စာရင္း မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ထက္ ဆင္းရဲတြင္း မွ လြတ္ေျမာက္ ခ်င္သည္

ျမန္မာႏိုင္ငံ ကို ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ အနည္းဆံုးႏုိင္ငံ အျဖစ္ မွ လြတ္ေျမာက္ေရး ပထမ အႀကိမ္အစည္း အေ၀းကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၂၂ ရက္ က ေနျပည္ေတာ္ ၌ က်င္းပခဲ့ ေၾကာင္း သိရ သျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ အနည္း ဆံုး ႏိုင္ငံ မ်ား LDCs (Least Deve-loped Countries) စာရင္း မွ အ မွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္ခ်ိန္ တန္ ၿပီလား ဟု စဥ္းစား ပါသည္။

LDCs စာရင္း ကို ကမၻာ့ကုလသမဂၢ က ၁၉၇၁ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ ဘာလ ၁၈ ရက္ တြင္ အဖဲြ႕၀င္ ၂၅ ႏုိင္ငံျဖင့္ စတင္ သတ္မွတ္္ ခဲ့ရာ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနျဖင့္ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ တြင္ စာရင္း၀င္ႏိုင္ငံ အျဖစ္ ပါ၀င္ ခဲ့သည္။ 

LDCs စာရင္း ကို ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ မူ၀ါဒေကာင္စီ CDP ၏ ေထာက္ ခံ မႈျဖင့္ ကုလသမဂၢ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးေကာင္စီ ECOSOC က သံုးႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ ဆန္းစစ္ ၍ ကုလ သမဂၢအေထြေထြ ညီလာခံသုိ႔ တင္ျပရသည္ ဟု သိရ ပါသည္။ 


ဖံြ႕ၿဖိဳး မႈ အနည္းဆံုးႏိုင္ငံ အျဖစ္ သတ္ မွတ္ ရာတြင္ စံသတ္မွတ္ခ်က္ သံုး ခုအျဖစ္ ၀င္ေငြ နိမ့္က်မႈ၊ လူ႔စြမ္း အား အရင္းအျမစ္ အားနည္းမႈႏွင့္ စီးပြားေရး နိမ့္က် အေျခမခိုင္မာမႈ တုိ႔ကို ေတြ႕ရပါသည္။

( တစ္ )
ပထမ စံသတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္ ေသာ ၀င္ေငြ နိမ့္က်မႈ စံႏႈန္း အရ ႏုိင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ၏ သံုးႏွစ္ ပ်မ္းမွ် အမ်ိဳးသား ၀င္ေငြေပၚ အေျခခံ ေသာ တစ္ဦးခ်င္း ၀င္ေငြ GNI အ ရ ေဒၚလာ ၁၁၉၀ အထက္ ရွိမွသာ LDCs စာရင္း၀င္ အျဖစ္ မွ လြတ္ ေျမာက္ႏိုင္ မည္ျဖစ္ရာ ျမန္မာႏိုင္ ငံ အေနျဖင့္ ယင္းအေျခ အေနႏွင့္ နီးစပ္ေနၿပီလား ဆုိသည္ မွာ စဥ္း စားစရာပင္ျဖစ္သည္။

 ေနျပည္ ေတာ္ အစည္းအေ၀း တြင္ GNI သတ္မွတ္ခ်က္ အဆင့္ အတြက္ UN ESCAPE Statistical Year Book for Asia and the Pacific 2013 အရ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၏ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ GNI Per Capital တိုင္းတာ ခ်က္ အရ တစ္ဦးခ်င္း ၀င္ေငြသည္ ေဒၚလာ ၁၀၅၇ ရွိသည္ဟု ေျပာ  ၾကားခဲ့ ရာ အလြန္ အံအား သင့္မိ ပါသည္။

တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ လွ်င္ အဆိုပါ တစ္ဦးခ်င္း ၀င္ေငြ သည္ ႏိုင္ငံသား အားလံုးႏွင့္ အ က်ဳံး၀င္သည္ ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၏ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ၆၀ ၀န္းက်င္ တြင္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ အလုပ္ လက္ မဲ့လူဦးေရ ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစား ရန္လိုသည္။

 ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ ႏွစ္ စဥ္ ဘဲြ႕ရ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၏ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ကိုေတာင္ ထိုက္ တန္ေသာ အလုပ္ အကိုင္ ရရွိမႈ ဖန္တီးေပးႏုိင္ၿပီလား၊ ထို႔အျပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ ႏွင့္ အလုပ္သမား ဥပေဒ မ်ားက စက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံု၊ ႐ံုးဌာန မ်ားႏွင့္ ကုမၸဏီ မ်ားတြင္ လက္ရွိ အလုပ္ လုပ္ကိုုင္ လ်က္ရွိေသာ အလုပ္သ မားမ်ားကို အကာ အကြယ္ေပးႏိုင္ ၿပီလား။ လံုေလာက္ေသာ လုပ္ခ လစာ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ၿပီလား ဆုိသည္ ကို ေမးခြန္း ထုတ္စရာျဖစ္ေနသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ အနိမ့္ဆံုး လုပ္ခ လစာ ကိုေတာင္ လက္ရွိ အ ခ်ိန္ထိ သတ္မွတ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသး ျခင္းက အဓိကေျဖရွင္း ရမည့္ ျပ ႆ      နာ တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ေက်းလက္ေဒသမ်ား ရွိ လယ္မဲ့ ယာမဲ့ ဆင္းရဲ သားျပည္သူ မ်ား၏ ဘ၀ ရပ္တည္ႏိုင္ေရး အတြက္ ႀကံဳ သလို ဆင္းရဲစြာ လုပ္ကိုင္ စား ေသာက္ေန ရသည္ မ်ားကို ခိုင္မာ ေသာ လူေနမႈ ဘ၀မ်ား အျဖစ္ ဖန္ တီးေပးႏိုင္ေသာ အေျခအေန ေကာင္းမ်ား ရွိေနၿပီလား။ 

လူမ်ိဳး ေရးျပႆ       နာမ်ား၊ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ မ်ားႏွင့္  ရာသီဥတု သ ဘာ၀ေဘးဒဏ္ မ်ားေၾကာင့္ ဒုကၡ သည္ စခန္းမ်ားတြင္ ေရာက္ရွိေန ၾကေသာ စိတ္ မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ မိ ဘျပည္ သူမ်ား၏ လူမႈ ဒုကၡမ်ားအ တြက္ လည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားၿပီး ၿပီလား။ 

လူမႈ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ ေရး ေဂဟာမ်ား ၏ အျပင္ တြင္ ရွိ ေနၾကေသး သည့္ မ်ားစြာေသာ ခုိ ကိုးရာမဲ့ သက္ႀကီး ရြယ္အို မ်ားႏွင့္ မိဘမဲ့ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္ လည္း အစီ အမံေကာင္း မ်ား ရွိေန ၿပီလား စသည့္ လားေပါင္းမ်ားစြာ ေသာ ေမးခြန္းမ်ား အတြက္ အေျဖ မ်ား ရွိရန္ လိုအပ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ သည္ ႏွစ္စဥ္ စီး ပြားေရး ဖံြ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ၿပီး ဂ်ီဒီပီ ကိန္းဂဏန္း မ်ား ျမင့္တက္လာ သည္ဆိုသည္ မွာ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ ရွိပါ သည္။ သို႔ေသာ္ လည္း တိုင္းရင္း သားျပည္သူ တစ္ရပ္လံုး ၏ လူမႈ စီးပြားေရး ဘ၀ ခက္ခဲေနလ်က္ ပင္ ဆက္လက္ ရွိေနဦးမည္ ဆိုလွ်င္ ထို စီးပြားေရး ဖံြ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ သည္ လက္တစ္ဆုပ္ စာ မွ်ေသာ လူနည္း စု ေခတ္သစ္ ဘီလီယံနာ သူေဌးႀကီး မ်ားႏွင့္ ယင္းတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေနေသာ ေက်းဇူူး ခံ ေက်းဇူးစား မိတ္ေဆြ အေပါင္းအ သင္း မ်ား၏ ဓနဥစၥာ မ်ား ဒီေရအ လား တိုးပြားလာျခင္းပင္ျဖစ္ သည္။ 

ယခု လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ျပည္ သူအမ်ားစု မွာ မိသားစု စား၀တ္ ေနေရး အတြက္ ဆင္းရဲ ပင္ပန္းစြာ ႐ုန္း ကန္ေနၾက ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လည္း အမ်ိဳး သမီးမ်ားႏွင့္ ကေလး သူငယ္မ်ား မွာ လူကုန္ကူး သူမ်ား ၏ အဓိက ပစ္မွတ္ ျဖစ္မွန္း မသိ  ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ 

