မ်က္စိေျပာင္းျပန္

ကြ်န္မက အေတြးသ မား၊ ၾကားလည္းေတြး၊ ျမင္လည္းေတြး နဲ႔။ တခ်ိဳ႕ အေတြးေတြ က ေခါင္းထဲက ထြက္ သြား ၿပီ လို႔ ထင္ေနတာ မထြက္ပါဘဲလား။

အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္တဲ့ အခါ မွာ ျပန္ျပန္ေပၚလာ တတ္ ပါတယ္။ ဥပမာ.. ဆိုပါေတာ့ေလ။ မေန႔ တစ္ေန႔က ကေလး ဧည့္သည္ေတြ လာေတာ့ ကာတြန္း ကားဖြင့္ျပ လိုက္ပါတယ္။ 

 

လူႀကီး အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာ ရင္းက ျမင္လိုက္တဲ့ အကြက္ တစ္ကြက္မွာ ေျမေခြးက အေကာင္ ကေလးႏွစ္ေကာင္ ေနာက္ကို လိုက္ေနပါတယ္။ သူက ေကာက္ေကာက္ က်စ္က်စ္နဲ႔ ေနာက္ က လိုက္ ၿပီး ေခ်ာင္းလိုက္တာ။ တကတဲ မွပဲ အားလြန္ၿပီး မ်က္စိ တစ္စံု လံုး ျပဳတ္က် တာနဲ႔ ျပန္ထည့္ရ
တယ္။ အဲဒီျမင္ကြင္း ကေလးေၾကာင့္ ကေလးေတြက တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ၾက ပါတယ္။

ကြ်န္မ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္အခါတုန္း က ေရာက္ေနမွန္း မသိတဲ့ အေမ ေျပာခဲ့တဲ့ သူတို႔ေခတ္ လူရႊင္ေတာ္ျပက္ လံုး တစ္ခုကို သတိရ လိုက္ပါတယ္။ အေမ က လြန္ခဲ့တဲ့ ကိုးႏွစ္က ဆံုးတာပါ။ အခုရွိရင္ အသက္ကိုးဆယ္ ။ ခန္႔ မွန္းၾကည့္ေပါ့ေလ။ ျပက္လံုးရဲ႕သက္ တမ္းကို။ ျပက္လံုးက ဒီလိုပါတဲ့။ 

 

လူရႊင္ေတာ္ တစ္ေယာက္ က ေျပာပါတယ္။ ငါေလ ဟိုေကာင္မေလး ကို မ်က္စိ က်ၿပီး စိုက္ၾကည့္ လိုက္တာ မ်က္စိ တစ္စံု လံုးေျမေပၚေရာက္ မွ ျပန္ေကာက္ ထည့္ရတယ္ကြာ။

ထည့္လိုက္ေတာ့လည္း မျမင္ မစမ္းနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေလေတာ့ ငါ့မွာ အျပင္ကို မျမင္ရဘဲ အတြင္း ကိုျပန္ျမင္ၿပီး အမယ္ေလးကြာ ဗိုက္ထဲက အီးအီးေတြေၾကာင့္ ေအာ့လိုက္ အန္လိုက္ ရတာ လြန္ပါေရာ တဲ့  ေတြးေနတာၾကာၿပီ။ 

 

 အဲသည္လို မ်က္စိေျပာင္းျပန္ ကိစၥကို ေတြးေနတာၾကာၿပီ။ တခ်ိဳ႕လူေတြ က လူလူခ်င္း ဆက္ဆံ တဲ့ေနရာ မွာ မိမိရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္ ကို ႐ႈျမင္တဲ့ေနရာ မွာ မ်က္စိေတြ က တယ္ၿပီးေျပာင္းျပန္ျဖစ္ တတ္သကိုး ။ လွပတာ သပ္ရပ္တာ ေကာင္းျမတ္တာ ဘာမွ မျမင္ဘဲ ဗိုက္ထဲ က အီးအီးေတြျမင္ တယ္လို႔ ဆိုတဲ့ လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ရဲ႕စကားလို မေကာင္းတာ ကိုပဲ ႐ႈျမင္တတ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ လည္း ႏွလံုး မသာယာ ဘူးေပါ့ ။ႏွလံုး မသာယာေတာ့ လည္း ႏႈတ္ထြက္ေတြ က မသာယာ ဘူးေပါ့။ အဲသည္ လိုျဖစ္ေနမွေတာ့ သူလည္း ဘယ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာ ပါ့မလဲ။ သူ႕မွာ အဲသည္ လိုျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ ရႊင္လန္း တက္ျြကစြာနဲ႔ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္သူ႐ံႈး
သလဲ။ ပထမဆံုး သူ႐ံႈး တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးထိ နံပတ္ ထိုးလိုက္ပါ။ သူပဲ႐ံႈးပါတယ္။

