ဖတ္ဖူး သည့္ ပံုျပင္ တစ္ခု ကို မွ်ေဝ လုိပါသည္။ လူတစ္ေယာက္ ခရီး သြားေနတုန္း ရြာ ႏွစ္ရြာ ကို ျဖတ္ ရတယ္။ တစ္ရြာ ကို ငရဲ ရြာလို႔ အမည္ေပးျပီး ေနာက္တစ္ရြာ ကို သုခ ရြာလို႔ အမည္ေပးထား ပါတယ္။
ပထမဆံုး ငရဲ ရြာကို ေရာက္ေတာ့ လက္ေတြ ၁၀ ေပ မက ရွည္လ်ားတဲ့ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ အင္မတန္ ရွည္လ်ား တဲ့ လက္ေတြ႔ေၾကာင့္ အစား အေသာက္ စားလို႔ မရေအာင္ ခက္ခဲၾက ပါတယ္။ အစား စားဖို႔အတြက္ နည္းလမ္း အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႔ ၾကိဳးစားၾကျပီး တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ လုယက္ ေနၾက သတဲ့။
ေနာက္ထပ္ တစ္ရြာ ျဖစ္တဲ့ သုခ ရြာကို ေရာက္ရွိ ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ လည္း ၁၀ ေပ မက ရွည္လ်ားတဲ့ လက္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ တဲ့ သူေတြ ပါပဲ။ သုိ႔ေပမယ့္ ထူးျခား တာက သူတို႔ ဟာ အဖြဲ႔လိုက္ အတူတူ ဝိုင္းထိုင္ျပီး တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ အစား ခြံ႔ေကြ်းၾကပါတယ္တဲ့။
လုယက္စားသံုး မွု မရွိပဲ ကိုယ္တိုင္ မစားရသည့္ တိုင္ အျခားသူ တစ္ပါး စားရေစ ဆုိတဲ့ ေစတနာနဲ႔ တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ကူညီေဖး မေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲ့ဒီ ရြာကို ဒါေၾကာင့္ မု႔ိ သုခ ရြာ လို႔ ေခၚသတဲ့။
လူ႔ ငရဲ အရပ္၊ လူ႔ နိဗၺာန္ အရပ္ ဆုိတာ ယင္း လူသားမ်ား ကသာ ဖန္တီးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အတၱကိုယ္စီ နဲ႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သူမ်ား အတြ
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
No comments:
Post a Comment