ဘဲြ႕ရ အမ်ိဳးသ မီးငယ္မ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာအ မ်ိဳးသမီး မ်ား ႏိုင္ငံရပ္ျခား တြင္ အိမ္ေဖာ္ အလုပ္လုပ္ ကိုင္ေန ၾက သည့္ အေျခအေန မ်ားႏွင့္ ဇနီး မယားျပည့္တန္ဆာ မ်ားအျဖစ္ ေရာင္းစား ခံေနၾကရသည့္ အေျခ အေန မ်ားသည္ ခက္ခဲ ဆင္းရဲ ေသာ ဘ၀မ်ား ၏ ပံုရိပ္အခ်ိဳ႕ပင္ ျဖစ္သည္။

(ႏွစ္)
ဒုတိယစံ သတ္မွတ္ ခ်က္ျဖစ္ ေသာ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ အားနည္းမႈ ကို ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ၏ အာဟာရ ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ၊ က်န္းမာေရး ၊ ပညာေရးႏွင့္ သက္ႀကီး စာတတ္ ေျမာက္မႈ အေပၚ အေျခခံၿပီး HAI (Human Assets Index) အ ၫႊန္းကိန္းျဖင့္ တိုင္း ရာတြင္ ျမန္ မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ သတ္မွတ္ အ ၫႊန္းကိန္း ၆၆ ကို ေက်ာ္လြန္ ၍ ၆၈ ဒသမ ၆ ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပ ထားသည္။ 

မည္သုိ ႔မည္ပံု တြက္ ခ်က္ထားသည္ ကိုေတာ့ စာေရး သူမသိပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ျပည္ သူတို႔ ၏ လက္ရွိ အေျခအေန ကို အနည္းငယ္ ေျပာျပခ်င္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ အာဟာရ ဖံြ႕ ၿဖိဳးမႈ အေနျဖင့္ၾကည့္ လွ်င္ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီး မ်ားတြင္ အသင့္ အတင့္ရွိ သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ ရြာ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသ အ မ်ားစုတြင္ လိုအပ္ခ်က္ ႀကီးမား ေနဆဲ ပင္ျဖစ္ သည္။ စီးပြားေရး နိမ့္ က်မႈႏွင့္ အတူ မိသားစု စား၀တ္ေန ေရး အတြက္ ၀င္ေငြ မေလာက္င ျခင္းက အဓိက အရင္းခံျဖစ္ေန သည္။

 ထမင္းနပ္ မွန္ေအာင္ စား ႏိုင္ေရး အတြက္ ခက္ခဲစြာ ႐ုန္းကန္ေနရဆဲ ပင္ျဖစ္သည္။ ေကာင္း မြန္ေသာ အေျခ အေနေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္ အေတာ္ ယူရေပဦးမည္။

က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ မႈ အပိုင္း ကိုၾကည့္လွ်င္လည္း သာ မန္ လူလတ္တန္းစား မ်ားႏွင့္ ေက်း လက္ေဒ သ မ်ားရွိ ျပည္သူ မ်ား အတြက္ အလွမ္းေ၀းေနဆဲျဖစ္ သည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား တြင္ရွိေသာ ပုဂၢလိက အထူး ကုေဆး ႐ံု၊ ေဆး ေပးခန္း မ်ားသည္လည္း ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္ေသာ လူတန္းစားမ်ားအ တြက္သာျဖစ္သည္။

 ျပည္သူ႔ေဆး ႐ံု မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ လည္း ေဆး ၀ါး မလံုေလာက္ျခင္း၊ ေဆး၀ါး မ်ား မစံုလင္ျခင္း၊ က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္း မ်ား မလံုေလာက္ျခင္း မ်ားႏွင့္ စရိတ္မွ်ေပး က်န္းမာေရး  ဆိုသည့္ ေဆာင္ပုဒ္ေၾကာင့္ သာ မန္ လူတန္းစားမ်ား အတြက္ပင္ ေရာဂါ ကုသႏိုင္ေရးအတြက္ အ ခက္အခဲရွိေနၾကသည္။

