အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးသည့္ ယိုးဒယားေျမ မွ ၾကက္ေၾကာ္သည္ေလး

“ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ ဘာလုပ္စားရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ေယာက္စာေတာင္ မေလာက္ဘူး။ အခုဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပဲရွာ တစ္အိမ္လံုးထုိင္ စားလို႔ရတယ္ေလ”

ေလးေပႏွစ္ေပ ပတ္လည္ တြန္းလွည္းေလးေပၚမွာ တင္ထားသည့္ ပြက္ပြက္ဆူေနေသာ ဆီအိုးထဲသို႔ မုန္႔ႏွစ္ စိမ္ထားသည့္ ၾကက္သားတံုးေတြကို ပစ္ထည့္ရင္း က ကိုမင္းထိုက္ တစ္ေယာက္ ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕ ၏ အခ်က္အခ်ာ က်ေသာ နရသီ၀လမ္းမႀကီး တစ္ေလွ်ာက္ ပ်ားပန္း ခပ္မွ်သြားလာေနေသာ လူ မ်ား ကို ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေအပရြန္ ခပ္လတ္လတ္ကို ၀တ္ဆင္ထားၿပီး လက္အိတ္ စြပ္ထားသည့္ လက္ေတြက ၾကက္ေၾကာ္လာ ၀ယ္ သူမ်ားကို သြက္လက္စြာ ထုပ္ပိုးေရာင္းခ်သည့္ ကိုမင္းထိုက္လို ျမန္မာ အလုပ္သမား တစ္သန္းေက်ာ္ ထိုင္းႏုိင္ငံကို မွီခိုရပ္တည္ေနရသည္မွာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါ။

သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔က ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား ျပန္ လာ ၾက ဖို႔ တုိက္တြန္းဖိတ္ေခၚခဲ့သည္ မွာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း က်ဳိက္မေရာဇာတိ မြန္တုိင္းရင္း သား ကိုမင္းထိုက္အပါအ၀င္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုက အိမ္ျပန္ရန္စိတ္ မကူးႏုိင္ၾကေသး။

အထည္ခ်ဳပ္၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ စသည့္စက္႐ံု လုပ္သားမ်ားအတြက္ တစ္ေန႔ လုပ္အားခ က်ပ္ ၅၆၀၀ ရရွိေရး အတြက္ကိုပင္ အလုပ္သမားမ်ား တုိက္ပြဲ၀င္ေနရဆဲ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပည္ ပေရာက္ ျမန္မာလုပ္သား မ်ား ျပန္လာေရးကို မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသးေပ။

စက္မႈဇုန္မ်ားတြင္ လုပ္ခ၊ လစာႏွင့္အလုပ္သမားအခြင့္အေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပမႈမ်ားကလည္း ဆက္တုိက္ျဖစ္ေပၚေနဆဲျဖစ္သည္။ထိုင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း ၾကက္ေၾကာ္သည္ ပင္ ျပန္ လာ ရန္ဆႏၵမရွိေသးလွ်င္ ေခတ္ပညာတတ္ အရည္အခ်င္းျပည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား အမိျမန္မာႏုိင္ ငံျပန္လာေရးသည္ အိပ္မက္သာျဖစ္ေနေပဦးမည္။

သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသစ္လက္ထက္ အလုပ္အကိုင္ေနရာ တစ္သန္းေက်ာ္ ရွာေဖြေပးႏုိင္ ခဲ့ၿပီး ျပည္ တြင္းအသားတင္ ထုတ္လုပ္မႈတန္ဖိုး(GDP)ကလည္း တုိးတက္လာေၾကာင္း သမၼတ ကေျပာၾကားထားသည္။

