို သိျမင္ေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား သည္ သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ေတာ္ မူၿပီး စစ္တပ္ ႏွစ္တပ္ တို႔၏ အလယ္ ေကာင္းကင္ ယံ၌ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ျဖင့္ သပၸာယ္စြာ စံေနေတာ္ မူသည္။ ဘုရားရွင္ အား ႏွစ္ဖက္ေသာ စစ္သည္ မ်ား ဖူးေျမာ္ရေသာ အခါ စစ္တိုက္ လိုစိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကင္း ၍ ရွိခိုး ဦးခိုက္ၾကသည္။ 

ရန္ စစ္ေျပၿငိမ္းရန္ ျမတ္စြာဘုရား က ေဟာၾကားသည္။ ထိုအခါ ႏွစ္ဖက္ ေက်ေအးၾကၿပီး ႏွစ္ျပည္ စလံုးမွ လူအခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္တြင္း သို႔ ဝင္ေရာက္၍ ရဟန္းျပဳၾကသည္။ စုစုေပါင္း ရဟန္း အပါး ၅ဝဝ ရွိသည္။ ထို ရဟန္းတို႔၏ ၿငိမ္သက္ တည္ၾကည္မႈ ကို လူနတ္ျဗဟ ၼာတို႔က အလြန္ႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳ ၾက သျဖင့္ လာေရာက္ စုေဝးၾကကုန္၏။ 

 ျမတ္စြာဘုရား က ဤသို႔ စည္းေဝး ခိုက္တြင္ ''မဟာ သမယသုတ္'' ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူသည္။ မဟာသမယ ဆုိသည္ စု႐ံုး စည္းေဝးေနသည့္ အခ်ိန္ အခါကို ဆိုလိုသည္။ နတ္ျဗဟၼာ မ်ား ဤသို႔ စည္းေဝး ေပါင္းဆံုခိုက္ တြင္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ မဟာသမယ သုတ္ ကို အၿမဲ ရြတ္ဖတ္လွ်င္ နတ္ျဗဟၼာ တို႔ လိုလား ႏွစ္သက္သည္။ ပစၥည္းဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရ တိုးတက္သည္ ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။

ေလာကုတၱရာ ဆိုင္ရာ ပညာသင္ၾကားေနသူ ရဟန္းသံဃာ တို႔က စာေတာ္ျပန္ပြဲ က်င္းပသည့္ နယုန္လ အခ်ိန္ အခါတြင္ ေလာကီ ပညာ သင္ၾကားေနသူ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ မ်ား အဖို႔မွာ မူ ပညာသင္ႏွစ္ စတင္ ဖြင့္လွစ္ ခ်ိန္ျဖစ္သည္။ တေပါင္းလ တြင္ စာေမးပြဲမ်ား က်င္းပခဲ့ၿပီးေနာက္ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ လာသူမ်ား သည္ နယုန္လတြင္ အတန္း တိုးျမႇင့္၍ တက္ေရာက္ သင္ၾကားခြင့္ ရရွိၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ 

သို႔ျဖစ္၍ နယုန္လ သည္ ရဟန္းသံဃာ မ်ား အတြက္ စာေတာ္ျပန္ပြဲ က်င္းပသည့္ လျဖစ္၍ အေရးပါ သကဲ့ သို႔ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား မ်ား အတြက္ ပညာသင္ႏွစ္ အစ အတန္း တက္ရသည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္၍ အေရးပါလွသည္။ 

၁၃၁၅ ခုႏွစ္မွ စၿပီး ရာသီဥတု ပူျပင္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳကာ ရဟန္း သံဃာေတာ္ တို႔၏ ပါဠိ ပထမျပန္ စာေမးပြဲ ကို ဤနယုန္လ တြင္ မက်င္းပ ျဖစ္ေတာ့ဘဲ တေပါင္းလ ျဖစ္ေစ၊ တန္ခူးလ ျဖစ္ေစ အလ်ဥ္း သင့္သလို က်င္းပ လာခဲ့သည္မွာ ယေန႔ကာလ အထိပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ နိကာယ္ စာေမးပြဲကိုမူ ဤနယုန္လမွာပင္ က်င္းပ သည္ကို ေတြ႕ရွိ ရေပသည္။

သို႔ပါ၍ မုေလး (ျမတ္ေလး)၊ စံပယ္သင္း ပ်ံ႕ေသာ လ နယုန္သည္ မိုးရြာ သြန္းေသာလ၊ မဟာသမယ အခါေတာ္ေန႔ က်င္းပေသာ လ၊ ေရွးအခါ က ပါဠိ ပထမျပန္ စာေမးပြဲ က်င္းပေသာ လ၊ ယခုအခါ နိကာယ္ စာေမးပြဲ က်င္းပေသာ လ၊ ေလာကုတၱရာ ဆိုင္ရာ၊ ေလာကီ ဆိုင္ရာ ပညာတို႔ျဖင့္ ႏွီးႏႊယ္ေသာ လ၊ ပညာျဖင့္ ႏွီးႏြယ္ ေနသျဖင့္ ေလးနက္ေသာ အဓိပၸာယ္ ေဆာင္ၿပီး မြန္ျမတ္ သန္႔စင္ ႐ိုေသေလးစား အပ္ေသာ လ တစ္လ ''စာသမကုန္၊ လနယုန္'' ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဂုဏ္မႊမ္း ေဖာ္ျပ ေရး သား လိုက္ရ ပါသည္။    ။

 

  ေကတုေမာင္ေမာင္
From...Myawady