ေသေရးရွင္ေရး ကိစၥမွ လဲြ၍ သာမန္ေနထိုင္ မေကာင္းျဖစ္ လွ်င္ လမ္းေဘး ကြမ္းယာဆိုင္ မ်ား ႏွင့္ ေဆး ဆိုင္ မ်ားကိုသာ အေထြ ေထြ အထူးကု သမားေတာ္မ်ား အ ျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိသားစု ဆရာ၀န္ မ်ား အျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာင္း အားကိုးေန ရဆဲျဖစ္ သည္။

 ေက်းလက္ေဒသေန ျပည္ သူမ်ား အတြက္ဆိုလွ်င္ ေျပာစရာ ပင္မလိုေပ။ ေငြေၾကးႂ ကြယ္၀ခ်မ္း သာေသာ လူတန္းစား မ်ားႏွင့္ အာဏာပိုင္ အေတာ္မ်ားမ်ား က ေတာ့ သာမန္ေရာဂါမ်ား က အစ ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ မၾကာ ခဏ သြား ေရာက္ ကုသေနျခင္း မ်ားက ျမန္ မာႏုိင္ငံ ၏ က်န္းမာေရး အဆင့္အ တန္းကို ေဖာ္ျပေနျခင္းျဖစ္ သည္။

ပညာေရး က႑  ဆိုလွ်င္ အ ထူးေျပာစရာ လုိမည္ မထင္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံ တြင္ ဘဲြ႕ရေက်ာင္း သားဦးေရ သည္ ႏွစ္စဥ္ေျမာက္ ျမားစြာ ထြက္ေပၚေနေသာ္ လည္း အရည္ အေသြး အာမခံမႈ မရွိျခင္း ႏွင့္ လက္ေတြ႕ လုပ္ငန္းခြင္ နယ္ ပယ္ တြင္ အသံုးခ်ႏိုင္စြမ္း အလြန္ နည္းပါးလ်က္ ရွိသည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ ဘဲြ႕ရပင္ျဖစ္ေသာ္ လည္း မိမိ ဘဲြ႕ ႏွင့္ မဆိုင္ေသာ အလုပ္ မ်ားႏွင့္ ႀကံဳရာက်ပန္း အလုပ္မ်ားသာ လုပ္ ကိုင္ေနၾကသည္။ စား၀တ္ေန ေရး က်ပ္တည္းျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းေန အရြယ္ကေလးငယ္ မ်ားသည္ ထမင္း နပ္မွန္ေအာင္ စားႏိုင္ေရးအတြက္ ပညာေရးကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ႀကံဳရာက်ပန္းလုပ္ ကိုင္ေနၾကျခင္းျဖင့္ ဘ၀ကို ခက္ ခဲစြာ ျဖတ္သန္းေနၾကရသည္။ 

 ထို ကေလးငယ္ မ်ားကို ေက်းလက္ ေဒသမ်ားတြင္ သာမက ၿမိဳ႕ႀကီးျပ ႀကီးမ်ားတြင္ ပါ ေနရာတိုင္း ၌ ေတြ႕  ျမင္ႏိုင္ သည္။ လက္ရွိ အခ်ိန္တြင္ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္း လဲျခင္း မ်ားကို အစိုးရ အေနျဖင့္ အ ေကာင္ အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ ေနပါေသာ္လည္း အခ်ိန္တို အ တြင္း ေအာင္ျမင္မႈ ရႏိုင္ဦးမည္မ ဟုတ္ေပ။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း စီး ပြားေရး က်ပ္တည္းမႈ မ်ားႏွင့္ နယ္ ေျမ မတည္ၿငိမ္မႈ မ်ားေၾကာင့္ စာမ တတ္သူ ဦးေရ သည္ အခ်ိဳ႕ေသာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ား အပါအ၀င္ ေက်း လက္ေဒသ မ်ားႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသ မ်ားတြင္ အေျမာက္ အျမား ရွိေနေသး သည္။ စာမတတ္သူ ပ ေပ်ာက္ေရး လုပ္ငန္း မ်ားကိုလည္း လုပ္အားေပး အဆင့္ျဖင့္ ျပန္ လည္ေဆာင္ရြက္ ခဲ့သည္မွာ ေႏြ ရာသီ ကာလ ႏွစ္ခုသာ ရွိေသး သည္။ 