“အခု ၂ ႏွစ္ေလာက္ အတြင္းမွာ အဆင္ေျပမယ္ ထင္ၿပီး စုေဆာင္းထားတာေလးကိုင္ၿပီး ျပန္သြားတာ။ ကုန္လည္းကုန္ေရာ ဒီျပန္ေရာက္လာတာပဲ။ ဟိုမွာစက္႐ံုမွမရွိတာ။ဒီမွာကပညာမတတ္လည္း ေတာက္ တို မည္ရလုပ္ရင္ေတာင္ ပိုက္ဆံေပးမယ့္အလုပ္ေတြရွိေနတာကိုး”ဟု ဘ၀တူ အလုပ္သမား အခ်ဳိ႕   ေမြး ရပ္ေျမျပန္သြားၾကၿပီး အဆင္မေျပသည့္ ျပႆနာမ်ားကို အျပန္အလွန္ကူညီေဖးမေနၾကသည့္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို MBK ကုန္တုိက္တြင္ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ထုိင္း-ျမန္မာ ဘာသာျပန္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ကရင္တုိင္းရင္းသား ကို၀င္းသိန္းကေျပာျပသည္။

“ျမန္မာျပည္မွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ပံုမွန္၀င္ေငြရွိတဲ့ အလုပ္ရဖို႔ မလြယ္ေသး ပါဘူး။ ရွိသမွ်လုပ္ငန္းႀကီးေတြနဲ႔ လယ္ေျမယာေျမေတြဟာ လည္း စစ္တပ္နဲ႔ ခ႐ိုနီေတြ လက္ထဲမွာ ဆုိေတာ့ အလုပ္လက္မဲ့ျမန္မာေတြ ထုိင္းကို ထပ္ထြက္လာဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္”ဟု ထုိင္းႏုိင္ ငံတြင္ ကာလရွည္ၾကာေနထုိင္ေနၿပီး ျမန္မာ့ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အျဖာျဖာနဲ႔ ပတ္သက္ သည့္ ေဆာင္း ပါး မ်ားေရးသားေနသူ ေဆာင္းပါးရွင္ဦးေဇာ္မင္းကေျပာသည္။

ျပည္ပေရာက္ ပညာတတ္ လူတန္းစားအခ်ဳိ႕ ျပည္ပ အေျခစိုက္ မီဒီယာႏွင့္ အင္န္ဂ်ီအိုတုိ႔တြင္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့ သည့္ ျမန္မာအခ်ဳိ႕မွာ ပင္ လက္ရွိျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနအရ ၎တုိ႔ လက္သင့္ခံ နိုင္သည့္ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ လစာတို ႔ရရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္ျပန္၀င္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎ကဆုိသည္။

“ယခု ျမန္မာပိစ္စင္တာမွာ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ သမၼတအႀကံေပးလုပ္ေနသူေတြဆို သူတုိ႔ျပည္တြင္းမွာ လုပ္လိုတဲ့ အေနအထားနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ေတြရရွိတဲ့ အခါ ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီးအလုပ္လုပ္တာျဖစ္တယ္။ လက္ရွိျပည္တြင္းက လုပ္ငန္းေတြ ကေတာ့ သာမန္လူေတြ အဖို႔ မက္ေလာက္စရာမရွိပါဘူး”ဟု ၎ကဆုိသည္။

ျမန္မာအလုပ္သမားခ်င္း အတူတူ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေပၚႏွင့္ ဘန္ေကာက္အျပင္ဘက္ မဟာခ်ဳိင္၊ ဖန္င၊ မဲေဆာက္ စသည့္နယ္စပ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရသူမ်ား အေနအထားခ်င္း မတူညီၾက။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္တြင္ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မွ်တစြာျဖင့္ ရပ္တည္ႏုိင္ေသာ္လည္း နယ္စပ္ မ်ား တြင္ေတာ့ တစ္လ လုပ္အားခ အမ်ားဆံုးဘတ္ ၂၅၀၀ ျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ရပ္တည္ၾကရဆဲျဖစ္ သည္။