လူေတြ ကိုေတြ႕ၿပီး စိတ္ မခ်မ္းသာတဲ့ အျမင္ေတြ ကို ျမင္ေနတာ ဟာ ေမတၲာစိတ္မဟုတ္ပါဘူး။ ေမတၲာ စိတ္ ထားဖို႔ ဆိုတာ ကလည္း တကယ္ေတာ့ မလြယ္လွ ပါဘူး။ လူတိုင္းမွာ သူ႕နည္းနဲ႔ သူ မေကာင္း တာကေလးေတြ ခ်ိဳ႕ယြင္း တာကေလးေတြ က ရွိေနတတ္တာကိုး။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ ေယာ
ဆရာေတာ္ႀကီး ရဲ႕ တရားေတာ္ ထဲက တစ္ကြက္ ကေလးကို တင္ျပလိုပါတယ္။

လူေတြ ကို ေမတၲာထားႏိုင္ ဖို႔ ပံ့သကူေကာက္တဲ့နည္း ကို သံုးရမယ္တဲ့။ ဟိုေရွးေရွးတုန္း က သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြ က လူေတြ မလိုခ်င္ လို႔ စြန္႔ပစ္ ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲ က ဆက္လက္ အသံုးျပဳ လို႔ရ ႏိုင္တဲ့ အဝတ္စ ကေလးေတြ ကို ရွာေဖြ စပ္ဟပ္ၿပီး ဝတ္ဆင္ၾကပါ တယ္။ အလိုနည္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း မ်ား မွာသာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ပံ့သကူေကာက္ေတာ့ ေစာင္ႀကီး တစ္ထည္လံုး ေတြ႕ေပမယ့္ သံုးလို႔ ရတာက တစ္ထြာေလာက္ ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အက်ႌ  စုတ္ကေလး တစ္စေပမယ့္ အေတာ္ ခိုင္ခံ့ေနတာလည္း ေတြ႕ခ်င္ေတြ႕မယ္။
အဲသည္ေတာ့ ပံ့သကူေကာက္တဲ့ သူဟာ တစ္ထည္ လံုး ျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ စုတ္ရ မလားလို႔ သူမစဥ္းစား ပါဘူး။ စဥ္းစား တာက ဘယ္ အပိုင္းဟာ သံုးလို ႔ရမလဲဆိုတာ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ အခ်င္းခ်င္းေပါင္းေတာ့ လည္း ဒီလို ပဲေပါ့။ မေကာင္းတဲ့ အကြက္ကိုၾကည့္လို႔ ကေတာ့ ေစာင္တစ္ ထည္ေတာင္ ကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို မွန္မွန္ ကန္ကန္ ဆင္ျခင္ ရင္ေတာင္မွ အဲသည္လိုပဲ မေကာင္း တာေတြ မ်ားမွာပါ။ 

 

သူတစ္ပါး ကိုလည္း မေကာင္းတဲ့ အကြက္ မၾကည့္ဘဲ ေကာင္းတာ ကိုသာ ၾကည့္။ တစ္ထြာ ရရ၊ တစ္မိုက္ ရရ ၊ ရ သမွ်ေလးေတြ ကို အကြက္ေပၚေအာင္ စပ္လိုက္ရင္ အလြန္လွပတဲ့ ရက္ထည္ တစ္ခု သန္႔ စင္ မြန္ျမတ္ တဲ့ ပံ့သကူ ဝတ္႐ံုတစ္ခု ေပၚထြန္းလာႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ မ်က္စိေျပာင္းျပန္ အျဖစ္ မခံဘဲ ပံ့သကူေကာက္ သလို ေကာက္ ရေစေတာ့ ေကာင္း တာမြန္ တာ ကေလးေတြ ကိုသာ ၾကည့္႐ႈ ဆင္ျခင္ၿပီး ၿမင္တတ္ စုတတ္ရင္ လွပတဲ့ ဘဝ ရက္ထည္ အႀကီး ႀကီးရ မွာေနာ ။ သတိ ကေလးထားၿပီး ၾကည့္တတ္ ဖို႔သာ လိုပါတယ္။

 

ေဒါက္တာမတင္ဝင္း
(ပညာေရးတကၠသိုလ္)

 From...Manawmaya Journal