အမွန္တကယ္ ေအာင္ ျမင္စြာ ေဆာင္ရြက္မည္ ဆုိလွ်င္ လုပ္အားေပး အဆင့္ျဖင့္သာ မ ဟုတ္ဘဲ အၿမဲတမ္း ပညာေရး ၀န္ ထမ္း မ်ား ခန္႔အပ္ေဆာင္ရြက္ သင့္ သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ HAI အၫႊန္း ကိန္း အရ LDCs စာရင္း မွ အမွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္ခ်ိန္ တန္ၿပီလား ဆို သည္မွာ စဥ္းစား စရာပင္ျဖစ္ သည္။

(သံုး)
တတိယ စံသတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ စီးပြားေရး ထိခိုက္လြယ္ မႈ အၫႊန္း ကိန္း EVI အရ ေလ့ လာၾကည့္ လွ်င္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ဆက္ ႏႊယ္ေသာ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈ မ်ား အေျခခိုင္ရန္ လိုအပ္ သည္။ ျပည္တြင္းထုတ္ လုပ္မႈျဖစ္ေသာ လယ္ယာ သားငါးႏွင့္ သစ္ေတာ က႑မ်ားသည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး တစ္ ေျပးညီ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုး တက္ ရန္ လိုအပ္ သကဲ့သို႔ ျမန္မာ့ ထုတ္ကုန္ မ်ားကို ႏိုင္ငံတကာ သို႔ လြတ္လပ္စြာ တင္ ပို႔ႏိုင္စြမ္း ရွိရန္ အထူး လိုအပ္သည္။ 

ထိုသို႔ျဖစ္ရန္ ပံုမွန္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ ေရး၊ ထုတ္ကုန္ အရည္အေသြး ျမင့္မားေရး၊ ႏိုင္ငံတကာ ေစ်း ကြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံ တကာ ၏ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို ႔အေရး ယူမႈ အားလံုးကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္ေရး တို႔က အဓိက က်လ်က္ရွိသည္။ 

ထို႔အျပင္ နယ္စပ္ေဒသမ်ား ၏ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ လူမႈ စီးပြားဘ၀ တိုးတက္ေကာင္း မြန္ ေရး သည္ လည္း အေရးႀကီးေသာ က႑ မွ ပါ၀င္သည္။ လက္ရွိ အ ေျခအေနအရ ဆိုလွ်င္ နယ္စပ္ေဒ သမ်ား မဆို ထားႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး မ်ား ရွိ ၿမိဳ႕ရြာ အေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ပင္ လွ်င္ ေကာင္း မြန္ေသာ လမ္းပန္း ဆက္ သြယ္ေရး အဆင့္ထိ မေရာက္ရွိ ေသးေပ။ 

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး  တိုးတက္ေကာင္းမြန္ ပါမွ  ၿမိဳ႕ ရြာ အႏွံ႔ ကုန္စည္ စီးဆင္းမႈ လြယ္ ကူလ်င္ျမန္ၿပီး ျပည္သူတို ႔၏ စား ၀တ္ေနေရးႏွင့္ လူေနမႈ ဘ၀သည္ လည္း တုိးတက္ေကာင္းမြန္ လာ မည္ျဖစ္သည္။

(ေလး)
 LDCs စာရင္း၀င္ႏိုင္ငံ အျဖစ္ မွ လြတ္ေျမာက္ေရး ထက္ အေရး တႀကီးေျဖရွင္းရန္ ကိစၥမွာ ျပည္ ေထာင္ စုျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္၀န္းလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေရး ပင္ျဖစ္သည္ ဟု ထင္မိပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရရွိ ဘဲႏွင့္ မည္သည့္ တည္ ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းကို မွ် လြတ္ လပ္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ မ ဟုတ္ေပ။ 

တစ္ႏိုင္ငံလံုး တစ္ေျပး ညီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ရန္ လည္း မျဖစ္ ႏိုင္ေပ။ တုိင္းရင္းသား ညီအစ္ကို အခ်င္း ခ်င္း ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ လာခဲ့၍ လည္း ႏိုင္ငံ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ သည္ မ်ား စြာ ေခတ္ေနာက္ က် က်န္ရစ္ ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ 

လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစ ကာလမ်ား က ျမန္မာႏိုင္ငံ သည္ အာရွ တြင္ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိရွိ ထည္ထည္ ၀ါ၀ါ ရပ္တည္ႏိုင္ ခဲ့ ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း တြင္ ညိႇ ႏႈိင္း၍ မရေသာ ႏိုင္ငံေရး အေသြး အေရာင္မ်ားႏွင့္ မတူ ကဲြျပား ေသာ ၀ါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တိုင္း ရင္းသား ညီအစ္ကို အခ်င္းခ်င္း ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ လာခဲ့သည္မွာ ယေန ႔အ ထိပင္ျဖစ္သည္။ 

စစ္ပဲြမ်ား ၏ အနိ ႒ာ႐ံု မ်ားကို ယေန႔တိုင္ ရင္နင့္ ဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနရဆဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သည္ သာ တိုင္းရင္းသားျပည္သူ တစ္ရပ္လံုး ၏ အလိုခ်င္ဆံုး အ ရာပင္ျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရ ရွိေသး သမွ် ကာလပတ္လံုး တည္ ၿငိမ္ေသာ ႏိုင္ငံေရး လည္း မရွိ ႏိုင္ေပ။ ဤသို႔ျဖစ္ လွ်င္ ႏိုင္ငံဖံြ႕ ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ လည္း ေႏွာင့္ေႏွး ေနဦးမည္သာျဖစ္သည္။
 
(ငါး)
ဤကဲ့ သို႔ေသာ အေျခ အေန မ်ားေၾကာင့္ LDCs စာရင္း၀င္ အ ျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး ဆိုသည္ မွာ ေမး ခြန္း ထုတ္ စရာ ျဖစ္ေန သည္။ LDCs စာရင္း၀င္ႏိုင္ငံ မ်ား တြင္ အာဖရိက ၃၄ ႏိုင္ငံ၊ အာရွ ကိုးႏိုင္ငံ၊ သမုဒၵရာ ကြၽန္းေဒသ ေလးႏိုင္ငံႏွင့္ အေမရိက တစ္ႏိုင္ငံ တို႔ပါ၀င္သည္။ 

အဆုိပါ ၄၈ ႏိုင္ငံ တြင္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏိုင္ငံ မ်ားျဖစ္ေသာ ျမန္မာ၊ လာအို၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ တီေမာ တို႔ ပါ ၀င္ရာ ျမန္မာျပည္သူမ်ား အေန ျဖင့္ LDCs အျဖစ္ မွ လြတ္ေျမာက္ လွ်င္ မည္သည့္ အက်ိဳး အျမတ္မ်ား ရႏိုင္မည္ (သို႔မဟုတ္) မည္သည့္ အခြင့္အေရး မ်ား ဆံုး႐ံႈးႏိုင္မည္ ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ လိုေပ သည္။

မည္သို႔ပင္ ဆုိေစ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ ကမၻာ့ အလယ္ တြင္ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိစြာ ရပ္တည္ ႏိုင္ေရး အတြက္ မေ၀းေသာ တစ္ ခ်ိန္ တြင္ေတာ့ LDCs မွ မုခ် လြတ္ ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ျဖစ္ သည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ လည္း ျပည္ သူတို႔ ၏ လူမႈ စီးပြားေရးဘ၀ သည္ လည္း တစ္ႏိုင္ငံလံုး တစ္ ေျပးညီ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုး တက္ေန ရ မည္ ျဖစ္သည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ ယခု အခ်ိန္ တြင္ ျပည္သူမ်ား အတြက္ အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္ အလမ္းေကာင္း မ်ား ဖန္တီးေပးႏိုင္ေရး ၊ ေက်း လက္ႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသမ်ား အ ၾကား အလပ္မရွိ ဖံြ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ ေရး၊ ျပည္သူ မ်ားေအးခ်မ္း စြာ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ႏိုင္ေရးႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသား မ်ား အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္း စြာ အတူ ယွဥ္တဲြေနထိုင္ႏိုင္ေရး ကိုသာ ဦး တည္ ႀကိဳးစားသင့္ေသးသည္ ဟု ထင္ျမင္မိ ပါေၾကာင္း ေစတနာ ထား ေရးသားလိုက္ ပါသည္။

7daydaily
From...Search Myanmar