ၾကက္ေၾကာ္ႏွင့္ ေကာက္ညႇင္း ထုပ္မ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ပိုးေနသည့္ ကိုမင္းထိုက္က ျမန္မာ သမၼတႀကီးက ျပန္လာဖို႔ေခၚေနတာကိုပင္ သူက အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ေနသည္။ 

သမၼတဟူသည့္ ျမန္မာ အသံုးအႏႈန္းကိုပင္ မသိ၍ ထိုင္းဘာသာျဖင့္ ဖု႐ိုင္(လူႀကီးမင္း)ဟု ရွင္းျပေတာ့ မွသူသေဘာေပါက္ သြားၿပီး ျပန္လာဖို႔ေခၚသည့္ ျမန္မာဖု႐ိုင္ကို သူတစ္ခုေလာက္ေမးလို သည္ဟု ဆိုသည္။

“ဖု႐ိုင္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ဘာလုိ႔ျပန္ေခၚတာလဲ။ ဒီမွာၾကက္ေၾကာ္ေရာင္းတာ တစ္ေန႔ ဘတ္ ၅၀၀၀ ရတယ္။ ၂၀၀၀ ေလာက္ ျမတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရြာမွာ အေဖ၊ အေမ၊ ေယာကၡမ၊ သားသံုးေယာက္နဲ႔ မိန္းမ ထုိင္စားလုိ႔ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၾကက္ေၾကာ္ေရာင္းရင္ အဲဒီလိုေနလို႔ရမလားလို႔။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္တတ္တာလည္း ဒါပဲရွိတယ္ေလ”ဟု ဘန္ေကာက္တြင္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေရာက္ရွိေနၿပီး ၾကက္ေၾကာ္ေရာင္းသည္မွာ ၆ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္ မြန္ျပည္နယ္၊ က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕နယ္၊ တယဏ ရြာမွ လာေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္သူ ကိုမင္းထိုက္က နားမလည္စြာေမးသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႕ရတစ္ဦး၏ လက္ရွိ အေျခခံတစ္ရက္၀င္ေငြမွာ က်ပ္ ၂၀၀၀ မွ က်ပ္ ၄၀၀၀ ၾကားျဖစ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္မူ လမ္းေဘးေစ်းေရာင္းသူ၊ အေရာင္း၀န္ထမ္း စသည့္ေအာက္ေျခ လုပ္သားပင္လွ်င္ တစ္ရက္၀င္ေငြ ဘတ္ ၃၀၀ (ျမန္မာေငြ က်ပ္ ၉၀၀၀ )ခန္႔ ရရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

အက်ပ္အတည္း ဘယ္ေလာက္ေတြ႕ေတြ႕ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မွ်တၿပီး စားပြဲထိုးတတ္လွ်င္ေတာင္ ထမင္း မငတ္သည့္ ထုိင္းႏုိင္ငံကေန စြန္႔ခြာဖို႔ သတၱိနည္းေနေသးေၾကာင္း MBK ကုန္တိုက္ရွိ ဖိနပ္ဆုိင္တြင္ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ လုပ္ကိုင္ေနေသာ အသက္(၃၂)ႏွစ္အရြယ္ ကိုစိုးသက္ႏိုင္ကေျပာသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားသာ မဟုတ္ ေခတ္ပညာတတ္ အမ်ားစုရွိရာစင္ကာပူႏိုင္ငံ မွ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ဦးက ယခုကဲ့သို႔ဆုိသည္ အမွန္တကယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားျပဳလုပ္မည္ ဆုိပါက အားတက္သေရာ ျပန္လာခ်င္သူမ်ား စင္ကာပူႏုိင္ငံတြင္ ရွိေနၿပီး လက္ရွိစင္ကာပူတြင္ ရေနသည့္လစာ၏ ထက္၀က္ခန္႔မွ် ရလွ်င္ပင္ ျပန္လို သူမ်ားစြာရွိေနေၾကာင္း စင္ကာပူႏုိင္ငံ inland revenue authority တြင္ infocomm officer အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနသူ အသက္(၃၀)ႏွစ္ရွိ မတင္ဇာစိုးမင္း ကေျပာသည္။

“ပညာတတ္ လူတန္းစားေတြကေတာ့ ဒီ ၂၀၁၅ မတုိင္မီမွာ တကယ္ပဲ အေျပာင္းအလဲေတြျဖစ္လာ မလား ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး အားတက္သေရာ ျပန္လာမယ့္သူေတြရွိတယ္။ အခုေတာင္ ျပန္ဖို႔ အမ်ဳိး မ်ဳိးႀကိဳးပမ္းေနတယ္။ ဘာလုပ္ငန္းလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလုိ႔လည္း ေတြးေနၾကၿပီ။ အရင္လို သူမ်ားႏုိင္ငံ မွာ တစ္သက္လံုးေနဖို႔၊ ႏုိင္ငံႀကီးကိုကူးဖို႔ မႀကိဳးစားၾကေတာ့ဘူး”ဟု ၎ကေျပာသည္။

အေျခခံ လုပ္သားမ်ားဆုိလွ်င္လည္း ယခုခ်က္ခ်င္း အလုပ္အကိုင္ ဖန္တီးေပးပါက ယခုခ်က္ခ်င္း ျပန္ လိုသူမ်ားရွိေနေၾကာင္း ၎ကဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။ စင္ကာပူႏုိင္ငံတြင္ ကေလးထိန္း အိမ္အကူ အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနၿပီး လုပ္သက္ ၆ ႏွစ္ခြဲရွိၿပီျဖစ္သည့္ မေဌးရီကလည္း “ဒီမွာက ၀င္ေငြေကာင္းတယ္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံက်ေတာ့ စီးပြားေရးကမေကာင္းဘူးေလ။ ဘယ္ေတာ့ေကာင္းလာမလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ မေျပာတတ္ပါဘူး”ဟု ၎ကဆုိသည္။

၎အတြက္ ကံေကာင္းသည္က ျမန္မာမိသားစုထံတြင္ ပင္ ျပန္လည္အလုပ္လုပ္ ရျခင္းျဖစ္ၿပီး အလုပ္ ခြင္ အတြင္း ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈမ်ား မခံရသည္က ကံေကာင္းသည့္အခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း၎ကဆုိသည္။
အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာလုပ္သား စုစုေပါင္း ၁ ဒသမ ၇ သန္းေက်ာ္ရွိၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ မိသား စုမ်ားထံျပန္ပို႔သည့္ တစ္ႏွစ္၀င္ေငြမွာ ဘတ္သန္းတစ္ေထာင္ ရွိေနၿပီး ျမန္မာလုပ္သားအင္အားသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ တြင္ ေမာင္းႏွင္မႈတစ္ရပ္ျဖစ္ေနျခင္း ကလည္း ျမန္မာလုပ္သား မ်ား စြာ ေနရပ္မျပန္ႏုိင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးေနသည္။

“မွန္းထားတဲ့ပိုက္ဆံရရင္ေတာ့ မိုးတြင္း ဆိုရြာျပန္မယ္။ ရြာမွာ ေဆာင္းေဘာက္ဆုိင္ ဖြင့္မယ္။ ငွားစား မယ္။ ေႏြဆို ဒီျပန္တက္လာမယ္။ ၾကက္ေၾကာ္ေရာင္းမယ္။ အခုေတာ့ (၁၀)ႏွစ္အတြင္း တစ္ခါမွ မျပန္ ဘူး”ဟု ဇနီးႏွင့္သားအငယ္ဆံုး တစ္ႏွစ္ကေလးကိုသာ ဘန္ေကာက္တြင္ေခၚထားလ်က္ (၆)ႏွစ္ အရြယ္ႏွင့္ (၂)ႏွစ္အရြယ္သားႏွစ္ေယာက္ကို ရြာျပန္ပို႔ထားသည့္ ကိုမင္းထိုက္က ၎၏ရည္မွန္းခ်က္ ကိုေျပာသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ယခင္က ျမန္မာႏွင့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္း နီးကပ္စြာထိကပ္ေနေသာ တနသၤာရီတိုင္း၊ မြန္၊ ရွမ္း၊ ကရင္ျပည္နယ္တို႔ မွ အမ်ားစု သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏွင့္ ကခ်င္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္တုိ႔ တိုက္ပြဲမ်ား စတင္ျဖစ္ပြားခ်ိန္ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ ကခ်င္ျပည္နယ္ မွ ကခ်င္တုိင္းရင္းသားမ်ား လည္း ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

“ဒီမွာ ကခ်င္ေတြအမ်ားႀကီးေပါ့။ ဟိုမွာ လုပ္စရာလည္းမရွိဘူး။ အခု ဒီမွာတစ္လကို ဘတ္တစ္ေသာင္း ရ တယ္”ဟု ဘန္ေကာက္ေရာက္သည္မွာ ၁၀ လသာရွိေသးသည့္ MBK ကုန္တုိက္တြင္ အလုပ္ လုပ္ေနသည့္ ကိုေအာင္သူကေျပာသည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းက သက္တမ္းလြန္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ဖမ္းဆီးခံရရန္ နီး စပ္ေနေသာ္ လည္း ႀကီးမားသည့္ ျမန္မာလုပ္သားအင္အားႏွင့္ ထုိင္းစီးပြားေရးလုပ္သား လိုအပ္ခ်က္ တုိ႔ အျပန္အလွန္မွီခိုေနရျခင္းေၾကာင့္ မည္သည့္ ထိုင္းသူေဌးကမွ သူတုိ႔ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြကို လြယ္လြယ္ စြန္႔လႊတ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ထုိင္းႏုိင္ငံ ဖန္ငခ႐ိုင္အေျခစိုက္ ပညာေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး ကြန္ရက္မွ မေ၀ႏွင္းပိုကေျပာသည္။

ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ရွာေဖြခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး တစ္သက္လံုး သူမ်ားႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံျခားသား၏အလုပ္သမား အျဖစ္ အ႐ိုးမထုတ္ခ်င္ေသာ္လည္း ပညာလည္းေကာင္းေကာင္းမသင္ယူခဲ့၊ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာရပ္လည္း ေကာင္းေကာင္းမတတ္သည့္ ထုိင္းေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားအမ်ားစုအတြက္ တူညီေသာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ တစ္ခုတည္းရွိပါသည္။ ပိုက္ဆံရေသာ္လည္း က်ီးလန္႔စာစားရ သည့္ ဘ၀ကို ကယ္တင္ဖို႔ ျမန္မာအစိုးရအား အလုပ္သမားမ်ားကိုယ္စား ကို၀င္းသိန္းက ယခုကဲ့ သို႔ေတာင္းဆိုလုိက္ပါသည္။

“ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဘယ္ပါတီ အစိုးရတက္တက္ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မွ်တၿပီး လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ အဆင္ေျပေအာင္ ျမန္မာ တာ၀န္ရွိသူေတြ ဖန္တီးေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ကမွ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ တစ္သက္လံုးမေနခ်င္ပါဘူး”ဟုဆုိသည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က ၾကက္ေၾကာ္သည္ ကိုမင္းထိုက္ကေတာ့ ထိုေျမကို မစြန္႔ႏုိင္ေသး။ မိသားစု တစ္စုလံုး စား၀တ္ေနေရး အဓိကေျဖရွင္းေပးေနသည့္ ၾကက္ေၾကာ္လွည္းကို စြန္႔၍ ဇာတိေျမျပန္ရန္ သတိၱမရွိေသးဟု ဆုိသည္။

 ေရးသားသူ- ေအးသူစံ
ဓာတ္ပုံ- ေအာင္ေပၚထြန္း
Credit: 7day Daily

From...Search Myanmar